Kampot

---

Kampot ligt aan een rivier tussen het Bokor National park en Kep (de zee). Het is nu laagseizoen en de meeste resorts in Kep staan leeg. De prijzen dalen maar blijven nog behoorlijk duur. Niet voor onze portemonee. Ook is het niet alleen laagseizoen maar ook regenseizoen. Je mag dus een goede stortbui verwachten in de late namiddag dat kan de ganse nacht duren.
De bus ging er 3 uur over doen om er te geraken, maar zoals gewoonlijk werd het iets meer dan 5 uur bus. Pompaf bereikten we een hostel: cozy elephant op 100 meter van het busstation. Één van de personeelsleden bleek een Belg te zijn. Wim uit Antwerpen. Hij woonde er al 8 maanden in Kampot en was er toevallig verliefd geworden op een Khmer meisje uit Phnom Penh. Sofia was er nu ook voor een maand vakantie. Het prille koppel had al grote plannen om een Belgisch restaurant te openen in Phnom Penh. Ze zien het zitten al maak ik me een beetje zorgen...Sofia wil veel geld lenen bij de bank om een goeie zaak te hebben en direct ook een kok inschakelen. Ik vroeg of ze het niet zag zitten om zelf te koken en ze zei dat het haar soort voeding niet was (ze heeft nog nooit Belgische keuken gegeten). Kan ik wel begrijpen, aardappelen vind je hier nauwelijks.
We hopen dat hun droom uitkomt! Sofia is een lerares en geeft Cambodiaanse rijkeluiskinderen Engelse les. Ook geeft ze volwassenen Khmer lessen in het VN gebouw in Phnom Penh. Als het koppel elkaar wilt zien moeten ze dus 5 uur rijden!! Van een afstand gesproken!

De eerste dag hebben we niet zoveel gedaan buiten het stadje verkend en 's avonds een optreden meegepikt. De 2e dag huurden we een brommer, en reden we de ganse tijd op de aarden wegelkes en de rijsvelden. Heel mooie uitzicht! Echt leuk om te doen. Op een bepaald ogenblik stopten we om de verkrampte poep even te laten rusten en er kwamen 3 kinderen op ons af. Een meisje en een jongen (buren) de jongen woonde in het betonnen huis met het nieuwe blauwe dak en een verzorgde tuin, het buurmeisje woonde in een paalhut met geweven muren en een dak van geweven palmtakken. Het verschil was groot.

De kinderen bleken op de Merit school te zitten en konden beiden perfect Engels spreken. De leerkrachten kwamen dan ook uit Amerika en Australië. Soms hadden ze ook Europese vrijwilligers en dan leerden ze andere woordjes. Het meisje kon goed Duits en Spaanse woorden spreken. 8 jaar was ze! We moesten haar toch enorm bewonderen hoor! Ze zei direct dat de Merit school voor arme kinderen waren en toen ik vroeg of ze vond dat ze zelf arm was zei ze 'nee hoor, ik heb een fiets en een zus en soms mag ik cola drinken'.
Haar buurjongen begon Jan om te praten, ik kan je gids zijn naar de tempel en dan moet je mij maar een klein beetje betalen...neen dankje dat verstond het jongentje niet. Dus werd het een klein beetje gemener en werd de gaspedaal wat rapper ingeduwd. Het kind achtervolgde ons een ganse tijd. We kennen dat ...een klein beetje betalen ;-) We willen met gerust gelaten zijn als we iets bezoeken en kunnen geen straatkinderen geld geven. Kinderen moeten spelen en gelukkig zijn met hun fiets en naar school gaan op 3 september. Niet 'gids' zijn en 'een beetje geld verdienen', want dan sturen de ouders hun kind niet meer naar school maar naar het stadcentrum van Kampot om te bedelen.

---