Van kamer nummer 7 naar nummer 23

---

Onze eigenaars van Cozy Elephant hostel zijn deels Frans deels Cambodiaans. Het koppel had net een baby gekregen dus de familie uit Frankrijk kwam op bezoek voor een maand. Wij verhuisden van kamer. De mooie rustige kamer werd een lelijke lawaaierige kamer net onder het dak. Snikheet en de FAN werkte niet goed deze keer. Onze buren begonnen hun karaoke machine uit te halen en stonden vals te zingen tot rond een uur of 12 ''s nachts. Daarna werd het alleen maar erger...het begon te stormen, de muren werden vochtig en ons gerief moest aan de andere kant gezet worden, we kwamen al hijgend en piepend wakker van de vochtigheid en de warmte , het nachtlampje ging aan en daar waren 2 grote kakkerlakken op 2 cm van mijn hand. Ieeeeeeek! Ik tierde het uit! Jan, de heldhaftige stoere ridder sprong uit het bed en zette de beestjes (ze zaten dan nog in onze koekjespak!) buiten. Een grote 2 uur later werden we opnieuw wakker van het karaoketoestel van onze buren. Deze keer niet 1 jongen maar 3 jongens stonden te kwelen. De kamer was ons allesbehalve goed bevallen. We hadden nog even gedacht om te verhuizen van guesthouse maar de aanhoudende regen gooide onze plannen letterlijk in het water.

We besloten om met Sophia naar Phnom Penh te rijden. Volgens haar goedkoper en minder lang met een gedeelde taxi dan met de bus. We zagen dat wel zitten. 3 uur werd er ons beloofd ipv 5 uur bus en slechts $5 per persoon. Van zodra we in de wagen zaten zei de chauffeur tegen Sophia dat hij de enige was die dag die naar Phnom Penh ging rijden en dat er nog 4 of 5 mensen moesten bijkomen in de auto! Huh , 4 mensen? De achterbank van de oude wagen was al in beslag genomen door ons 3. Hoe ging hij dat in godsnaam voor elkaar krijgen? De eerste stop was eventjes op het middenplein. De man deed enkele telefoontjes, er kwam een andere man voorin zitten, de chauffeur sprong terug in zijn wagen en in plaats van voorruit te rijden reed hij achterruit zonder te kijken pardoes op een andere auto in! Direct kwamen enkele mannen kijken of het niet hun auto was...nee, niet van ons, rij maar door. Sophia vroeg aan de chauffeur of het zijn auto was 'neen , van een vriend'. Voilà, zo gaat dit dus in Cambodia. Het gerief is niet van henzelf dus dan geeft het niet of er een schram of een bluts in zit.



Ergens onderweg gingen we nog een klein jongetje oppikken. Het jongetje kwam naast de chauffeur te zitten want de oude man in de passagierszetel wou zijn zetel niet delen.

Naast ons moest er nog een vrouw komen en uiteindelijk moest de oude man zijn stoel toch delen want er kwam nog een jonge knaap bij. Daar zaten we dan met 8 in een te krappe (normale) personenwagen. Je had ons moeten zien! We deden er ook bijna 5 uur over ipv de afgesproken 3 uur. Cambodianen laten op zich wachten. Niemand haast zich om naar de taxi te komen op het afgesproken uur. Is het een halfuur te laat, dan is dat zo, de taxi wacht wel op je! Ook was het geen $5 maar $8,50 en dan waren we nog niet op onze bestemming. Een extra $3 met een tuktuk naar onze guesthouse! Pfff, we waren pompaf toen we toekwamen in Phnom Penh. Ons plan was nog om vanalles te doen mar we hebben niet veel gedaan eigenlijk...

---

Photos

the shared taxi from Kampot to Phnom Penh/de gedeelde taxi van Kampot naar Phnom Penh
4 in the front - 4 in the back