Twee handdrukken

---

Woensdagochtend: email lezen en even bijkletsen via de MSN wordt onderbroken door de Chief Brewer: “Er is buiten van alles aan de gang en dat moet je zien.

Neem je camera mee!” zei hij. Buiten zag ik een aantal mensen van de brouwerij boven op de watertanks staan. Op die manier konden ze over de muur heen kijken om te zien wat daar allemaal gebeurde. Ik klom omhoog en ging bij ze staan. Aan de andere kant van de muur was het echt een complete chaos. Overal vuur en rook. Politieagenten, mannen van het leger en heel veel burgers. Wat was hier aan de hand? Wat achtergrond informatie…

Veel zeer arme mensen proberen het een en ander te verdienen door van alles en nog wat te verkopen. Kleine kraampjes met schoenen, sigaretten, boeken, noem het maar op, en kleine eettentjes vullen hierdoor het straatbeeld. De vele kraampjes en eettentjes zorgen er voor dat sommige wegen, vooral in het centrum, helemaal vol slippen. Auto’s kunnen door al die activiteiten van kleine handelaren moeilijk door de straten. Hierdoor ontstaan grote en langdurige verkeersopstoppingen. De regering heeft daarom besloten dergelijke handel te verbieden; alleen op bepaalde toegewezen plaatsen mogen de mensen hun handel nog drijven. 6 maanden de tijd hebben alle handelaren gekregen om hun zaken te verplaatsen. De deadline lag op 1 oktober. Dat was ook duidelijk te zien; van de een op andere dag waren alle kraampjes en eettentjes verdwenen. Een lege straat, die beter begaanbaar is voor verkeer, blijft over. Was dan iedereen vertrokken? Nee, om het in Asterix en Obelix taal te zeggen: Een klein straatje hield dapper stand tegen de regelgeving van de Romeinen, euh, overheid. Tot vandaag dus!

Politie en het werden ingezet om alle etentjes ‘netjes’ te verwijderen. Het schouwspel was goed te volgen vanaf de watertank. Omdat er geen directe reactie volgde op het nemen van één foto, durfde ik het wel aan het een en ander te filmen. Na 20 seconden werd ik echter betrapt. Een klokkenluider attendeerde de hoogste in rang aanwezige militair op mijn bezigheden: Mzungu kupicha picha, Mzungu kupiga picha! De generaal, de man had erg veel strepen en droog in tegenstelling tot andere militairen geen AK-47 maar een stok, werd goed link. Ik moest onmiddellijk stoppen en naar beneden komen. Help!

Als Speedy Gonzalez ging ik naar beneden en rende ik naar mijn kantoor. Snel zette ik de foto en het filmpje op mijn laptop en wiste ze van mijn camera. Ik wist dat de generaal mijn camera wilde bekijken en ik een probleem zou hebben als ik daar foto’s van ‘de taferelen’ op zou hebben staan!

Er werd geklopt en iemand van de bewaking vroeg me of ik mee wilde lopen naar voren. Samen met een delegatie van het brouwhuis liep ik richting het hoofdgebouw. De General Manager was druk aan het overleggen met de generaal een andere militair. In plaats van een populaire begroeting te gebruiken sprak ik beide heren aan het Shikamoo (mijn eerbiedige groeten). Ik bood mijn excuses aan en liet met trillende handen zien dat ik geen foto’s op mijn camera had staan van vandaag. Ik had het hem niet helemaal geleegd, er stonden nog wat foto’s op van de dag ervoor. Ik wist het vertrouwen van beide heren te winnen door de niet-wetende toerist uit te hangen. Een kort gesprek werd afgesloten met twee handdrukken. Pfff!

---

Photos

Mijn enige foto
Helaas is de onrust niet heel duidelijk zichtbaar