Advertisement
Published: September 13th 2002
Edit Blog Post
Vrijdag De reis naar Maleisië hadden we heel mooi bedacht. Eerst met de bus de grens over en dan een nachttrein kaartje kopen om naar Noordoost Maleisië te gaan en daar een boot richting Pulau Redang. Mooie plannen. Er was echter net vakantie in de regio dus alle treinen bleken de komende 2 dagen vol toen we in Johor Bahru in Maleisië aankwamen. Johor maakte nogal een troosteloze indruk dus we wilden daar weg. Dus over op een nog te bedenken plan B... Taxi naar bus station, waar we de enige westerlingen waren en de nodige aandacht trokken. Alle bussen vol. Pofferdikkie. Een vaag mannetje had nog wel een plekje voor ons, dus die gok maar genomen.
Zaterdag De nachtelijke busrit was geen feest. Het gehobbel en de iets te koud ingestelde airco maakte slapen onmogelijk. Maar om 7:00 waren we in een zonnig Terrenganu. Ook hier als westerling weer een attractie op zich. Op zoek naar een boot richting Rendang. Wederom alles vol i.v.m. de vakantie. Zoeken, zoeken, zoeken, toch een bootje en hotel kunnen boeken. Na 50 minuten in de taxi die nog bijna wat koeien van de weg had gereden konden we de boot in.
Zag er niet echt zeewaardig uit, maar bleek toch erg snel. Drie kwartier later waren we er: wit strand, blauwe zee en lucht, palmbomen en hangmatten. Perfect! Er was geen haven, dus moesten we via het water. Geen probleem. Behalve voor Rene, want die viel uit de boot... Niet alleen een haven was afwezig, geld opnemen was ook onmogelijk. Betalen met creditcard? Onmogelijk. We moesten dus drie dagen survivallen op het laatste geld. Mooi eiland, maar toch maar ff liggen, want het was een vermoeiende nacht. Het ff liggen werd een diepe coma voor alledrie. Vier uur later werden we wakker. Dag bijna voorbij. Pofferdikkie. 's Avonds een BBQ'tje, rondstruinen over het strand, potje toepen bij een strandtent als afsluiting van de dag. Net voordat Freek het licht uit deed zag hij een XL kakkerlak, die wilden we eerst nog ff vangen. Tijdens het zoeken zag Rene een XXL spin achter zijn bed. Een centimeter of 12 (en volgend de locals ook giftig). Met die 8 lange poten kon hij ook behoorlijk hard rennen. Maar toch wist Jos hem uit te schakelen door een welgemikte klap met zijn schoen.
Zondag De tweede dag op het eiland zouden we
gaan relaxen. Duiken was goedkoop, maar onmogelijk omdat we daar geen geld konden opnemen. Dus het kwam maar goed uit dat we goed zijn in verslapen. Om 14:30 werden we wakker. Dus van de eerste 24 uur op het eiland hadden we er ongeveer 16 geslapen... Na het 'ontbijt' een beetje op het strand gelegen en een beetje het eiland verkend. Bij een andere baai kwamen we wat Nederlandse dames tegen. Die hadden het iets minder goed geregeld. Geen wit strand, alleen maar groene troep op het strand en in zee. Hehehe... snel maar weer terug naar ons mooie strand. Rustige avond gehad en voor de eerste keer hetzelfde bed in waar we die morgen uit waren gekomen.
Maandag Deze dag hadden we weer een mooie reis in gedachte met als uiteindelijk doel die avond in de trein naar Bangkok te zitten. Eerst maar weer eens spullen ingepakt. Rene krijgt het inpakken van zijn tas steeds beter onder controle. De bootrit naar het vasteland was iets minder comfortabel dan de heenreis. Al snel zagen we donkere wolken. Net voor aankomst brak de ellende los: harde wind en regen. Brrr... Briljant gepland om hier tijdens de moesson te zitten.
De volgende 2 uur zaten we droog in de taxi richting de grens. Formuliertje, formuliertje.... Maleisië uit gewandeld.
=> Thailand => Woensdag Gelukkig is het in Kuala Lumpur een stuk warmer. Een heel stuk warmer. Af en toe wat verkoeling door een flinke moesson bui waardoor de straten in rivieren kunnen veranderen waarop raften wel spectaculair zou zijn. Maar tussen de buien door vooral moesson uit Jos zijn poriën. 's Avonds wilden we een biertje gaan drinken, maar de exorbitante prijzen deden ons van een koude kermis thuis komen. We hebben toch nog 7,5 maand voor de boeg.
Donderdag De 26e hebben we een beetje doelloos door de stad gelopen. Nadat we wat loslopende apen op de film hadden gezet bij de Lake gardens hebben we daar een planetarium bezocht. Tijdens de daar vertoonde film hebben Jos en Rene een uiltje geknapt. De rest van de dag hebben we weinig gedaan.
Vrijdag Aangezien het de dag ervoor mislukt was, zijn we de 27e vroeg naar de Petronas torens gegaan om tickets te halen voor de beklimming. We waren gelukkig net op tijd, maar moesten wel 5 uur wachten voordat we mochten. Deze
tijd moesten we dus maar nuttig besteden. Eerst geprobeerd een andere toren te beklimmen, maar een beveiligingsmannetje verhinderde onze plannen toen we waren aangekomen op de 48e verdieping.
Op het heetst van de dag bedachten Freek en Rene vervolgens dat het leuk zou zijn de Menara telecommunicatie toren te beklimmen. Op zich geen probleem, ware het niet dat de ingang van deze toren zich op een heuveltje bevindt. Ook niet erg. Maar dat het door ons gekozen pad door een stukje jungle op-en-neer en op-en-neer ging, dat was wel vervelend. Na een afmattende klauterpartij van een half uur in deze extreme hitte waren we weer vele liters zweet lichter. Bij de fontein konden we ons lekker opfrissen tot grote verbazing van alle aanwezigen. Gelukkig konden we in de toren met de lift naar boven. Het uitkijk platform van de 421 meter hoge toren bevindt zich op 276 meter. Dat verschaft een leuk uitzicht over de omgeving. Hierna moesten we ons haasten om nog op tijd bij de Petronas torens te zijn (o.a. bekend van de film Entrapment met Sean Connery en Catherina Zeta Jones). Bezoekers mogen niet hoger dan de 170 meter hoge skybridge tussen de twee torens die elk 450 meter hoog zijn. Hierna hebben we nog wat rond gehangen in het ongelofelijk grote en dure winkelcentrum onder deze torens.
Voor de verandering zijn we om 22:30 maar eens de trein in gegaan, waar we deze keer wel een bed konden bemachtigen. De nogal drukke Indiase familie met veel kleine koters waar we tussen lagen baarde ons aanvankelijk enige zorgen, maar dat bleek reuze mee te vallen. Het was wederom de veel te koude airco die de slaap verstoorde. Van treinen hebben de Maleisiërs helemaal niet zoveel begrepen. De kortste route van A naar B wordt zelden gevolgd, het spoor slingert en hobbelt. De trein rijdt soms vooruit, soms achteruit en staat nog vaker stil. Misschien moesten ze in Maleisië maar eens iets minder tijd besteden aan het bouwen van torentjes en wat meer aan de spoorwegen.
Zaterdag Na een vroege aankomst in Singapore hebben we een beetje achter internet gezeten en ons voorbereid op de vlucht naar Bali later deze dag.
Advertisement
Tot: 0.163s; Tpl: 0.011s; cc: 14; qc: 72; dbt: 0.0514s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb