Advertisement
Published: September 9th 2013
Bangkok
Shoppen! Naast een berg souvenirs hebben we 3 pakken voor Koos laten maken én een jurkje voor Floor. Terug in Bangkok, wat een beetje onze uitvalsbasis was geworden in Azië, merkten we al snel dat de vakantieperiode in Europa was aangebroken. Koh San Road was nog toeristischer en drukker dan een maand daarvoor en we merkten al snel dat dit niet echt onze plek was. Het was een kermis geworden! Na de vriendelijkheid en schoonheid van Birma voelden we ons niet thuis tussen de dronken en schreeuwerige 18-jarigen en merkten we dat we toe waren aan lekker vakantie vieren aan het strand.
Nadat we eerst nog drie pakken voor Koos en een jurkje voor Floor hadden laten maken, bij hoe kan het ook anders een Birmese tailor, hebben we tickets geboekt om naar Railay Beach af te reizen. Hier werden we geconfronteerd met het echte reizen in Thailand anno 2013. Vooraf hadden we nog geïnformeerd of de bus zou stoppen bij de office waar we de tickets geboekt hadden. Handig, want dit lag om de hoek van ons hotel. Jazeker werd ons beloofd. Eenmaal keurig op tijd aangekomen leek dat ook het geval. We werden gevraagd even te wachten, wij veronderstelden op de bus. We pakken onze backpacks in onze flightbacks, je weet tenslotte maar nooit wie er
Koh Phangan 1
Uitzicht over de zee bij het vissersdorp Chaloklum. Wat een prachtig blauw water! allemaal ’s nachts door je bagage gaat wroeten. Na een half uur kwam een jongetje met een stickervel aangelopen met 50 Westerse 18-jarigen lotgenoten achter zich aan. Wij kregen een blauwe sticker, we zagen andere mensen met hoofdzakelijk groene en gele stickers. Okay, stickers: blijkbaar de moderne manier van een ticket. Het jongetje dat eerder de stickers uitdeelde commandeerde de groep om te gaan lopen. Snel halen we onze backpacks uit de flightbacks en enigszins perplex lopen we als makke schapen met de kudde mee. Na 50 meter wordt de kudde tot stilstand gebracht. We vragen of de bus hier komt. Yes yes, wait here. Oké dan, we doen de flightbacks weer om de tassen. Na nog eens 10 minuten wachten wordt de kudde verteld dat we weer een stuk gaan lopen. Inmiddels heeft bij ons de verbazing plaatsgemaakt voor pure woede en afgunst. Denk aan de wijze lessen van de Dalai Lama, wees objectief zonder te oordelen… Helaas de woede wint: we rukken de flightbacks weer van de tassen en voegen ons stampvoetend bij de massa. How far is the walk? Not far, just 2 minutes. Na 15 minuten lopen komen we aan op waar hopelijk de bus staat
Koh Phangan 2
Het strand waar we vele uurtjes hebben doorgebracht. te wachten. Geen bus, maar een restaurant waar we worden aangemoedigd te gaan zitten en natuurlijk ook wat te bestellen. Als echte Hollanders doen we dat laatste natuurlijk niet. Deze tent komt ons echter wel bekend voor, wacht eens even: we zitten nu aan de andere kant van ons hotel! We besluiten de tassen nog maar niet in te pakken, we zien tenslotte nog geen bus. Na 10 minuten komt het jongetje er weer aan dat we moeten opschieten en wel heel snel. De vrachtwagen is blijkbaar klaar om de schapen in te laden. We lopen naar de bus, gelukkig staat die nu echt om de hoek. Hier staat al een hele rij ongeduldige 18-jarigen te wachten. We kijken nog eens op onze tickets, geen stoelnummers. Wie het eerst komt wie het eerst maalt. Ondanks dat we genoeg agressie hadden opgebouwd om het spel van de recht van de sterkste met gemak te winnen besluiten we maar om slim te zijn. Floor gaat gauw naar binnen om 2 stoelen te claimen, Koos ontfermt zich nog eenmaal over het inpakken van de tassen en laadt deze in de bus. Hè hè, we zitten. De bus heeft dan niet de beloofde airco,
Koh Phangan
Panorama van het strand. maar in tegenstelling tot onze medepassagiers was ons tenminste geen luxe VIP bus beloofd.
Aangekomen in Railay Beach hebben we ons, na een slapeloze nacht in de bus, getrakteerd op een luxe kamer. Wel wat duur dus maar voor één nacht, daarna weer in de betaalbare maar prima bungalows. Railay Beach is in potentie een prachtig schiereiland aan de westkust van Thailand. Je kan er alleen maar komen met een longtail boot en er is geen verkeer. Zelfs geen brommers. Wij sliepen aan de oostkust, waar alle betaalbare opties zijn. Helaas is dit wel een aaneenschakeling van hotels en restaurants en komt het daardoor toch erg toeristisch over. Aan de westkant en de zuidkant zitten echter een paar hele mooie stranden en daar waren we naar op zoek. Helaas zat het weer ons niet mee. Blijkbaar wilden de weergoden niet dat wij konden relaxen aan strand. De dag na aankomst begon het te regenen en het hield ook niet meer op totdat we na 4 dagen Railay weer verlieten. We gaven echter niet snel op en besloten het nog één keer te proberen. Na lang wikken en wegen besloten we het aan de andere kant van Thailand te proberen
Koh Phangan 4
Ondanks dat Aziaten niet bekend staan om hun duidelijk communicatie hebben ze wel grappige verbodsborden. Niet staan op de wc-bril aub! ;) in Koh Phangan.
Wat een lot uit de loterij bleek dat te zijn! Niet alleen is Koh Phangan een fantastisch eiland, het weer was ook nog eens schitterend. De eerste week verbleven we in een gezellig vissersdorp Chaloklum in het noorden van het eiland. We hadden een prima hotel gevonden aan het strand, waar toevallig Ed en Sylwia ook verbleven, een stel dat we in India hadden ontmoet en meerdere keren daarna weer hebben gezien. Het was hun laatste avond, dus we konden nog mooi bijpraten en gedag zeggen in één. Deze eerste week hebben we vooral lekker geluierd. Boekjes lezen, zwemmen, snorkelen en zonnen. Floor zou nog graag een yoga-retreat doen en Koos een keer duiken. Kon allemaal op Koh Phangan. In onze zoektocht naar een leuk wellness-resort voor Floor om te yoga-en kwamen we vaak zogenaamde detox-programma’s tegen. Aangezien Floor sinds India vaak misselijk was en een "bug" in haar maag vermoedde had ze hier wel oren naar. Uiteindelijke heeft ze zich ingeschreven bij een detox-programma van Ananda, die gecombineerd wordt met dagelijkse yogalessen en waar Koos zonder deel te nemen kon verblijven. Ideaal. Het programma bestond uit 7 en een halve dag, voorafgegaan door een driedaagse
Koh Phangan 5
Nog een grappig bordje! pre-cleanse. De laatste drie dagen in Chaloklum kon Floor dus alleen nog maar vers fruit en gekookte groente eten. Yammie! Gelukkig kon ze zich wel helemaal botvieren op haar kokosnoot verslaving.
Eigenlijk wist Floor niet zo goed waar ze zich voor had opgegeven. Bij aankomst in het resort en de start van haar programma viel ze bijna steil achterover van het schema. Om 7:30 uur ’s ochtends een shake, om 9:00 uur een shake, om 10:00 uur een handje vol pillen en nog wat sapjes, om 11:30 weer een shake en dat ging zo door tot 22:00 uur ’s avonds en dat 7 dagen lang. Shake shake shake. Nu denk je bij een shake vaak aan een lekkere vruchtencocktail, niets bleek minder waar. Deze detox-shakes waren een drap met stukjes. Niet te doen! Gelukkig hoefde ze ‘slechts’ 34 shakes weg te zetten. Tel daar nog eens 298 pillen en 80 glazen met andere bittere, zure of glibberige meuk bij op en je hebt je detox-programma voor een week. Het bleek ook een zwaar programma: het niet eten ging prima, maar het vrijkomen van de giftige stoffen (de detox) viel zwaar op lichaam en geest. Ook had ze last van
Koh Phangan 6
Aan de detox-bar met barman Noa. Shake, shake, shake!! slapeloosheid. Uiteindelijk heeft ze zich knap door het programma heen geslagen, leuke lotgenoten ontmoet en voelt ze zich sindsdien een stuk beter!
Koos had in die periode zijn eigen kleine detox-programma: een week niet drinken en gezond eten. Ook afzien natuurlijk 😉 Eigenlijk genoot ook hij er wel even van om wat tijd alleen door te brengen na een jaar zo intensief samen gereisd te hebben. Met een beetje mountainbiken door de steile heuvels van het eiland, baantjes trekken in het zwembad en wat gecomputer vloog de week voorbij. Het hoogtepunt was echter toch wel zijn allereerste duik. Tijdens een zogenaamde Discoveryduik kon hij een proefduik nemen samen met een Frans gezin. Gezellig, Fransen… Na het ijs te breken door zich voor te stellen in zijn beste (en enige) Frans bleek het een leuk gezin te zijn dat ook nog een beetje Engels kon. De proefduik bestond uit een korte uitleg, waarna hij een theorietest moest afleggen. Na met vlag en wimpel te zijn geslaagd op de test met het niveau van “kan je onder water ademen als je je zuurstoftank vergeten bent te vullen” begon het echte werk. Eerst werden een paar oefeningen gedaan, waarna de duik tot
Koh Phangan 7
Vol trots met het bewijs van zijn eerste duik. Helaas geen actiefoto's van de duik beschikbaar. 7 meter ging. Een erg leuke en bijzondere ervaring!
Na de detox-week zijn we weer teruggegaan naar Chaloklum, zodat Floor wat kon herstellen. Tijdens ons eerste verblijf hadden we al een hotel gespot met een jacuzzi op de kamer. Die had Floor nu zeker wel verdiend en we hebben nog een heerlijke week gehad op het prachtige en veelzijdige Koh Phangan. Het eiland dat ons veel rust en plezier gaf, staat eigenlijk bekend om de Full-moon feesten. Dit feest zou plaatsvinden in de laatste week van ons verblijf op Koh Phangan en Koos had het er al een week over dat ze dit eigenlijk niet aan zich voorbij konden laten gaan. Op de avond van het feest sloeg het noodlot echter toe: waar Floor net weer een beetje hersteld was van de detox en met de dag meer energie kreeg, kreeg Koos last van een bacterie-infectie aan zijn oog. En niet een beetje ook, twee dagen lang kon hij geen licht verdragen. Met een zonnebril op was hij aan huis gekluisterd, gelukkig wel dat huis met een jacuzzi 😉
Aangezien ons visum voor Thailand afliep werd het toch echt tijd om na drie weken Koh Phangan te verlaten
Koh Phangan 8
Zonsondergang aan de westkust, waar het detox-resort zit. en af te reizen naar ons laatste land: Maleisië. We wisten eigenlijk niet zo goed wat we van dit land moesten verwachten. We wisten dat het een moslimland is en dat Kuala Lumpur toch wel bij de wereldsteden gerekend mag worden met al haar grote gebouwen. Veel meer dan dat wisten we ook niet. Onze eerste indruk van het land was dat het wel een moslimland is, maar zeker niet conservatief. Op straat zie je een mix van traditioneel en modern geklede mannen en vrouwen. Onze eerste overnachting was in Georgetown op Penang, een schiereiland aan de westkust. Een leuke stad waar je nog goed de invloeden van de Engelse kolonisatie kan zien. Onze eerste dag op Maleisische bodem hebben we doorgebracht in een Dhamma-centre om onze inmiddels wat weggezakte Vipassana meditatie wat op te frissen. Na een dag door de straatjes van de stad te hebben gezworven en tempels en moskeeën hebben bezocht vonden we het wel weer tijd voor een eiland, ditmaal Langkawi.
Langkawi is de allergrootste broer van alle eilanden die we hebben bezocht, Australië dan niet meegerekend natuurlijk. Je doet er ruim een half uur over om van de oostkust naar de westkust te rijden
Koh Phangan 9
Na de detox-week weer lekker terug naar Chaloklum. Wat is het toch prachtig! met 70km per uur. Van noord naar zuid is dit bijna een uur. Het duurde dan ook even voordat we een bounty-eiland-gevoel konden krijgen. Bij aankomst hadden we een fijn hotel gevonden aan het strand, die ook nog eens een korting gaf van bijna 50% als we een week zouden blijven. Verstandig als we zijn niet meteen toegehapt en eerst maar eens een nachtje geboekt. Zeker verstandig aangezien Koos zijn witte handdoek ná het douchen helemaal bruin was. Het water wat uit de kraan kwam bleek helemaal vervuild te zijn. En we waren nog wel in een van de meest ontwikkelde landen in Azië! Daarnaast ook veel lawaai op straat, dus toch maar uitchecken na 1 nacht. Dit bleek nog niet zo eenvoudig aangezien het hotel helemaal verlaten was en zelfs de receptie onbemand was. Snel maar een nieuw hotel uitgezocht, spullen gepakt en dit spookhotel verlaten. Onze kamer sleutel hebben we pas na 2 dagen terug kunnen geven.
Op Langkawi maakte de lokale bevolking zich op voor bevrijdingsdag. De hele week dat wij er waren zag je Maleisische vlaggen en zouden er in het weekend allerlei feesten zijn en vuurwerk. Super dat wij dit nog mooi even konden
Koh Phangan 10
We hebben de smaak van de onderwaterwereld goed te pakken. Snorkelen langs de kust. Niet zo mooi als het Great Barrier Reef, maar zeker de moeite waard! meemaken! Verder hebben we vooral gedaan wat we voornemens waren: zonnen, chillen en boekjes lezen. Heerlijk! Eén dag hebben we nog een auto gehuurd om het eiland te verkennen en wederom vielen we in verbazing over de grootsheid van dit eiland. Deze “grootsheid” zie je ook terug in de resorts. Hilton, Sheraton, alle dure hotelketens hebben hier wel een stulpje opgetrokken en durven zonder blikken of blozen 600 euro per nacht te vragen of zelfs meer. Wie gaat dat nou betalen voor een nacht? Later leerden we dat vele rijke Arabieren hier vakantie vierden. Een bevolkingsgroep die we nog niet waren tegengekomen op onze reis. Ons strand van Pantai Chenang was overigens sowieso een opvallende mix van culturen. Westerse toeristen, Arabieren, Indiërs en Aziaten komen hier samen. Blijft toch een interessante observatie om de verschillen te zien: luidruchtige Indiërs versus de bijna timide Chinezen, halfnaakte westerlingen versus de in boerka zwemmende Arabieren en ga zo maar door. Uiteindelijk hebben we een heerlijke week gehad op het “eiland” Langkawi en klaar om naar de grote stad Kuala Lumpur te reizen.
Kuala Lumpur doet niet onder voor zijn neefjes Singapore en Bangkok. Het is dan niet zo schoon als Singapore en
niet zo toeristisch als Bangkok, maar het heeft alles. Grote shopping malls, vele restaurants, hoge indrukwekkende gebouwen en veel leven op straat. Ons hotel stond midden in Chinatown en was centraal gelegen voor de bezienswaardigheden. Deze wijk lijkt overigens met haar kleine eetstalletjes helemaal niet op de rest van Kuala Lumpur met haar hoge gebouwen. Koos wilde graag de Petronas-towers op voor een mooi uitzicht op de stad, maar bij aankomst moet je voor 20 euro p.p. een kaartje kopen om 3 minuten op de Skybridge te mogen zijn op een vooraf bepaald tijdstip op de dag. Dit hebben we dus maar even gelaten voor wat het was en van het bespaarde geld heerlijk gegeten. Verder is Kuala Lumpur vooral een stad. Zo vriendelijk als de lokale mensen zijn op Penang en Lankawi, zo in zichzelf gekeerd zijn ze hier. Op straat moet je dan ook flink oppassen om niet omver gelopen te worden of aangereden. Zij gaan in ieder geval niet aan de kant.
Om onze reis niet af te sluiten in een stad besloten we om voor een laatste keer een eiland aan te doen. En niet zo maar een eiland: Tioman, één van de mooiste eilanden
Koh Phangan 12
Op de brommert het eiland rond. ter wereld. Hier hebben we heerlijk onze reis afgesloten. Lekker luieren in een hangmat aan het strand. We hadden een fijn plekje gevonden, na uiteraard weer een stroef begin. Koos had in Kuala Lumpur een koffer op de kop getikt. 20 euro kostte het slechts. In Tioman werd duidelijk waarom. Eerst waren de wieltjes na een paar keer gebruik al stuk, op Tioman brak het hele handvat af! Maar ja, wat mag je verwachten voor die prijs. Uiteindelijk hebben we het getroffen op het eiland. Precies op die dagen dat wij er waren scheen volop de zon! Wat een lekkere afsluiting!
We pakken nog één keer onze backpacks, laten ons nog één keer mee voeren met de Aziatische chaos van de busreizen, we checken nog één keer in op het vliegveld, we gaan naar huis. Terug naar Nederland, terug naar structuur, regelmaat, volle agenda’s, grauwe natte dagen van de aankomende herfst, crisis, bezuinigingen en Wilders. Maar ook terug naar familie en vrienden, de schoonheid van de vier seizoenen, borrelen in de kroeg, fietsen, bootjes varen door de grachten, schone kleren in een kledingkast, een vast bed voor langere tijd, een schone warme douche; terug naar huis. Stiekem best wel
Koh Phangan 13
Private Beach. Niet zo private, maar wel weer erg mooi! lekker na deze memorabele reis.
Het afgelopen jaar was in één woord fantastisch. Een reis die ons in totaal 75.101 km rond de wereld heeft gebracht, waarvan we 26.568 km over land hebben afgelegd. Een reis waarin we 12 landen hebben bezocht en waarin ons paspoort 36 keer is gestempeld. Een reis die ons bracht langs de prachtige landschappen van Zuid-Amerika, waar we de mooiste hikes hebben gedaan. Een reis langs het relaxte leven in Australië, waar we heel fijn familie en vrienden hebben opgezocht. Een uiterst indrukwekkend avontuur in India, wat veel meer was dan alleen sightseeën, maar ook een persoonlijke en spirituele reis. En tot slot een reis door de relaxte landen van Zuidoost Azië, met als hoogte punt het nog redelijk onontdekte Birma. Nooit zullen we deze reis meer vergeten en we zullen de herinneringen blijven koesteren.
Advertisement
Tot: 0.06s; Tpl: 0.016s; cc: 8; qc: 23; dbt: 0.0342s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
