Advertisement
Published: August 13th 2008
Edit Blog Post
Zaterdag 26 juli. Nadat we ze “Voorzichtige Vijf” hadden uitgezwaaid, keerden Berna en Wim terug om de bus te zoeken naar het hotel. Omdat de vertrekhal georganiseerd was rond een grote binnenplaats met overal glas, zagen ze op een gegeven moment hoe de Vijf hun weg zochten naar hun wachtzaal. Ze wuifden uit alle macht maar werden niet opgemerkt. Marcel maakte nog een foto van de grote binnenplaats. Misschien staan bij hem op een foto nog twee kleine figuurtjes achter glas, wuivend uit alle macht.
Bus 27 moest ons op de juiste plaats brengen en liet zeer lang op zich wachten. De tocht zelf duurde nog 45 min zodat we niet zoveel tijd meer hadden voor het uitchecken: we hadden één kamer voor een halve dag aangehouden, dat is aan het tarief voor een halve dag. We moesten dan wel ten laatste om 18u de kamer verlaten. Op dat uur lieten we de bagage nog even achter bij de balie en gingen we voor de laatste keer eten in het zeer goede visrestaurant tegenover het hotel. Daarna vertrokken we naar het treinstation waar we ruim op tijd in de enorme wachtzaal zaten. Voor ons vertrek liep deze wachtzaal bijna
helemaal leeg toen een trein met een andere bestemming vertrok. Op bijna een uur tijd liep de zaal weer overvol voor ‘onze’ trein: K198 naar Wuyishan. Een halfuur voor het vertrek gingen de poortjes open en stoomde de massa naar het perron. Wij hadden alle tijd om onze plaatsen te vinden en in te nemen: drie slaapplaatsen met nummer 20. De onderste was voor Wim, daarboven was de slaapplaats voor Gerda en helemaal bovenaan die van Berna. De trein vertrok stipt om 22u14. Na een uur lagen de meesten in bed en gingen we een redelijk rustige nacht tegemoet. De airco van onze wagon stond nogal fris ingesteld zodat het zeer propere beddengoed, inclusief een donzen deken, goed van pas kwam. De trein stopte geregeld aan stations maar ook tussendoor om treinen met hogere prioriteit door te laten. Na ruim 13 uur zouden we in Wuyishan aankomen.
Zondag 27 juli. We kwamen ’s middags rond 12 uur in Wuyishan aan en gingen onmiddellijk aan de slag om ons vertrek een paar dagen later naar Fuzhou te regelen. We hadden alle mogelijk alternatieven opgezocht (een stuk of 10) maar het resultaat was negatief: de nachttreinen die we voorstelden
hadden geen ligplaatsen meer, en de dagtreinen geen zitplaatsen. Dus reden we met bus 6 van het treinstation naar het busstation (met alle bagage) om daar ook honderduit te vragen. Uiteindelijk konden we zetels 1, 2 en 3 bemachtigd op een dagbus naar Fuzhou. We besloten tijdens deze regelingen om maar een dag langer in Wuyishan te blijven omdat hier toch wel weer heel wat anders te zien is.
Het hotel viel weer mee: mooie kamer (toch voor Berna en Wim, wat minder voor Gerda) met internetkabel en een ijskast. Geen overbodige luxe bij 37°C. De airco werkt niet overal even goed, maar daar zou morgen wat aan gebeuren.
We namen onze tijd om uit te vissen welke combinatie van inkomtickets voor ons geschikt was en reserveerden onze plaatsen op een vlot om het karstgebergte vanaf Jiuqu rivier te kunnen bewonderen. We vonden in een grootwarenhuis bier, witte wijn en koekjes en konden nadien lekker en betaalbaar eten in het restaurant van het hotel. Gerda moest tijdens de boodschappentocht wel heel erg haar best doen om fruit te vinden.
Morgen duiken we de hitte in en vallen de eerste berg aan. De dag zal beginnen met een ontbijt in het
hotel, inbegrepen in de kamerprijs van 238Y.
Maandag 28 juli. Deze ochtend zouden we op tijd vertrekken, om de ergste hitte voor te zijn. Praktische beslommeringen hielden ons echter op. Eerst moest Gerda van kamer wisselen, haar airco deed het niet. Men had er iets tijdens het inchecken van laten vallen, maar we hadden het niet helemaal begrepen. Omdat Gerda ten slotte de eerste nacht in een kamer met veel minder comfort had moeten doorbrengen als afgesproken, wilden we daar wel iets voor in de plaats. Het tarief voor die éné nacht verminderen, kon echt niet maar Gerda kreeg nu als compensatie wel een zeer luxueuze kamer aangeboden met een slaapdeel, een zithoek, een modern bureau, natuurlijk een zeer mooie badkamer maar ook een eigen veranda. Toen dit geregeld was, bleek dat ook wij van kamer moesten wisselen, want vanavond zou ook onze airco uitvallen (onderhoudswerkzaamheden?). Wij kregen gewoon een andere standaardkamer, even mooi als de vorige maar niet zo speciaal als de kamer van Gerda. Voor we de kamers weer verlieten, keken we alles nog eens goed na, zodat we de nodige herstellingen tijdens onze afwezigheid konden laten uitvoeren ...
Vol spanning lieten we ons met
een betalingsbewijs voor inkomtickets naar de Zuidelijke Inkom brengen (we konden niet lezen wat erop stond, en hadden dit systeem van inkom betalen nog nergens anders meegemaakt). Alles liep echter gesmeerd: we kregen de tikets en konden de site binnenwandelen. Daar stonden gratis toeristenbussen en -treintjes klaar om ons naar onze eerste bestemming te brengen: de Tian you feng. We waren gewaarschuwd dat het druk zou zijn, en zo maakte zij ook eens de drukte van een populaire Chinese vakantiebestemming mee: meegesleurd in een stroom van Chinezen. Het begon met een mooie wandeling tussen groen, waar je de mogelijkheid hebt om allerlei zijpaden uit te proberen, en bvb ook de academie van de Neo-Confucianist Zhuxi te bezoeken, of een extra rots te beklimmen van waarop je uitzicht hebt op de beklimming van de Tianyou feng. Terwijl het op de ‘hoofdweg’ soms bijna een file was, bleek het op de ‘zijwegen’ bijzonder rustig. De wandeling tussen groen ging dan over in een vrij steile beklimming via een trap die zigzagde over de steile wand. Boven op de top konden we ons even afzonderen in een prieeltje terwijl de stroom Chinezen naar een toeristisch terras trok om op adem te komen. De
temperatuur viel vandaag al erg mee: het bleef meestal bewolkt en daardoor niet warmer dan 32 graden maar natuurlijk ook minder goed voor de foto’s. Af en toe was er een verdwaalde druppel regen die ons kwam afkoelen.
Van boven op de berg kregen we goed zicht op de omgeving: hoe de rivier rond de verschillende bergen meanderde. Alles was er groen en rijkelijk begroeid. Tegen de tijd dat wij klaar waren voor de afdaling, was de stroom toeristen opgedroogd. Af en toe was er nog een groepje zelfstandige reizigers zoals wij. De afdaling was erg gemakkelijk, maar eens beneden moesten we weer zelf voor ons vervoer zorgen: met de stroom toergroepen, waren ook de gratis busjes en treintjes verdwenen!
We gingen even naar het hotel om wat te rusten en namen in de namiddag een taxi naar de overblijfselen van het Minyue koninkrijk.
Dit koninkrijk zou in Fujian tussen 334 en 110 voor Chr. hebben geheerst. Het koninkrijk zou zijn gesticht door gevluchte leden van het koninklijk huis van Yue, een groot rijk dat wat meer naar het zuiden bloeide vanaf 770 voor Chr. maar in de periode van de Strijdende Staten (-481 à -221) ten onder ging.
Het Minyue koninkrijk rebelleerde met de Han tegen de Qin keizer. Nadien verzette het zich tegen te grote bemoeienissen van het centrale gezag van de Han. Door de bergachtige en moeilijke ligging kon het koninkrijk nog een tijd een grote zelfstandigheid aanhouden maar werd tenslotte toch in het Han-rijk opgenomen.
De resten van de vermoedelijke hoofdstad van het Minyue rijk liggen op ongeveer 20 km ten Zuiden van de Dujia qu, de buurt waar ons hotel gelegen was. Het Museum dat op de site stond was spijtig genoeg gesloten voor renovatie, en daardoor moesten we op de site onze fantasie heel erg stimuleren.
Een oude kasseiweg leidde naar de grondvesten van het koninklijk paleis dat zo’n 10.000 m² besloeg. Langs de weg zagen we grote stenen waarop figuren afgebeeld stonden in een erg speciale stijl. Van het paleis waren hier en daar de basissen van muren heropgebouwd, en was af en toe een oude tegel in een glazen kastje tentoongesteld. Soms gaf een plakkaatje wat summiere uitleg, ook in het Engels. Merkwaardig is het zwembad van 10 bij 5 meter. De bron die even buiten het paleis ligt, geeft nu nog drinkbaar water. De uitkijktorens en het paleis waren wel strategisch gelegen: met uitzicht op 2 kruisende valleien en op de rivier die de enige toegangsweg was. Gelukkig hadden we vooraf wat informatie kunnen vinden over het Minyue koninkrijk, en zouden we een paar dagen later, in het Provinciaal Museum in Fuzhou, een maquette van het paleis kunnen bewonderen. Hopelijk zal het geld van de UNESCO deze site weer wat aantrekkelijker kunnen maken voor de bezoekers.
Verslaggevers: Berna en Wim.
Advertisement
Tot: 0.13s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 58; dbt: 0.0629s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb