Advertisement
Published: September 10th 2006
Edit Blog Post
Zondag 6 augustus Na een stevige nachtrust en een dito ontbijt slaagden we erin om in hetzelfde hotel een veel betere kamer vast te krijgen. Daarna gingen we op ontdekkingstocht: we konden al snel een stadsplan te pakken krijgen met enorm veel informatie over de buslijnen. Bij de toeristische dienst wist men ons te vertellen dat het archeologisch museum van Lanzhou, dat volgens alle reisboeken dit jaar weer was geopend na een jarenlange verbouwing, nog steeds gesloten was. Over een festival dat in het nabij gelegen Linxia zou doorgaan wist men ook niets te vertellen. We kwamen wel te weten van welk busstation de bus naar Linxia vertrok. We gingen ook op zoek naar een groot warenhuis die vlak bij ons hotel bleek te liggen. We deden er wat inkopen en vooral een fles droge witte wijn stemde ons tevreden: een aperitiefje hadden we deze avond wel verdiend. Bier vind je in China overal, China produceert trouwens heel veel bier. Een fles bier van ¾ liter kan je in een grootwarenhuis voor 2Y vinden (leeggoed inbegrepen). Wijn vinden is iets moeilijker en zeker witte wijn. Droge witte wijn is zelfs in sommige streken niet te vinden. Zoete wijn (met smaak van
martini of likeurwijn) is wel heel makkelijk te vinden en spotgoedkoop maar als je op het etiket kijkt kan je ontdekken dat je dan vaak 180 g suiker per liter wijn aan het drinken bent. Door het vele suiker zijn deze brouwsels natuurlijk wel langer te bewaren, ook als het warm is. Na deze verkenning, die door de omvang van de stad heel wat tijd in beslag nam, gingen we terug naar het hotel. Een ijskast had onze hotelkamer niet maar met een vochtige doek rond de fles wijn, zou deze ’s avonds fris gekoeld zijn. Het verdampend water onttrekt door de grote verdampingswarmte van water zoveel warmte aan de fles, dat de wijn op enkele uren heerlijk koel is. Heb je haast, kan je het verdampen, en dus het afkoelen, versnellen door er een ventilator op te richten. Zo zie je maar dat de toepassing van een simpel wetenschappelijk principe ook op reis zijn nut heeft. Omdat we de volgende dag voor enkele dagen naar Linxia zouden vertrekken, deden we het hoogst noodzakelijke in een klein rugzakje, de rest van de bagage zouden we in het hotel achterlaten. Tussen Linxia en Lanzhou bevonden zich de grotten van Bingling Si.
Daar hadden vanaf de 4e eeuw Boeddhistische monniken in praktisch onbereikbare grotten, beelden en muurschilderingen aangebracht en dit gedurende bijna 1600 jaar. Door de moeilijke bereikbaarheid hadden deze kunstwerken twee grote bedreigingen bijna ongeschonden doorstaan: de roofwoede van westerse ‘onderzoekers’ die vooral in de 19e eeuw grote hoeveelheden kunstwerken naar het westen hadden gesleept en de zinloze vernietiging van de ‘Culturele Revolutie’ tussen 1966 en 1976. Nu werden deze grotten vooral vanuit Lanzhou bezocht: door het moeilijke transport had men dan maximaal 2 uur om de grotten te bezoeken. In de reisgidsen werd uitgebreid uitgelegd hoe men vanuit Lanzhou naar Bingling Si kon geraken. Wij wilden nagaan of we er vanuit Linxia niet sneller konden geraken. Hierover vonden we in de reisgidsen echter geen informatie. Tijdens het aperitiefje op de hotelkamer belden we naar het thuisfront om te laten weten dat alles goed liep en dat we na de moeilijke start aan ons programma konden beginnen.
Maandag 7 augustus. Om 6u45 liep de wekker af en maakten we ons klaar. Bij het afgeven van de bagage werd ons gezegd dat ze waarschijnlijk bij onze terugkomst in de nieuwe vleugel (met de mooiste kamers) geen kamer voor ons vrij zouden
hebben. Met de stadsbus reden we naar het Zuidelijk busstation en hadden direct plaatsen op de bus naar Linxia. De tocht duurde drie uur over zeer goede wegen en om 13u30 konden we een simpele hotelkamer betrekken in Linxia en genoten we daar eerst van een siësta. In de namiddag bezochten we en Taoïstisch klooster, de Wanshouguan, gelegen op een helling en met een prachtig uitzicht over Linxia. De minaretten van de 30 moskeeën van dit stadje zouden volgens de gidsen het uitzicht moeten beheersen. Helaas waren er de afgelopen jaren al vele hoge (en meestal lelijke) gebouwen verrezen, zodat de moskeeën en de minaretten voor een groot deel aan het oog werden onttrokken. Het klooster zelf was een mooi complex van tempeltjes met veel vriendelijke monniken die ons overal uitnodigden voor een babbel en een kom thee. We kregen daar te horen dat het klooster en trouwens heel de stad versierd werd voor de viering van het 50 jarige bestaan van de stad Linxia. Toen we dat hoorden besloten we om zeker nog een dag in Linxia te blijven om de feestelijkheden mee te maken. Tijdens de avondwandeling merkten we dat in deze stad er niet erg veel toeristen
kwamen: we voelden ons echte rariteiten. Toen we onze gsm wilden proberen bleek dat we geen aansluiting kregen op het netwerk: er bleek maar één operator aanwezig en die had klaarblijkelijk geen overeenkomst met proximus waar wij een contact hadden. We besloten de gsm dan maar af te zetten tot we weer in Lanzhou zouden zijn waar we wel konden bellen.
Dinsdag 8 augustus Om 7u stonden we op en volgden na het ontbijt de stroom mensen die langs de rivier naar het feestterrein liepen. Het bleek nog een lange wandeling te zijn. De straten waren afgezet voor het gewone verkeer, maar constant reden er colonnes met bussen en taxi’s met delegaties van genodigden. Na ongeveer een uur (soms met grote drommen mensen langs sluipwegen en door het veld), kwamen we aan de ingang van het stadion. Alle plaatsen bleken bezet en voor de duizenden mensen die net zoals wij kwamen toegestroomd was er geen plaats. Niemand leek het erg te vinden: langs de wegen waren overal kraampjes opgesteld en de sfeer had iets van een grote markt of kermis. Op een enorme bouwplaats voor een luxueuze residentie waren er grote fonteinen die er op de maat van muziek
aan het spuiten waren. Omdat de fonteinen nog niet echt goed afgesteld waren leek het op sommige plaatsen op een groot waterfestival. Het was een goede plaats om foto’s te trekken want de mensen waren in een vrolijke stemming en hadden vaak hun beste kleren aan. Op de terugweg naar het hotel liepen we een tempeltje binnen waar muziek gemaakt werd. We werden er hartelijk ontvangen en moesten direct mee aan tafel voor een eenvoudige maaltijd van noedels, brood en thee. Het was er heel gezellig en konden toch een beetje babbelen met enkele oude dames die er de bezoekers ontvingen. Toen we verder doorliepen naar het hotel, werden we aangesproken door een jonge leraar Engels die voorstelde om ons wat te begeleiden om zijn Engels te oefenen. Al snel bleek dat hij inderdaad geen andere bijbedoelingen had (ook gidsen komen zich soms op die manier voorstellen) en zijn Engels was heel erg goed. Op een terrasje oefende hij met ons ook wat ons Chinees en natuurlijk zei hij dat we goed verstaanbaar waren. Ook al ben je niet te verstaan, als je maar twee woorden Chinees spreekt, krijg je dat te horen. ’s Middags gingen we terug naar het
hotel voor een siësta en in de namiddag gingen we naar het Hongyuan park omdat men ons vertelde dat daar misschien op het grote plein nog een deel van de festiviteiten zouden doorgaan. Hoewel heel de stad versierd was en grotendeels afgesloten voor het normale verkeer, kon niemand ons met zekerheid iets over de activiteiten van die dag vertellen. De toegang tot het park was die dag ook gratis en de sfeer was die van een kermis. Er stonden trouwens ook enkele (erg verouderde) kermisattracties die veel succes hadden. We dronken er op een terrasje een ‘8 schatten thee’ en keken wat naar de mensen die genoten van deze vrije dag en zich vooral met de kinderen in het park vermaakten. Om 6 uur gingen we mailen hoewel men ons zei dat het vuurwerk zo kon beginnen. Erg veel mails waren er niet toegekomen en we stuurden een kort berichtje naar het thuisfront om te melden dat alles goed was met ons. Op weg naar het hotel zagen we grote reclamepanelen met info over een nieuw museum in een stadje vlakbij: Hezhen. We konden natuurlijk niet alles lezen maar de foto’s zagen er heel interessant uit: skeletten en fossielen van
uitgestorven dieren. In deze streek worden heel veel fossielen van dinosaurussen gevonden. Omdat dat ons wel interesseert, besloten we het bezoek aan Binling Si een dag uit te stellen en de volgende dag eerst naar Hezhen te gaan.
Meer photo's over Linxia kan je vinden op onze Engelse Blog:
In and round Linxia
Advertisement
Tot: 0.131s; Tpl: 0.012s; cc: 14; qc: 33; dbt: 0.0327s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb