Thailand: Bangkok, Phuket, South Thailand

---

Maandag
Formuliertje, formuliertje... Thailand in gewandeld. Snel naar het station van Sengai Kolok. Niet geheel verrassend, de trein ging die dag niet meer. Dus maar op zoek naar een hotel. De goedkope hotels zagen er erg smerig uit, dus maar een luxe hotel opgezocht. Voor die 7 euro p.p. hadden we dan ook een erg riante kamer. Maar wat bleek 's avonds... de vriendelijke dames in onze straat die constant onze aandacht trokken deden het licht aan. Roze licht. O ja, Thailand. Omdat we nog niet helemaal verwilderd zijn, zijn we ook maar eens op zoek naar een kapper. Voor E1,25 waren we weer het mannetje. En de vriendelijke man had ook nog heel andere dienstverlening, waar we verder maar niet op in zijn gegaan. Een biertje drinken bleek hier ook wat aangenamer geprijsd, dus dat hebben we maar eens goed gedaan. In de disco hadden we wat veel ongevraagde aandacht, maar op het terras was het erg gezellig. We hebben zelfs nog een persoonlijk unplugged concert gehad van de lokale band, waarna we een maaltijd aangeboden kregen. De rijst en groente waren lekker, maar de gefrituurde vissenkoppen... tja, dan moet je echt nog meer bier drinken.

Dinsdag
Na de gezellige avond gisteren moest er vandaag weer vroeg worden opgestaan. Er moesten namelijk kaartjes worden gekocht voor de trein naar Bangkok en onze eerdere avonturen met de trein in Maleisië hadden uitgewezen dat de trein wel eens volgeboekt kon zijn. Freek en Rene zouden daarom om 7.00 uur naar het station lopen om dit zaakje te regelen. Rene bleek echter niet helemaal fit (of liever gezegd, helemaal niet fit) te zijn. De biertjes van gisteravond hadden hun tol aardig geëist. Maar ook een nog half dronken Freek is het uiteindelijk gelukt om de juiste kaartjes te bemachtigen. Na nog een paar uurtjes slapen moesten we er toch maar uit en was het tijd voor ontbijt. Op straat voldoende eettentjes, dus een zelfde maal als gisteravond leek ons wel wat. Zat er gisteravond echter alleen kip in de rijst, nu echter ook ongepelde garnalen, inktvisringen en inktvispoten. Wij konden dit en Rene in z'n ietwat brakke toestand in het bijzonder niet echt waarderen. Toen werd het tijd om af te reizen naar Bangkok, dus de trein maar in. Freek zat tegenover een Thaise oma die leek te gaan verhuizen. Minimaal 7 dozen en tassen moesten er mee, waarmee de ruimte voor onze ook al niet zo kleine rugzakken uiterst klein bleek te zijn. Rene was nog steeds niet echt aanspreekbaar, maar zo aan het eind van de middag na een slaapje, ging het allemaal toch weer wat beter met hem. Na lang zitten en ons eerste Thaise biertje, dat overigens in vergelijking met de Maleise pleur aardig smaakte, gingen we maar eens slapen. Wij waren de laatste die daar zo over dachten. De lokalen lijken hier als het donker wordt te gaan slapen. Wij vonden 20.00 uur echter wel erg vroeg, dus hebben we het maar een beetje uitgesteld. Slapen blijkt echter niet mee te vallen voor iemand groter dan 1.85. Een beetje vouwen dus, maar dan lukt het ook prima.

Woensdag
De volgende ochtend bleken we ook weer de laatste die uit bed kwamen, maar dat mocht de pret niet drukken. Bleken alleen te laat te zijn voor het ontbijt... Nadat we oma hadden geholpen met uitladen van haar handel, kwamen we in Bangkok aan. Hier moesten we de uiterst behulpzame, maar tevens zeer vervelende mensen die wel weten hoe wij het best onze tijd in Bangkok kunnen doorbrengen weer van ons afslaan. Toen dit gelukt was hebben we maar weer eens een toerist information centrum. Binnen no time een hotelletje geregeld alsmede een deel van de terugreis via Phuket. Tevens is bij dit toerist information centrum een dagtripje geboekt voor de volgende dag. Na een week reizen waren de schone onderbroeken op en moest er maar eens gewassen worden. Bij ons eigen hotel leidden ze ons door de lokale buurt via smalle steegjes naar de buurt wasmachine die bij het inwerpen van 1 gulden een wasbeurtje doet. Moesten we het echter wel zelf doen, dus lui als we zijn gingen we ook nog maar even bij een ander hotel vragen. Daar hadden ze inderdaad een wasservice, maar daar was het laten wassen van 1 onderbroek al duurder dan een hele trommel. Dus toch maar voor de eerste optie gekozen (zie foto's). Ook pasten de stekkers van onze opladers weer eens niet en dus gingen Jos en Rene maar eens op zoek naar een tweede verloopstekker. De plaatselijke tjoektjoek chauffeurs (uitgebouwde brommer met bankje en dak) werken echter met een soort commissie van grote winkeliers en Jos en Rene lieten zich weer te grazen nemen. Werden dus eerst afgezet bij de plaatselijke kleermaker van Armani en de juwelier, voordat ze daadwerkelijk bij de toko om de hoek voor een stekker werden gebracht. Maar voorlopig zit er geen maatpak of fancy horloge in onze rugzak, temeer omdat dit toch echt niet gaat passen. 's Avonds de stad maar eens in en hier bleek dat dit land echt ziek is. De hele samenleving lijkt rond de sexindustrie te draaien, van taxichauffeur tot toiletjuffrouw, iedereen informeert of we geen show willen, jonge meisjes, jonge jongetjes, alles is hier mogelijk. Vooral de pingpong act lijkt hier in trek (iedereen moet hier maar z'n eigen voorstelling bij maken).

Donderdag
Op deze dag stond een leuk tripje gepland naar de River Kwai. De aanvang zou 7.00 uur zijn maar na vermeld te hebben dat elke minuut slaap erg waardevol zou zijn, was de aanvangstijd verlegd naar 7.30. Uiteindelijk stonden ze nog om 7.00 uur voor de deur; dus het was opschieten die ochtend!
In de bus zat al een japanse 'schone' genaamd "Ikibu" Een echt goed gesprek in het engels was met deze vrouw niet te voeren. Na het een paar keer geprobeerd te hebben, waarbij het initiatief zowel van haar als onze kant kwam, hebben we het maar opgegeven. Later kwam er, gelukkig, nog een japanner bij genaamd "Tomo", zodat we ons om de moeilijk conversaties niet meer druk hoefde te maken. De twee Japanners konden het goed met elkaar vinden.
Het was een aardig eindje rijden voordat we op de plaats van bestemming waren en tot die tijd lagen wij alle drie te slapen. Onze chauffeur was nogal fan van Thai-boxing. Hij dacht dat René ook wel een beetje kon thai-boxen en daagde wat uit; de tegenstand bleek wat tegen te vallen!
Eenmaal aangekomen zijn we eerst naar een internationale begraafplaats geweest van slachtoffers uit WOII. Deze slachtoffers zijn gevallen bij de aanleg van het spoor dat de verbinding moest gaan vormen tussen Singapore en Burma in opdracht van de Japanners. Een deel van het spoor liep over de Kwai River en hier hebben we later overheen gelopen. Tevens zijn we naar een bijbehorend museum geweest dat een impressie gaf over hoe de situatie is geweest en onder welke omstandigheden gewerkt moest worden.
Het zonnetje brandde aardig die dag; dus Jos heeft toen besloten ook maar een hoedje te kopen! Later nog ff geluisterd naar wat zingende monniken die met een ceremonie bezig waren. Het middag programma bestond uit een rit met de trein over een deel van het aangelegde spoor. Onze Japanse vriend liet ons zien dat hij de kunst van het bomenklimmen goed onder de knie had en keek uit waar de trein bleef.
Deze rit ging door mooie natuur en over bruggen, waarbij de snelheid van de trein niet hoger mocht liggen dan 30 km per uur; anders zou het wel eens fout kunnen aflopen. Na een goede lunch genuttigd te hebben zijn we wezen raften op een vlot van bamboe. De heftig stromingen die wij verwachtten, hebben we erbij moeten denken. Nadat de aanlegplek, door onze begeleider op het vlot, na een mooie duik in het water was gemist, dreven wij onbemand verder en werd de stroming heviger. Helaas hebben we hier maar even van kunnen genieten en werden we met de speedboot teruggebracht naar het vaste land. Vervolgens hebben we een olifantentocht gemaakt. Onder het gezelschap olifanten bevond zich ook een baby olifant (zie foto's). We moesten een beetje uitkijken voor deze kleine rakker, vanwege zijn onberekenbaarheid. Toen Jos noodgedwongen tussen het gezelschap olifanten terechtkwam, kreeg hij het wat benauwd. Vanwege de aanleg van een spoor werd de tocht onderbroken en moesten we te voet verder over een nieuw aan te leggen spoorbaan. Uiteindelijk kwamen we uit bij schitterende watervallen in een mooie bosrijke omgeving. Dit was een mooie afsluiting van een leuke dag. De terugreis naar Bangkok was lang en de stad stond weer eens helemaal vast. 's Avonds ff naar het hardrock café geweest en daarna zijn Jos en René nog even wezen dansen in een Japanse disco in de toeristische wijk van Bangkok. Toen maar weer eens op huis aan om wat bij te slapen.

Vrijdag
's Ochtends was het weer eens tijd om uit te checken uit het hotel. Daar kwamen we voor een onverwachte verrassing te staan. Voor een mislukt telefoontje dat René wilde plegen dat 9 seconden had geduurd, werd ons een rekening van 2 euro's voorgeschoteld. Daar werd vooral René niet echt blij van, maar ondanks een hoop gevloek en getier van zijn kant, veranderde er weinig. René's bui werd helemaal verpest toen onze vriendelijke taxichauffeur zijn tas sloopte. Beetje jammer na een week als je nog 8 maanden moet, maar ja.
Na 's middags de toerist uitgehangen te hebben in Bangkok, moesten we maar eens op weg naar het station. Halverwege de taxirit ging onze chauffeur steeds moeilijker kijken en draaien. Wat bleek, hij moest wel erg nodig pissen. Zo'n 300 meter voor het station hield hij het echt niet meer, zette zijn auto aan de kant, liet motor draaien en sprintte een benzinestation in. We hebben even overwogen om zelf maar verder te rijden, maar hebben toch maar op hem gewacht. Hij keek na terugkomst een stuk vrolijker uit z'n ogen.
Het smerigste eten tot nu toe hebben we gevonden op het station. We hadden allemaal na drie happen zoiets van, nee, dit gaat ons geen goed doen. Dus de Thaise rijst met varken maar laten staan en een altijd 'veilige' hamburger genomen.
Onze bagage hadden we die dag gestald bij het toeristenbureau waar we ook de volgende reis hadden geboekt naar Phuket. In het toeristenbureau was het erg gezellig. Je moet je voorstellen dat er dagelijks zo'n 10 mensen werken (terwijl 3 meer dan genoeg zou zijn geweest volgens onze Westerse maatstaven), dus het is er altijd al lekker druk. Nu was echter de karaoke software maar eens opgestart en was het meezingen geblazen. Helaas kenden ze de meeste nummers van ons niet, maar leuk was het wel. Hiermee zat ons verblijf in Bangkok erop.

Zaterdag
Vanuit Bangkok zijn we naar Phuket gegaan met de bus, acht uur leek ons wel te doen. Middenin de nacht hebben we twee uur moeten wachten op een overstap maar dat mocht de pret niet drukken. Dat het daar stonk ook niet. Dichterbij Phuket ging het steeds harder regenen. Dat drukte de pret wel een beetje. Maar na 12 uur bus zitten -we zijn er toch weer in getrapt- waren we in een zonovergoten Phuket.
Met een Israëliër als persoonlijke gids met de locale bus (lees: oude auto met 2 houten banken) naar ons hotel. FF slapen maar weer. Tegen het eind van de dag weer wakker... en ja hoor... op dit volgens de reisfolders altijd prachtige eiland was de moesson ook in alle hevigheid losgebarsten. We lachten er maar om. Niet wetende dat dat de weersgesteldheid voor de komende 2 dagen zou zijn. Je zou er net vanuit NL een 2-weekse vakantie hebben geboekt... Phuket verschilt niet veel van een eiland in de Middellandse zee. Dus genoeg te doen voor twee dagen. Wat kroegen en disco's zijn altijd leuk. Vooral in de Ierse pub hebben we aardig wat uurtjes doorgebracht onder het genot van pullen bier en een erg goed spelende band (welke ook nog speciaal een nummertje speelde voor 'Josh' zijn verjaardag).

Zondag
De 22e werd Jos ook nog eens verrast met een vervroegd verjaardagskado, we zouden immers reizen op de 24e. Freek en Rene waren even aan het rondstruinen geweest en hadden een mooi kado gevonden. Nu we toch in Thailand waren vonden ze dat Jos wel een Thaise massage had verdiend. En zo geschiedde. Natuurlijk vergaten zij zichzelf niet. Na een uur lang onder handen te zijn genomen waren we weer topfit. Net alsof we de twee voorgaande weken niet vele dagen reizend hadden doorgebracht en een hobbelende bus dubbelgevouwen hadden geslapen. Maar dat zou snel genoeg weer komen.

Maandag
De 23e vertrokken we met de minibus naar Hatyai van waar de slaaptrein naar Kuala Lumpur vertrekt. Beetje jammer dat het vertrek al om 7:00 gepland stond. Het hotelpersoneel maakte zich op dat tijdstip druk over het ontbreken van een deksel op de theepot van Rene. Ze hebben het niet helemaal begrepen. De chauffeur van de bus was een meester in het inladen van bagage, maar gaf ons zo weinig vertrouwen in zijn rijkunsten dat we in de middle of nowhere zijn uitgestapt. Bij harde regen drie vrachtwagens inhalen in een bocht terwijl er tegenliggers aankomen vonden wij wat riskant...
Bij een hutje langs de weg maar eens gaan vragen hoe we verder konden. Een locale Thaise kabouter bracht ons met zijn auto naar het volgende dorp. Daar de bus net gehaald (waarschijnlijk de enige van die dag...) om nog een uurtje of 6 tussen wat locals te zitten. Hatyai is niet echt een inspirerende stad, maar voor een avondje best oke. 's Avonds in de kroeg een biertje gedronken met een licht gestoorde Engelsman en een inspiratie-loze Thaise versie van Kelly Family op het podium.

Dinsdag
De 24e om 0:00 maar even geproost onder het genot van een bier. En 's middags de trein in naar Kuala Lumpur. De bedden waren uitverkocht. Pofferdikkie. Dus maar weer 18 uur zitten. En dat was nog niet alles.... Eten was in deze trein bijna niet te krijgen. Alleen heel erg smerige nasi. En bier was er ook niet aan de Maleise (=Islamitische) kant van de grens. Pofferdikkie. Dus zonder bier met een knorrende maag gingen we proberen zittend te slapen in een veeeel te koude trein.

---