Advertisement
Published: April 14th 2011
Edit Blog Post
Hier ben ik dan weer met nog wat info over mijn ervaringen in Pokhara.
Hier wat info over ons verblijf in het bergdorpje Thallipokhari.
Juist twee weken geleden begon onze trip naar de bergen meer bepaald naar bergdorpje Thallipokhari. Daar zouden we zo'n tien dagen verblijven om in de school de leerkrachten wat te helpen met kleine taakjes gedurende de schoolvakantie. Aangezien ik mijn matras on the top of hill moest krijgen, ging ik met de bussen naar boven. Ilse en Sien gingen zonder enig materiaal de berg te voet op. Wat eerst een stralende dag leek te zijn, bleek snel te veranderen toen ik gevangen zat binnenin de bus. Mijn matras en rugzak met camera in lagen op het dak op plaats uit te sparen. Wolken begonnen zich meer en meer op te stapelen tot alles zeer grijs werd en de regen de wegen snel omtoverde tot riviertjes. Daar zat ik dan binnen in de overvolle bus vol Nepalezen een tikkeltje bang kijkend omdat de bus meestal maar op twee wielen leek te rijden. Daar lagen mijn matras en rugzak dan buiten mijn bereik op het dak van de bus natter en natter te worden door de hevige regen.
Toen we eindelijk na een dik halfuur felle regenbuien de top bereikten stond de directeur me op te wachten. Hopend dat mijn camera nog leefde, stapte ik zo snel mogelijk uit de bus om mijn materiaal en dat van de anderen aan te nemen dat van de dak kwam. Mijn matras was een waterbed geworden die als lood woog. Door de hevige storm kon ik Sien en Ilse maar niet bereiken. Gelukkig zag ik ze wat verder staan - totaal verzopen en doorweekt- wachten om wat droge kledij aan te kunnen trekken.
De directeur bracht ons snel naar ons nieuw huisje en presenteerde ons aan de huismoeder. Jammer zagen we dat onze slaapzakken ook wat vochtigheid gevat hadden. Het beloofde nog een frisse avond en nacht te worden. Na wat theetjes kropen we dan ook snel in onze vochtige slaapzak.
De volgende morgen bleek al snel dat er ons geen zo'n groot programma te wachten stond als voorzien. Na een ochtendwandeling tussen de mist en bergen heen kwamen we terecht bij de directeurs' huis waar we een milk theetje aangeboden kregen. Hij zei ons dat het programma pas zondag van start ging en dat we deze dag wat
rust verdiend hadden. Onze dag vulden we met roti's (soort brood) te leren maken samen met een oud vrouwtje en een wandeling naar de Connection Towers te maken met 2 kleine bubbels die me bestormden met tal van nieuwe Nepalese woorden. Nadien leerde ik de locale kinderen frisbee en scratchball spelen wat beloond werd door de oma met wat thee en fruitstukjes en de kinderen hun glimlach.
's Morgens en 's avonds genoten we van een heerlijke Dal Bhad die we bij een familie aten.
De dag nadien stond er ook niet op het programma dus stelde we ons eigen programma op. We deden in de morgen een wandeling naar de waterbron/badplaats. Daarna leerden we hoe we rijst moesten pellen en filteren en hoe maïs voor de kippen gemalen werd. In de namiddag kwam ik op het rare idee een zakje henna aan te kopen en mijn haar door een onbekend, Nepalees meisje van 14 jaar te laten kleuren. Het duurde niet lang voor mijn haar een rode kleur kreeg! Of dit een goed idee was is iets anders maar we hadden tenminste een extra activiteit bekomen die dag door mijn vreemd voorstel.
De zondag bleek het programma
ons nogal sterk te vervelen aangezien de meeting van de leerkrachten een urenlang gezit en gebabbel in het Nepalees betekende. Sien ontsnapte vroeg na de uitvlucht dat ze het koud had zonder trui, Ilse hield zich urenlang bezig met verhaaltjes te schrijven in haar schriftje en ik maakte een tekening om de tijd sneller voorbij te laten gaan.
Toch konden we onszelf niet langer bedwingen en verlieten de ruimte na zo'n 4 uur ons dood te vervelen. Kort daarna besloten we de dag nadien terug naar beneden te trekken aangezien hier weinig nuttigs en interessants leek te doen. We namen afscheid van de mensen uit het dorp en sliepen lekker vroeg rond 8uur.
De dag erna vertrokken Ilse en ik te voet naar beneden na een 24 hour Dal Bhad. Het was een warme dag maar de wandeling deed deugd. Jammer genoeg was het chloorwater afschuwelijk om van te drinken maar we hadden geen keuze. Indien we het puur zouden drinken zouden we snel darmproblemen krijgen en dat vermijden we liever in een land als dit.
Toen we gearriveerd waren zonder mijn matras waren Bert en Jeroen zo vriendelijk geweest om een nieuwe matras te leveren in
de lodge. Het voelde goed om terug op een normale wc te kunnen zitten i.p.v. in een meter hoog hokje van 1 op 1 je behoefte te zijn zonder enig licht.
Dat was het tot later!
Advertisement
Tot: 0.096s; Tpl: 0.012s; cc: 6; qc: 44; dbt: 0.0424s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb