Een drukke nieuwjaarsdag in Zhaoxing.

---

Zondag 18 februari.



Verslag door Herman: NIEUWJAAR IN CHINA

Maankalender:
Nieuwjaarsdag, lees Spring Festival, valt dit jaar op 18 februari.
De dag wordt bepaald door de maankalender, en valt bij volle maan (nieuwe maan volgens anderen).
Het was rond middernacht regenachtig, dus hebben we de maan niet gezien en konden niet nagaan wie gelijk had.
Wel de sterren, maar dat kwam eerder door de rijstwijn.

Gans de nacht:
De Chinezen worden geacht feest te vieren tot de zon opkomt.
Ik vrees dat enkel zij die geen rijstwijn dronken dat gehaald hebben.

Andere feesten:
De meeste feesten worden trouwens bepaald door de maan.
Er zijn maar enkele feesten die volgens onze kalender worden bepaald.
De Chinezen zijn niet de enigen die voortgaan op de maan om belangrijke zaken te vieren.

Moslims:
De moslims bepalen het begin van hun ramadan ook aan de hand van de maan.
Alhoewel, dit jaar was dit één dag verschillend voor de Turken en Marokkanen.
De Turken volgen hun eigen systeem, de andere volgen Saoedi-Arabië.

Iran:
Ook in Iran wordt Nieuwjaar, zij noemen het Noruz = nieuwe dag, bepaald aan de stand van de maan en zon.
Het valt echter niet samen met het Chinese Spring Festival.
De mollah's volgen hun eigen systeem, en het Nieuwjaar kan daar op elke dag van onze kalender vallen.
Het Chinese Nieuwjaar daarentegen valt altijd in februari of maart.

Year of the pig:
Dit wordt het jaar van het varken.
Afgaande op het gekrijs in de straten eergisteren zullen veel varkens hun jaar niet gehaald hebben.

Dierencyclus:
Zij hebben dieren die elke 12 jaar terugkomen.
Vorig jaar was het de hond die de plak zwaaide, daarvoor de haan.
Ik ben geboren in het jaar van de kip, maar hier heeft de kip een goede connotatie.

Draken:
De Chinezen vieren met drakenstoeten.
Hier zitten we echter bij de Dong minderheid, en zij gebruiken vooral veel firecrackers, die ze in de straat laten ontploffen.
Zelfs de kleinste kinderen lopen ganse dagen met vuurwerk rond.
Ik vraag me af hoeveel ongelukken er wel moeten gebeuren.

Temperatuur:
Het is momenteel maar frisjes, max. 12 graden.
Gisteren eveneens, eergisteren was een uitschieter met 25 graden.

Shena Tova Vehadasha:
Jaar goed en nieuw.
Dat is geen Chinees, maar Hebreeuws, geleerd van een Israëlische die hier al 7 maanden rondtrekt en die we hier hebben ontmoet.
Om begrijpelijke redenen keert ze binnenkort met tegenzin terug naar haar geliefd landje.

Internationaal:
We zitten hier in internationaal gezelschap: een Joodse, een Nieuw-Zeelandse, 2 Finse, 1 Amerikaan, Chinese toeristen en last but not least de Belgskes (waaronder in feite één ‘Hollander’).

Nieuwjaarsavond:
We hebben in dit internationale gezelschap Nieuwjaar gevierd.
Het was heeeel leuk: samen eten en drinken, wat tv kijken, dansen en babbelen, knallers de ganse avond en vuurwerk om middernacht.

Kungfu:
De max was dat er een lief meisje van 5 jaar mij Kungfu ging leren.
In het Chinees...
Iedereen vond het leuk.

Website:
Lulu's Home Stay, het hotelletje waar we zitten heeft 2 websites.
www.shaoxing.net.cn
www.Gulou.org
You can have a look, if you like.

Firecrackers:
Ook nu nog laten ze bommekes ontploffen.
Naar het schijnt duurt dat nog 8 dagen.
Wel een beetje moeilijk toen ik gisteren naar Greet (mijn vrouw) telefoneerde.

Wandelen:
Vermits er gisteren en vandaag geen bussen zijn, hebben we een paar mooie wandelingen gemaakt.

Ji lun:
Oudejaarsdag hebben we aangevat met een mooie wandeling door de bergen naar het dorpje Ji lun.
We waren eerst verkeerd gelopen, maar er was ook een Chinese in ons gezelschap.
Haar Engelse naam is Jenny, en er lopen veel Jenny's rond in China.

Schoonmoeder An:
Zo noem ik Tang An, het dorpje waar ik 's middags naar toe gestapt ben.
Heen en terug een 14-tal km, schat ik.
We hadden de wandeling een paar dagen geleden ook al eens gemaakt.
We waren toen wat verkeerd gelopen.
Nu heb ik geen stuk op de grote weg moeten stappen, maar op een klein paadje door de bergen.
Mooi maar wel frisjes, Tang An lag in de mist.
De mensen waren een stuk sympathieker dan bij vorige wandeling.
Iedereen wou me een hand geven, en een stukje Dong met mij spreken.
En ik spreek natuurlijk vloeiend de Dong taal.
Misschien hadden ze die dag al wat rijstwijn gedronken...

Animistische tempels:
Er waren op deze wandeling 2 tempeltjes met houten beeldjes.
Maar foto's zeggen allicht meer.

DONG:
Zij zijn 1 van de vele minderheden in deze provincie.
Ze zijn honderden jaren geleden naar hier gevlucht voor het oorlogsgeweld in het noorden van China.
Ook hebben ze een eigen taal.
Hun schrift bestaat maar sinds 1958, niet met Chinese karakters maar met ons alfabet.

Huwelijk:
In deze tijd zijn er veel trouwfeesten aan de gang.
Een stoet trekt met de geschenken door het dorp.
Meisjes beletten de dragers de toegang tot het huis door indigo, diepblauwe verf, op hun gezicht te smeren.
Een week geleden had ik er ook van.
Een meisje smeerde indigo op mijn kaken.
Ik was even blauwbaard.
En de Chineesjes maar lachen natuurlijk.
Het heeft mij wel 30 minuten douche gekost.

Sticky Rice:
Een der geschenken is sticky rice: een gekleurde rijst in de vorm van dikke pannenkoeken.
Rood en geel, blauw heb ik niet gezien.
Wel schijnt er zwarte rijst te bestaan.
Speciale rijst worden in een houten trog met zware hamers be- en geklopt.
Een plakkerige brij is het resultaat.
Het wordt zowel koud als warm gegeten.

Wat schrijft hij?:
Als ik op straat nota's neem, komen de Chineesjes over de schouder meekijken wat ik zoal uitspook.

Zwaar ontbijt:
Ik werd vanmorgen, samen de Joodse en 2 Finse, uitgenodigd voor een Dong ontbijt.
Hotpot van vlees en groenten, gebakken vis en regelmatig een heildronk met rijstwijn.
Herman




Verslag van Ria en Pieter

Vandaag is het de eerste dag van het Nieuwe Jaar volgens de Chinese maankalender.

Vandaag is het bovendien de huwelijksdag voor de koppels, waarvan de man en de vrouw beiden in Zhaoxing wonen.
Inderdaad, we komen op onze weg de huwelijksstoeten van drie koppeltjes tegen.

We lopen verder naar boven en komen in de hoogte terecht bij een groot schoolgebouw. We praten even over het onderwijssysteem in China.

Gisterenavond vertelde Ming Jie ons het volgende verhaal over haar school.
De jongeren verblijven veel op internaat, zelfs als de school zich bevindt in dezelfde locatie als de woning van hun ouders. Ze gaan op weekend van zaterdagmiddag tot zondagmiddag. Diegenen, die ver weg wonen, gaan slechts eenmaal per maand of per trimester naar huis. ’s Morgens staan de leerlingen om 6 uur op en ’s avonds gaan ze om 10 uur naar bed. Per dag volgen ze twaalf lesuren van telkens 45 minuten. Er is een pauze van 5 minuten tussen de lessen. ’s Middags krijgen ze 35 minuten om te eten. Hierna is er een verplichte slaappauze van één lesuur. Ze slapen met het hoofd op hun lessenaar.

We wandelen nog op het smalle paadje langs de huizen en de rivier in het dorp.
En hernemen het begin van de prachtige wandelweg in de richting van Tang’an voor het mooie uitzicht over Zhaoxing vanaf de heuvels.

’s Middags lunchen we in het hetzelfde restaurant als dat van gisteren.
Op straat spelen mannen en vrouwen met een pluimpje aan een muntstuk. Met de ene voet gooien ze het pluimpje de lucht in en met de andere voet vangen ze het op waardoor het heen en weer vliegt.

Die avond nodigt de eigenaar van Lulu’s Home Stay ons uit voor het avondeten in zijn eigen woning. De plaatsen in onze eetruimte zijn immers ingenomen door dertig Chinese toeristen, die vandaag neerstreken in ons hotel.

De stemming is bijzonder vrolijk.
Wim, Berna, Herman, Jenny, Maggie, Cher Xiu Ping en Ria nemen naast de verwanten van de gastheer plaats aan een grote ronde tafel. Pieter schuift bij aan de tafel van de gastheer zelf.
Meermaals heffen de twee tafels het glas. De zalige rijstwijn is gebrouwen door onze gastvrouw. Het behoort tot de regels van de beleefdheid om drie maal of meer het glas te heffen. Het is absoluut ‘not done’ om een aangeboden glas rijstwijn te weigeren.

We toasten met de uitroep “hembla hoe, jubla hoe, hej” in de Dong-taal of ‘cheers’.
De Dong beloven ons dat we hun taal in acht maanden tijd kunnen leren.
Wij Belgen zijn ook in een beste stemming. We zetten het bekende wijsje “Tijaja, tijaja, tijaja, ho” in. De Dong wiegen solidair met ons mee.

Cher Xiu Ping, die in een Japanse onderneming werkt, en Lu Xiuo Xia, het dochtertje van de baas, amuseren zich kostelijk. Ze spelen met elkaars handen en gezichten. Zo pakt hij haar neusje in zijn hand en roept dan triomfantelijk “Varkensneus, Japanse neus!”.

‘Last but not least’ verrast Cher Xiu Ping ons met een fijne theeceremonie volgens de regels van de kunst: eerst de kopjes met heet water afwassen, vervolgens de thee schenken in piepkleine kopjes en ten slotte de kopjes opnieuw afwassen.
Hij weet de omstanders te fascineren met zijn subtiel vingerspel.


Ria en Pieter.

---