Advertisement
Published: March 5th 2007
Edit Blog Post
Maandag 19 februari. Gisteren was het de huwelijksdag voor de koppels waarvan beide uit Zhaoxing afkomstig zijn.
Vandaag is de trouwdag voor de koppels waarvan één van beiden in Zhaoxing woont.
Vandaag viert Zhaoxing ook het ‘festival of carrying the governors’.
Berna vernam gisterenavond toevallig van een oom van onze gastvrouw dat het feest van ‘Tai Guan Ren Carnival’ hier zou doorgaan. Het gaat om een driejaarlijks feest.
Heel wat toeristen komen af op dit evenement hoewel de meeste Chinezen gewoontegetrouw Nieuwjaar in hun familie vieren. We ontmoeten toeristen vanuit Sjanghai, Hongkong en zelfs iemand, die 2000 km reisde naar Zhaoxing.
Dit gebruik van 300 jaar oud komt overeen met het Han Chinese Spring Festival bij het begin van elke eerste maan in het jaar. Deze ceremonie is het symbool van het verlangen naar een rechtvaardige en gelijke behandeling voor iedereen. De scène van de landheer, die zijn geld uitdeelt, drukt dit verlangen van het Dong-volk uit.
In Zhaoxing begint de parade bij de meest stroomopwaarts gelegen trommeltoren.
Historische scènes en legendes worden uitgebeeld via kledij en gelaatsbeschildering.
De historische figuren zijn bezoekers uit de naburige dorpen. Het valt op dat de toneelspelers
mannen zijn zelfs indien ze vrouwelijke rollen op zich nemen. Het spel van de Lushengs kondigt hun komst aan. De trillingen van drie gongs zinderen na. We worden zonder ophouden opgeschrikt door de luide knallen van bommen en vuurwerk.
Halfnaakte bedelaars met beschilderde gezichten en blote benen hebben stro rond zich gebonden.
Andere figuren zijn vissers met een regenjas in stro, volksmensen met maskers, bandieten of stokvechters, soldaten in groene uniformen. Soms zijn er in de stoet dwergen, ridders en vreemde dieren, maar die komen we vandaag niet tegen. Twee verlopen mannen dragen een dode hond aan een stok. Naar onze normen en gevoel een wreed tafereel!
Een wijze raad van ouderen bestaat uit notabelen met bestuurlijke en religieuze functies. Deze dragen satijnen gewaden in blauw, bordeauxrood en zwart. Op het hoofd paarse en zwarte hoeden met in het midden een knop van waaruit rode draden straalsgewijs vertrekken naar de rand.
De Guan Red of de ‘governor’ is de hoofdfiguur in dit feestgebeuren. Hij beeldt de regeringsverantwoordelijke of ambtenaar uit en wordt gevolgd wordt door meisjes in feestelijke klederdracht. Vandaag zijn er twee Guan Reds. Een meisje en een jongetje onder een rode paraplu zijn verkleed als
‘governors’. Zij worden in stoelen op twee bamboestaken door de straten gedragen.
De parade loopt enkele malen rond het vuur onder de eerste drumtower en wil dan langs het water naar de volgende wijk vertrekken. Vrouwen in klederdracht zingen hun lied “We willen de mannen niet laten gaan”. Hierop zingen de mannen “We willen verder gaan”. De vrouwen vragen hen om geld. De ‘governors’ delen hun geld in rode enveloppen uit. Slechts nadat hun beurs is leeg gemaakt, maken de vrouwen de weg vrij om de ‘governors’ en hun stoet door te laten.
Het geld is een Nieuwjaarsgift, geschonken door de inwoners vanuit het naburige dorp.
In China is het een gewoonte om geld te geven in rode enveloppen, ook bij het begin van het Nieuwe Jaar.
Zo loopt de parade door alle straten en steegjes en over alle bruggen van de ene drumtower naar de andere. De bedelaars in stro, de vissers en de mannen met de dode hond gaan regelmatig de rivier in en uit en plonzen ook in de vijver de buurt van de drumtoren. Onder oorverdovend lawaai van het vuurwerk gooien ze met water naar het publiek, dat dan wegvlucht.
Aan elke drumtower
herhalen zich dezelfde rituelen.
Berna is getuige van een zeer oud ritueel in de tempel van Shasui, die dicht bij onze trommeltoren van de Wijsheid ligt. Ze volgt een groep van de wijze ouderen en een orkest naar de tempel, waarbinnen zich een terp met een boompje en een altaar bevinden. Eerst gooien ze vuurwerk in de tempel. Dan gaan ze één voor één voor het altaar met de offergaven bidden. Ze steken wierookstokjes in de grond. Iedereen loopt daarna in rondjes rond de terp.
De parade eindigt bij de drumtower waar hij begon. De lusheng-spelers sluiten het feest af.
Een jonge man uit Sjanghai nodigt Ria uit om bij het vuur te komen zitten. Hij werkt in een Duitse verzekeringsmaatschappij. Hij is blij dat hij even kan ontsnappen uit het stresserende stadsleven. Hij zegt dat het leven in de stad een ‘struggle for life’ is. Als je als vreemdeling bij een familie in Zhaoxing binnengaat, ben je welkom en geven ze je te eten. In Sjanghai zouden ze er de politie bij halen. Hij ervaart de mensen hier als sympathiek en nog puur en authentiek.
Terug in ons guesthouse telefoneert Berna met haar moeder zoals
ze elk week doet. Daarna nemen Ria en Pieter telefonisch contact op met hun kinderen en de moeder van Ria die jarig is.
We worden bij het avondmaal in een lokaal restaurantje verrast door de pittige vraag van een Chinese toerist: “Zijn jullie vreemdelingen?”.
’s Avonds gaan we naar een zang- en dansvoorstelling, waarop liefdesliedjes en komische situaties worden uitgebeeld. De show sluit af met een rondedans, waaraan het publiek deelneemt. Jenny neemt Ria bij de hand om op het podium deel te nemen aan een kringdans. We geven elkaar de hand en beginnen met een eenvoudige, trage danspas ‘de rechtervoet naar voor en de linkervoet naar achter’. Geleidelijk aan schakelen we over in een vlugger ritme met sirtakidanspas.
Terug in Lulu’s Home Stay nemen we uitgebreid afscheid van Maggie Whale uit Nieuw-Zeeland, Xu Da Hao (Jenny in het Engels) uit Nanjing en de oudste dochter des huizes, Lu Jiang Xia.
We toasten op zijn Dongs: Hembla Hu, Jubla Hu, Hey!
En we drinken menig glaasje bier.
Ria en Pieter.
Advertisement
Tot: 0.403s; Tpl: 0.028s; cc: 27; qc: 125; dbt: 0.1448s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.5mb
Wies
non-member comment
Elke dag feest?
Amaai, het is daar bij jullie precies elke dag feest! Héél leuke foto's. Ik geraak zò al in de sfeer. Bedankt voor de uitvoerige reportages.