S-21

---

We bezochten het S-21 museum in de namiddag. Oftewel het Tuong sleng museum. Dit museum was ooit een schoolgebouw en tijdens de jaren 70 werd het een folter en martel plaats voor zogezegde vijanden van Pol Pot. Generaties na generaties werden hier gemarteld en gefolterd. Te gruwelijk voor woorden wat er hier gebeurd is! 70.000 mensen hebben in deze scholen hun leven verloren. Het eerste jaar waren vooral de mannen aan de beurt (mensen die intelectueel te goed waren voor Pol Pot zijn regime) met gruwelijke mishandelingen. Het 2e jaar begon men hun vrouwen aan te pakken en niet veel later ook de kinderen. Veel kinderen en vrouwen zijn daar gestorven. Ook babies werden door elkaar geschud, gefolterd, uitgehongerd of gewoon koelbloedig afgemaakt.
Als je het museum begint dan zie je in het 1e schoolgebouw een stuk of 10 kamers met een ijzeren bed, een riem of een andere soort zweep en een ijzeren staaf waar de voeten aan gebonden waren. Als je naar het 2e gebouw loopt aan de overkant dan zie je foto's , duizenden foto's werden genomen alvorens de slachtoffers te vermoorden in de Killing Fields nabij Phnom Penh. Mensen werden dus zoals ik al eerder zei gemarteld tot ze één of andere bekentenis deden. Daarna moesten ze te voet 30 à 40 km wandelen totdat ze op het verlaten veld kwamen buiten de hoofdstad. Ze moesten hun eigen put graven en eenmaal dat ze in de put stonden die diep genoeg was werden ze een kogel door het hoofd geschoten.
Ook buitenlanders werden niet gespaard. Die ondergingen dezelfde gruwelijkheden als de lokale bevolking. Het bekendste voorbeeld is een Australiër uit Sydney die een journalist was en verklikt is geweest, ze martelden hem zodanig lang totdat hij bekende dat hij van de CIA was. Tot de dag van vandaag gelooft niemand van zijn familie dat hij lid was van de CIA.
Daarna vertrok hij naar de Killing fields. Ook diverse andere journalisten en Fransen werden afgemaakt.
Toendertijd kon je niemand vertrouwen. De mensen hadden al de WWII meegemaakt en tijdens de Vietnamoorlog de volle lading met mijnen en bommen op hun land gekregen en daarna nog es hun eigen leider die met zo'n idee afkwam om zijn eigen volk uit te moorden. Gek genoeg kreeg Pol Pot en zijn kompanen de steun van China (het rode leger). Nadat de oorlog gedaan was kwamen ook duizenden chinese mannen naar Cambodja om hier een vrouw te zoeken want er waren enorm veel weduwes dat wisten we nog van Mr.Kunn.

Het ganse museum was voor ons een rilling op onze rug. We hadden enkele jaren geleden Polen gedaan en Auschwitz bezocht. Gruwelijk hoe mensen dit elkaar kunnen aandoen.
Tot onze verbazing waren er niet alleen toeristen maar ook een hele grote groep locals. Nu nog steeds komen mensen terug om vermiste familieleden op te sporen. Mensen willen weten wat er met hen gebeurd is en waarom ze zijn vermoord. Op al deze vragen zullen ze nooit een antwoord weten want Pol Pot is gestorven in 1998 net voordat zijn proces kwam. De andere leden van zijn partij en gezagvoerders van zijn regime – (de moordenaars en hun familie) hebben pas een proces gekregen in 2003! Nu zijn die mensen dus stokoud! Ze zijn nog voor de rest van hun dagen in de gevangenis en maar goed ook. Velen die toen bij het Rode leger waren zijn kunnen vluchten (tja in al die tijd...) en zijn naar de bossen getrokken, een soort guerilliagroepering begonnen aan de grensgebieden met andere landen. Andere zijn er vanonder gemuist en een nieuw leven begonnen in Camobdia. Cambodia is nog steeds een corrupt land zo blijkt, de meeste misdadigers hebben geen proces gekregen en zijn dus niet gestraft voor hun misdaden. Nu ja...ik denk van diegene die nog leven dat ze ook 's nachts niet goed slapen hoor!

We hadden nu wel genoeg gezien van Phnom Penh en besloten naar Kampot te reizen.

---