Van Zhaoxing naar Liping.

---

Dinsdag 20 februari 2007.



Berna, Wim, Herman, Pieter en Ria ontbijten in hun restaurantje op de hoofdweg. Berna heeft vandaag trek in een pannenkoek. We bestellen elk een pannenkoek. Pannenkoeken zijn blijkbaar niet de specialiteit van dit huis, trouwens van maar weinige Chinezen.

Mevrouw houdt zich eerst bezig met de noedelsoepen voor de habitués en voor de grote schare van Chinese toeristen, die de vorige dag aankwam voor het Tai Gun Ren Festival. Pas een uur na onze vraag, serveert ze haar kanjers van pannenkoeken. Die kunnen echter in de verte niet tippen aan de fijne pancakes, die de gastvrouw van Lulu’s Home Stay de vorige dagen voor ons bakte. We doen ons uiterste best om de dikke lappen te verorberen of meer plastisch omschreven ‘naar binnen te werken’.

Het is nu tijd om afscheid te nemen van de mensen, die we de laatste dagen mochten ontmoeten in Zhaoxing. We zeggen bye bye aan Ming Jie, haar vader en enkele gasten van Lulu’s Home Stay. Wat later van onze knappe gastvrouw en gastheer, die naar gewoonte hun dagelijkse inkopen doen op het plaatselijke marktje.

Op de bus vraagt de conducteur 30 yuan voor de rit. Waarop Wim repliceert: “Het is toch maar 20 yuan”. Het wederantwoord van de beambte volgt laconiek: “Ja maar, dat kan ik niet weten”. Tijdens de rit heeft Wim een andere bijzondere ervaring. Een Chinese jongeman dommelt warempel met het hoofd op Wim’s bovenbeen in. Blijkbaar is dat een zacht kussen voor vermoeide slapers!

Het is vandaag de derde dag van het Nieuwe Jaar. Onderweg zien we vrachtwagens met vooraan twee grote karakters, die het symbool vormen van ‘de wens tot dubbel geluk voor het nieuwe jaar’. Dezelfde karakters duiden tijdens het jaar op een ‘huwelijk’.

Berna en Wim vertellen dat de Chinezen het Nieuwe Jaar vieren tot de vijftiende van de eerste maanmaand. Het lantaarnfeest, dat dit jaar valt op 4 maart 2007, betekent het officiële einde van de nieuwjaarsperiode. Die dag eten de Chinezen maankoekjes. Naar het schijnt importeren ze die van de maan. Althans volgens Wim.

In Liping neemt Herman voorlopig afscheid van ons gezelschap.

Het valt op dat vele winkels in de stad gesloten zijn. We vernemen dat de Chinezen drie maal per jaar vakantie nemen: de week na Nieuwjaar, de week van 1 mei n.a.v. het Feest van de Arbeid en de week na 1 oktober n.a.v. De Herdenking van de Communistische Revolutie. De gemiddelde werkende Chinees heeft dus maar drie weken vakantie per jaar.
In die periodes verplaatsen de Chinezen zich massaal over het grondgebied van China. Ze gaan dan op bezoek bij hun familieleden of maken toeristische reisjes in het binnenland.
De schoolgaande jeugd kan genieten van een iets ruimere vakantietijd: zes weken gedurende de winter en een kortere periode in de zomer.

We nemen opnieuw onze intrek in het Liping Hotel. Die namiddag werken we verder aan de reisverslagen en de foto’s. Tussendoor verhuizen Berna en Wim naar een andere hotelkamer wegens een defect aan hun toilet. Ze ervoeren al meermaals dat loodgieterij en elektriciteit op zijn minst gezegd ‘rampzalig’ zijn in China.

’s Avonds souperen we in het hotel.
We gaan extra vroeg slapen en zetten de wekkerbel op 6 uur voor de volgende morgen.


Ria en Pieter.

---