Prehistorische draken en een tocht naar het dak van de wereld

---

---

Labuanbajo (Flores)

Aaaah... Even een paar dagen geen busreizen en waardeloze hotels. We hebben genoten van drie dagen duiken in Komodo National Park. Al bij voor het inschrijven voor het duiken hoorden we verhalen van grote hoeveelheden manta's in de wateren rond Komodo. Niets was minder waar; we hebben een aantal geweldige duiken gemaakt met grote scholen vissen, haaien en manta's (zie blog: duikfoto's Indonesie). Op een duikstek, genaamd 'airstrip', lagen de manta's in rijtjes in de stroming om het planktonrijke water langs hun kieuwen te laten stromen. Voor ons een flinke inspanning; op sommige plekken was de stroming zo sterk dat onze wangen gingen flapperen!

Rinca

Op Rinca leeft de grootste populatie Komodovaranen in de wereld (we horen jullie denken: 'was dat niet op Komodo?') en besloten een duiktochtje te combineren met een bezoekje aan deze enorme hagedissen. Het was mogelijk om, voor een aanzienlijk bedrag, een wandeltochtje (van 1 uurtje?!) te maken door de bergen. We hadden echter al gehoord dat deze beesten zich nauwelijks laten zien tijdens het regenseizoen. Met een smoes (We hebben nog niet ontbeten!) hebben we onszelf naar het restaurantje naast de ingang van het National Park gekletst. En wat bleek: een flink aantal vette exemplaren lag gewoon naast de drempel! Mooi zo, die hebben we ook weer gezien 😊.

Doorreis Flores-Sumbawa-Lombok

Omdat er op het Sumbawa niet zo veel te beleven is hebben we dit eiland gepasseerd met de nachtbus. Weer flink vermoeiend; binnen een dag met de ferry, de locale bus, een tourbus en nog een ferrytochtje. Maar uiteindelijk om 6 uur in de ochtend (de volgende dag) aangekomen op Lombok. De grootste toeristische atractie (voor sportievelingen) is hier het beklimmen van de Gunung Rinjani (3726m). Rinjani is de twee-na-hoogste vulkaan in Indonesie, en bestaat uit een enorme kraterrand met daarin een kratermeer. Binnen dat kratermeer ligt weer een nieuwe vulkaan (die actief is).

Samen met Horst (een 43-jarige globetrotter die we op Flores ontmoet hebben), besloten we een drie daagse klim-klauter-wandel-tocht te maken. Met z'n drieen, twee porters (tja, we gaan toch zeker al dat eten en die tent zelf de berg opdragen!) en een gids begonnen we de wandeltocht onder het genot van een gloeiend heet zonnetje. In 7 uur hebben we de rand van de krater gehaald (2700m), en het was zwaar! Zeker toen we dachten dat we het ergste gehad hadden, want na een nacht zonder slaap (lees: 5 graden buitentemperatuur en liggen op een yogamatje met kiezels van 5 cm doorsnee onder je ruggengraat) werden we om half 3 's nachts uit onze tent getrokken om te beginnen aan de klim naar de top. In het stikkedonker steil omhoog door vulkaanzand en kiezels (drie stappen omhoog, twee naar beneden) tot eindelijk de top in zicht kwam (opluchting!). We hebben een ding geleerd tijdens deze tocht: als je de top ziet, betekend dat nog niet dat je er bijna bent. Over een lengte van 500 meter met een hellingshoek van 40% zijn we nog eens 2 uur op handen en voeten naar boven gekropen. Maar we hebben het gehaald! En wat een ongelofelijke zonsopgang met een wonderbaarlijk uitzicht! Het was het allemaal waard.

Maar goed, we moesten ook weer naar beneden wandelen. Wandelen is misschien niet het goede woord, het was meer als skieen. Waar we in 4 uur naar de top zijn geklommen, waren we in minder dan 2 uur weer beneden. Met een paar kapotte knieschijven welteverstaan. In de middag zijn we nog naar beneden gekommen om het kratermeer en een paar hotsprings te bekijken, waarna we de tweede nacht weer op de rand van de krater hebben doorgebracht. Dit was echt een verschrikkelijk zware dag, met 11 uur klimmen en afdalen. Vanzelfsprekend hebben we de daar op volgende nacht in coma gelegen.

De derde dag begonnen we met de afdaling. Naar beneden lopen lijkt het makkelijkst, maar voor onze spieren en gewrichten was dit min of meer een hel. 5 uur later zaten we zelfvoldaan beneden aan de vulkaan. Tijd voor een biertje!

Helaas moesten we eerst nog een ojek (bij een local achter op de scooter), en een bus nemen om bij de bewoonde wereld te komen. Maar dat biertje hebben we gedronken!

Tot 5 januari van het volgende jaar gaan we een beetje niets doen op Bali, waar Bas na 6 weken totaalonthouding eindelijk weer kan surfen!

---