Advertisement
Published: November 30th 2007
Edit Blog Post
Vorige week heb ik ook nog even engelse les gegeven op een school. Wel leuk om eens te proberen. Dit was op een boarding school, de meeste lessen zijn hier in het engels dus de kinderen kunnen eigenlijk best goed engels. Dit in tegenstelling tot de staatsscholen, waar het niveau lager ligt en alle vakken in het nepalees gegeven worden. Lesgeld voor Boarding schools zijn hoger, waardoor alleen de kinderen die het geluk hebben dat hun ouders het kunnen betalen de mogelijkheid hebben om hier naar toe te gaan. Daarnaast zijn er ook kinderen die helemaal niet naar school gaan en werken of zwerven. Er zijn hier erg veel zwerfkinderen. Er heerst op de scholen een zeer strenge discipline. In de ochtend moet een rij gevormd worden op volgorde van kaste en wordt geinspecteerd of de kinderen er goed uit zien. Uniform recht, schone nagels. etc. Daarna wordt het Nepalees volkslied gezongen. Echt een beetje een regime van orde en tucht, maar ik merk dat het wel goed functioneerd hier. Dat lesgeven had ik trouwens al redelijk snel gezien, merkte dat de leraren die aanwezig zijn op deze school veel beter les kunnen geven. Dit is trouwens mijn totale beeld van
heilige plek
Heilige plek aan de rivier voor offers/ceremonie. Nepal. Eigenlijk is alles aanwezig, er moet alleen de wil zijn om het land verder op te bouwen. Mensen hier zijn bij veel dingen die ze doen zeer toegewijd, vooral bij familie-aangelegenheden en feesten. Als ze deze toewijding nou eens verder trekken en gebruiken dan zou dit voor de ontwikkeling van dit land zeer goed zijn. Ik lees hier een engelstalige krant (the Himalayan), dan lees je dat er wel geld is om een weg aan te leggen, maar het faalt doordat de aannemer er een zooitje van maakt. Ook is er een machtsvacuum, de verkiezingen zijn al 2 keer uitgesteld en op dit moment is er ook geen nieuwe datum in zicht. Tot dat moment is er een interim regering, de macht van het koningshuis is zo goed als nihil geworden. Een worsteling om te komen van een monarchie tot een democratie. Het maakt het land op dit moment wel erg stuurloos.
Ik ben ook naar een huwelijk geweest deze week. Dit is een feest dat twee dagen duurt. Een huwelijk is niet zomaar iets, maar een heilige gebeurtenis. Bijna 80 procent van alle huwelijken wordt geregeld door de ouders. Dit gaat als volgt. Ouders van een zoon zoeken
Tibetaans
Tibetaans vluchtelingenkamp. contact met de ouders van een dochter. Er worden foto’s uitgewisseld en beide potentiele kandidaten kunnen zeggen of het ze wat lijkt om met elkaar te trouwen. Ze hebben elkaar dan nog nooit in het echt ontmoet. Vervolgens moet de jongen en het meisje allebei iets schrijven. Dit wordt dan aan een priester ter beoordeling voorgelegd. Deze bepaald of het een geschikte match is en bepaald ook de datum waarop het huwelijk zich het best kan voltrekken. Het huwelijk wordt voltrokken in de hemelen, het uiteindelijke feest is daar een afspiegeling van. Deze bestaat uit allerlei rituelen en gewoontes. Het is echt een feest met veel vreugde en dans en zang. Mooi om eens mee te maken.
Advertisement
Tot: 0.138s; Tpl: 0.01s; cc: 9; qc: 51; dbt: 0.084s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb