Eerste werkdag

---

Om 08.00 uur ging de wekker. Douchen, ontbijten en spullen pakken. Even na 09.00 uur liep ik het hotel uit. De rest van de wereld was zo te zien al een tijdje wakker, wat een bedrijvigheid! Precies 15 seconden nadat ik de deur van het hotel achter me dicht gooide, kwam er een mannetje of 5 op me afrennen of ik misschien een taxi wilde hebben. Hapana, asante! (beschaafd Swahili voor opzouten).

Mijn begeleider was nog niet gearriveerd. Ik zocht een plekje op de binnenplaats van het hotel met uitzicht op de entree. Na een kwartier gewacht te hebben, besloot ik de tijd te doden met een Suduko. Deze bezigheid werd echter abrupt onderbroken doordat een persoon mij aansprak. Ik keek op naar de persoon die verdacht weinig op mijn begeleider leek. Voor me stond een dame, een Malaya. Op dat moment wist nog niet wat dit woord betekende, maar de door haar in gebrekkig Engels uitgesproken worden gaven duidelijkheid: “Mister, do you like surprises?” Heerlijk naïef, vroeg ik haar wat ze bedoelde. “If I was a surprise, would you like me?” De woorden die ik een half uur geleden voor 5 taxipiloten had gebruikt, kwamen wederom van pas.(Lonely Planet, bedankt!) Met zichtbare teleurstelling droop de donkere dame van lichte zeden af.

Om 11.00 arriveert mijn begeleider, de tik-hem-aan-beweging zit er al lekker in! Hij brengt me naar de markt waar hij de rest van de dag bier gaat verkopen. Er wordt een taxi geregeld om mij naar de brouwerij te brengen. De taxi stijgt op, tenminste zo klonk het, en vliegt naar Morogoro road. Bij de brouwerij aangekomen doet een bewaker de poort open. Ik stap uit en vraag de piloot wat ik hem verschuldigd ben. 3000 Tsh is het antwoord. Ik geef hem een brief je van 10000 Tsh. De beste man heeft geen wisselgeld en kijkt me met een mag-ik-alles-houden blik aan. Ik pak het geld terug en zeg hem dat als hij wisselgeld heeft geregeld, hij het geld krijgt. Later!

Wanneer ik de bewaker vraag naar de General Manager, belt hij kort en verwijst me door. Ik loop een bungalowachtig gebouw in, klop op een deur waar General Manager op staat en ga naar binnen. Achter een balie zit een dame die zich voorstelt als Magreth. Ze verteld dat Mr. Kazonda er niet is, maar dat hij elk moment kan komen. We praten over van alles en nog wat en ze biedt me koffie aan. Ze is erg geïnteresseerd en wanneer ik haar vertel dat ik vannacht ik het Lion Hotel heb geslapen, belt ze gelijk een aantal mensen voor het nummer van een gepensioneerde professor die appartementen verhuurt. Plots gaat de deur open, kijk een wie we daar hebben! De taxipiloot heeft wisselgeld geregeld: “I have your change my friend!”. De daaropvolgende handelingen kom enigszins merkwaardig bij mij over; mijn 10000 Tsh gaat via de taxipiloot naar de meegelopen bewaker, en het wisselgeld gaat van de bewaker via de taxipiloot naar mij. En de rest van het geld?

Het is inmiddels 11.30 uur. Aangezien Mr. Kazonda elk moment kan komen, zoek ik mijn Suduko’s maar weer eens op. Het wachten duurt tot 13.00 uur. Na een kort gesprek, vraag ik of er iemand is die mij een rondleiding kan geven. De reactie is positief, dus we lopen naar buiten. Daar klapte hij een paar keer in zijn handen, en er komt iemand aangelopen. Mr. Malisa, Factory Engineer, geeft mij een uitvoerig rondleiding. Ik zie het hele terrein en ontmoet veel nieuwe mensen. Ook krijg ik een werkplek toegewezen, op kantoor bij Mr. Malisa. Een bureau, een airco en zelfs een internet!

Inmiddels had ik toch wel wat honger gekregen. Daarom vroeg ik of er iets van een kantine was. Een vrouw, die er uit zag of ze wist waar eten te halen is, werd aangewezen om mij de kantine te laten zien. De kantine stelde niet veel voor en was zelfs gesloten. Toen ik vroeg of er ergens anders nog wat te krijgen was, werd er een nieuwe persoon aangewezen. Het was Richard, en Richard kon geen Engels! We liepen naar andere kant van de weg naar een soort sportkantine. Er werd druk gebiljart. Later begreep ik dat de biljarttafels een week oud waren (hoewel ze niet zo uitzagen) en de hele dag door gebruikt worden (dat was duidelijk te zien, de biljartballen hadden inmiddels de grootte van een knikker gekregen). Ik kreeg het voor elkaar om wat friet, kip en twee Pepsi te bestellen. Ik schrok toen Richard me bedankte in het Engels.

Om een of andere reden was ik de enige blanke in de sportkantine, wat leidde tot nog al wat beroering. Al het personeel wilde met me praten en mijn handen schudden. Ook de bedrijfsleider kwam even ouwehoeren. Hij was in zijn leven één keer in Duitsland geweest (Munster), dus hij wist precies hoe Nederland er uitziet. Bovendien was hij een groot fan van Manchester United en van Rud von Nistero. Jammer voor hem dat hij nu Real Madrid speelt! Ik was ineens de beste vriend van iedereen, en mocht daarom de kantine pas verlaten, nadat ik beloofd had nog eens terug te komen. Ze wilde namelijk met me op de foto en hadden nu geen camera. Ik zei het goed te vinden als ik er een gratis Pepsi aan overhield. Mijn carrière als model was in de maak!

De rest van de dag besteedde ik aan het bekijken van de brouwerij en het ontmoeten van mensen. En dan komt er natuurlijk een moment dat je naar het toilet moet en waar ga je dan heen als er niemand in buurt is om het aan te vragen. Kun je dan wel of geen boom pakken? Die bomen zien er immers zo dorstig uit. Toch maar niet. Bij de afvullijnen waren iets van 10 mannen aan het werk die geen Engels konden. Om te vragen waar een toilet is, neem ik de Manneke Pis houding aan. Hoe wel ze nog van deze figuur gehoord hebben, begrepen ze duidelijk wat ik bedoelde. Iedereen lachen en door vertellen aan de mensen die het niet gezien hadden! Een van de mannen bracht me naar een ruimte ergens achter op het terrein. Het was er zo smerig dat je gerei bij een dagelijks bezoek vanzelf bruin wordt! (En mijn buurman kwam er zo te zien vaker.)
Bij het teruglopen , kwam ik Mr. Malisa weer tegen die vroeg waar ik vandaan kwam. Toen ik toilet antwoordde, keek hij verbaasd. “Weet die gast niet dat er een speciale toilet is voor managers?” Hij liet het me zien. Mooie tegeltjes, super schoon en een urinoir in plaats van een container. Dankzij dit toilet bezoek kwam ik gelijk in aanraking met het preventief HIV beleid van Darbrew Ltd.. Op het toilet stond immers een grote doos vol met Salama (veilig) condooms. Ik weet niet hoe lang hij er al stond, maar hij was inmiddels bijna leeg.

---

Comments

[OzzieW]

Lekkere eerste werkdag
Nigro, zo te lezen heb je een fijne eerste werkdag gehad. Je kan iig een beetje uitslapen, ik begon m'n eerste werkdag (op zondag) om zeven uur! "Om een of andere reden was ik de enige blanke in de sportkantine." Sinds wanneer ben jij in godsnaam blank??? Heb je Mr. Kazonda inmiddels al ontmoet, of kan hij nog steeds elk moment komen? Hier gaat het net zo, en ze hebben er een uitdrukking voor, die ook als groet wordt gebruikt: la Pura Vida! Geniet ervan... LUMMEL, en groetjes uit Costa Rica, Oscar.