Indonesia: Bali

---

Zaterdag
's Morgens in alle vroegte aangekomen in Singapore, waar we inmiddels een beetje de weg kennen.Hier hebben we de tijd totdat ons vliegtuig naar Bali vertrok, gebruikt om onze website bij te werken. De mevrouw van de tourist information centre moest er wel om lachen dat wij weer druk bezig waren met het schrijven van verhalen en het uploaden van foto's. Op de vraag of ze ooit wel eens klanten had gehad die zo lang hadden zitten internetten zij ze: Ja, twee weken geleden, maar dat waren jullie! 's Avonds op het vliegveld ontmoeten we een Canadees die ook naar Bali ging en eenmaal op Bali besloten we om samen op zoek te gaan naar onderdak. Dat viel aanvankelijk nog niet mee. Het verkrijgen van hash blijkt makkelijker. Omdat Rene zich niet zo fit voelde en onze Canadees al evenmin (hij had namelijk de dag ervoor in Bangkok schorpioenen, maden en ander gespuis gegeten, wat daar een snack blijkt te zijn). Nadat Jos een echte Australische surferdude had aangesproken, vonden we uiteindelijk onderdak in een aardig riant hotelletje voor 3 euro pp. Best gelopen, maar het was inmiddels al 1.00 uur en na nog even snel een paar biertjes de hoogste tijd om te slapen.

Zondag
Deze dag stond in het teken van het uitrusten. Dus dat hebben we ook gedaan, eerst in ons bed en daarna op het strand. Hier werden we gelijk weer onder de voeten gelopen door allerlei verkopers met velerhande snuisterijen en masseuses op hoogbejaarde leeftijd. Hebben we allemaal maar vanaf gezien. Na onder genot van een biertje van een schitterende zonsondergang te hebben genoten, zijn we vervolgens het nachtleven maar ingedoken.

Maandag
We vonden dat het eens tijd werd om het eiland te gaan bekijken, maar de standaard trips die werden aangeboden waren volgens ons veel te duur gezien het prijsniveau van dit eiland. Dus zijn we maar eens afgestapt op een van de kerels op straat die 'transportation' aanbood. Voor het schappelijke bedrag van 36 euro hadden we vervolgens een privé chauffeur voor de volgende dag die ons overal wilde brengen waar we maar heen wilden. Dat leek er meer op. Inmiddels was de temperatuur aardig opgelopen en moest de zee maar weer eens opgezocht worden. Lag er weer even zonnig bij als de dag ervoor. Omdat Rene en Freek het liggen toch een beetje zat werden, moest er maar eens een bal aangeschaft worden om in beweging te blijven. Een goedkope bal bleek echter niet te verkrijgen in dit oord. Hevig teleurgesteld keerden ze terug bij Jos, die inmiddels een paar keer op de foto was geweest met enkele lokalen, die het maar al te leuk vonden om met iemand met zo'n 'blank' huidje op de foto te gaan. Er zouden er deze week nog velen volgen... Nadat de zon wederom op schitterende wijze achter de horizon was verdwenen was het nu toch eindelijk zover: er moest gesport worden. Dus zijn we maar eens op onze blote voetjes over het strand gaan rennen. Veel nog niet eens zo tegen voor een stelletje luie varkens!

Dinsdag
Vroeg op, want vandaag was de dag van onze trip over het eiland. Eerst bij de plaatselijke zilversmit geweest, waar ze mooie dingen wisten te fabriceren, maar desondanks wist men ons niet over te halen tot koop. Vervolgens de apen maar eens bekeken in het Monkey Forest, zeg maar de Balineese Apenheul. Zeker met een tros bananen kun je hier de grootste lol hebben en de leukste foto's en filmpjes maken. Vooral Jos bleek zeer geliefd te zijn. Misschien nog wel het mooiste op Bali zijn de rijstvelden die zich over het heuvellandschap uitstrekken. Ook hier was het weer raak en moesten we met de lokalen op de foto. Waren we dan nog steeds niet bruin geworden??? Na het bezichtigen van een vulkaan en een groot bergmeer, zetten we koers naar de grootste tempel van Bali (Hindoe). Daar aangekomen eerst maar eens wat gegeten. Rene, die toch al niet zo'n hoge pet op heeft van al dat hete eten hier, had het wederom zwaar te verduren. Zijn humeur werd verder op de proef gesteld toen bleek dat hij een Sarong moest kopen (=kleed dat je om je middel kunt binden) om de tempel in te mogen, zelfs toen dit maar 1 euro bleek te kosten. Dus liepen we daar in drie soepjurken de berg op. Heeft wat leuke foto's opgeleverd! Aan alles in dit land wordt geld verdient, dus ook aan de tempel. Onze chauffeur had ons al gewaarschuwd dat er veel gasten zouden staan die zich aanboden als gids, of gewoon met je mee zouden lopen (betaling achteraf) en wel heel stellig zouden beweren dat ze een bediende van de tempel waren en dat we zonder gids er echt niet in zouden mogen. Na tot drie maal toe hebben moeten vloeken en tieren hebben we ze toch van ons af weten te schudden en hebben we de hele tempel bekeken. Alleen in het bovenste puntje, wat het heiligste der heiligen was, waren we niet welkom. Overigens blijkt er binnen het Hindoe geloof heel wat mogelijk te zijn, want de commercie schijnt nog boven het geloof te staan. Terwijl de priester zijn gezang ter gehore brengt, schreeuwt de gekoelde drank verkoopster er rustig bovenuit of we nog iets willen drinken. De opmerking van Rene: ssst, ceremony going on werd dan ook rustig beantwoord met: doesn't matter. Fine with us. Op de terugweg naar ons hotel hebben we onze chauffeur verzocht om ons bij een toko te brengen waar we dan eindelijk een bal zouden kunnen kopen. Helaas bleek het ook nu niet mogelijk om er een te vinden in de juiste prijsklasse. Zal dus wel Australië worden voordat we weer een balletje kunnen trappen. Bij aankomst bij het hotel, na weer errug lang in de file te hebben gestaan op dit drukke eiland, hebben we onze chauffeur bedankt en heeft Rene z'n sarong aan hem gegeven. Hij was er wel blij mee. De beste man had ons een mooie indruk van het eiland gegeven. Na een douche (erg koud, want geen warm water...) smaakte het bier vervolgens weer goed.


Woensdag
Wederom waren wij te laat voor het ontbijt! Onze vriend in de keuken keek niet echt vrolijk! Een heerlijke pannenkoek met banaan en hagelslag op de vroege morgen ruled echter wel! Verders hebben we het deze dag eens lekker rustig aangedaan en een beetje op het strand gelegen. We hebben deze dag ook maar eens een activiteit geregeld voor de volgende dag. Lekker duiken op Bali!

Donderdag
Dit keer weer vroeg op om te duiken. Om 07.00 uur stond het busje alweer klaar om ons op te pikken. De duikinstructeur zelf kwam ons ophalen. Zo rustig als de man, zoals later bleek, zich onderwater voortbewoog, zo verscrikkelijk agressief reed de man in een auto. Echter, hij reed wel iets langzamer toen wij daar om vroegen en zijn zelfkennis verbaasde ons nogal. Over zijn rijstijl zei hij: "Drives like snake!" Geweldig! Alle mensen op brommers in Bali staan al met een been in het graf. Na wat commotie betreffende onze precieze plek om te duiken werden wij toch naar Lembougan Island gevaren (reistijd ongeveer een uur). Daar aangekomen heeft Freek wat instructies gekregen en is aan de oppervlakte wat blijven oefenen. Jos en René zijn naar beneden gegaan en hebben mooi koraal en veel vissen gezien. Echt schitterend! 's Middags waren we al redelijk bijtijds thuis en hebben toen ff wat geslapen om 's avond weer wat te eten en te stappen. René en Jos zijn deze avond nog met een stel Indonesiërs meegegaan naar een andere disco. Het dansen met een flesje bier op je hoofd blijft een mooie act om naar te kijken. Jos is deze avond nog iets langer gebleven en heeft wat Indonesische vrienden gemaakt, veelal van het vrouwelijke geslacht . Hij had aardig wat oranje pleur (een aardige mix in een grote kan) en bier op.

Vrijdag
Na een drukke dag duiken was het wel weer tijd om een dagje rust te houden. Liggen op het strand was de voornaamste bezigheid van deze dag. Het werd weer weekend en dan komen er veel Indonesiërs naar het strand. Vooral mensen van Java. Deze mensen hebben nog niet zo heel veel westerlingen in hun leven gezien; dus we waren een attractie. Jos en Freek zijn die dag veel op de foto geweest met deze mensen. Om een of andere duistere reden schijnen deze mensen dat echt geweldig te vinden. Ook werden wij gevraagd schoolkinderen te helpen met engelse les door een aantal vragen te beantwoorden; waarbij onze antwoorden werden opgenomen op een bandje. Natuurlijk moesten er daarna weer foto's gemaakt worden. ‘s avonds weer wezen stappen met dezelfde groep Indonesiërs als de dag ervoor. Met name voor Jos was ontsnappen onmogelijk. Wederom hebben Freek en René, Jos niet horen thuiskomen.

Zaterdag
Freek en René hebben het klokje rond geslapen zoals het echte luie varkens betaamt. 's Middags maar weer eens naar het stand en weer veel mooie foto's gemaakt met Indonesiërs. Tevens hebben René en Jos een kleine poging gedaan te bodyboarden. Het viel niet tegen! 's Avonds zat stappen er ff niet in, behalve voor Jos dan! Die was onvermoeibaar en heeft zich wel weer vermaakt.

Zondag
Deze dag stond in het teken van het kopen van goedkope benodigdheden en souvenirs. Een driekwartsbroek voor Jos, slippers voor Freek en toen maar weer eens naar het strand! Lang gelegen, zoals dat hoort! Freek heeft nog eens een kappertje gepakt en zijn schouders lekker laten masseren, 's Avonds wezen stappen en twee Nederlandse dames ontmoet. Even een gezellig gesprek gehad waarbij de dames ons vertelde naar Darwin te willen maar ze pas voor 9 november een vlucht hadden. Niet echt een grote staf om langer te moeten blijven maar als je elke dag met je spullen naar het vliegveld moet om te kijken of er een plekje is, valt dat toch tegen! Verders weer afgesloten in de disco.

Maandag
De dag van het vertrek. Alvorens de tas weer in te pakken (blijft een vervelende klus) hebben Jos en René ook nog maar eens een kappertje gepakt, waarbij ook Jos een massage heeft genomen. Daarna zijn Freek en René nog even de hoge, houten toren die onderdeel van ons uitzicht vormde, opgeklommen. Deze toren werd voorheen gebruikt voor het bungee-jumpen. Nu al een aardig tijdje niet meer. De constructie gaf René weinig vertrouwen maar toch helemaal naar boven gegaan! Het uitzicht was mooi. Daarna hebben we nog een cd met schitterende Indonesische klanken uit Bali gekocht. Toen wij verkoper om de cd vroegen, was de man toch enigszins verbaasd! Hij kon het toch niet nalaten om te vragen hoe wij er in hemelsnaam bijkwamen dat te kopen. Dit zijn ze van westerlingen niet gewend! Verders nog een souvenirs voor René gekocht en dit per boot naar Nederland gestuurd. Het inpakken en opsturen van het geheel, in tegenstelling tot het onderhandelen over de prijs, kostte aardig wat tijd. Het gebeurde echter wel grondig en tegen januari 2003 zal het er wel zijn. Geen haast! Toen alle fut maar weer verzamelt en de zaken ingepakt. s' Avonds voor de laatste keer gegeten in, ons eigen, restaurantje. Het maken van een ORS(water met suiker en zout) voor als je veel lichaamsvocht verloren bent, is een ritueel dat flink de aandacht trok! Binnen mum van tijd wist het gehele restaurant ervan. Ze hadden zelfs nog een potje zout voor ons gekocht. Briljant! Daar gaan we in Australië nog wel wat aan hebben. Op het vliegveld kwamen we de meiden uit Nederland weer tegen en zij hadden nog steeds geen plekje kunnen bemachtigen op een vliegtuig naar Darwin. Zwaaiend met onze instapkaart zeiden we hen gedag en wensten hun veel succes. Dag Bali!

---