Advertisement
Published: August 1st 2014
Edit Blog Post
Universiteitscampus
Overal op de campus staan palmbomen, en is er superveel gras. Ik schrijf jullie nu vanuit de Einsteingebouwen van de universiteit van Tel Aviv. Deze gebouwen zijn waar veel studenten die hier studeren wonen. Ik heb nu twee nachten in mijn mooie, ruime appartement doorgebracht, dus het wordt tijd om er eens wat over te schrijven!
Ik deel mijn kamer met een aardige Amerikaanse en mijn huis met ook nog een Engelse die in de kamer naast mij woont. De kamers zijn veel groter dan ik had verwacht, en de campus is prachtig: veel groen en palmbomen. Wel wordt een van de stukken groen ruig doorbroken door de ingangen van twee schuilkelders voor inwoners van de omliggende gebouwen. Ik heb de schuilkelders bezocht, dat was wel vreemd: een van de kelders ligt vol met oude spullen die je gratis mee mag nemen, als dekens, kussens, en zelfs een wasmachine, die hangen en liggen tussen de instructies over wat je moet doen als het luchtalarm afgaat.
Gisteren heb ik mijn eerste luchtalarm gehoord, maar op dat moment bevond ik mij in een collegezaal die ook dienst doet als schuilkelder dus ik hoefde nergens heen. Dat voelde voor mij en wat mensen die ik gesproken heb een beetje tegen, van een eerste
Mijn bed
Mijn bed in de kamer die ik deel met een Amerikaans meisje luchtalarm hadden we meer verwacht. Gisternacht hoorde ik nog een interceptie van de Iron Domeraketten met een Palestijnse raket, en dat was dan gelukkig voorlopig de laatste: tien minuten later kwam het nieuws naar buiten dat er een bestand van 72 uur is.
Alle andere Hebreeuwsstudenten hier gaan, net als ik, erg ontspannen om met de staat van oorlog, en iedereen is, net als ik, verbaasd over hoe vreemd het is geworden om pro-Israël te zijn. Het beeld dat door het nieuws naar buiten komt van Israëli's die met een drankje bommen gaan kijken, klopt in elk geval in deze regio totaal niet: alle Israëli's die ik en anderen hebben gesproken zeggen ook direct hoe erg ze het vinden voor de Palestijnse kinderen die omgekomen zijn en de families die mensen hebben verloren. Voor een land in oorlog is iedereen erg genuanceerd.
De studenten hier zijn voornamelijk Joods, of hebben een Joodse of Israëlische achtergrond, al is er ook een enkeling die, net als ik hier gewoon is omdat Hebreeuws zo'n interessante taal is. Iedereen is erg vriendelijk en open, en het is leuk hoe snel je in gesprek raakt met mensen. Sommige mensen kunnen het alfabet nog
niet eens lezen, anderen spreken al praktisch vloeiend Hebreeuws.
Ik heb verder nog niet heel veel gedaan hier - nee, dat is niet waar, ik heb wel veel gedaan maar vooral op en rond de campus - dus ik heb verder niet meer heel veel te melden denk ik. Vanavond ga ik naar een falafeleetfeest, dus ik verwacht dat mijn volgende verhaal daarover zal gaan.
Advertisement
Tot: 0.039s; Tpl: 0.01s; cc: 5; qc: 44; dbt: 0.0204s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
WWWouter
non-member comment
Heel leuk en interessant om op deze manier van je te lezen Ellen :) Ik schrok wel een beetje toen je vorige keer schreef dat je door een luchtalarm was heengeslapen, maar schijnbaar (of is het toch blijkbaar, Cas?) is dat niet iets om direct van in paniek te zijn. Je kamer ziet er groot uit trouwens, dat moet wel luxe zijn vergeleken met het kloosterkamertje! De campus doet zo op het eerste gezicht erg denken aan die van Stanford :) Ik ga zelf nu twee weken op roadtrip met Arriba dus ik ben bang dat ik het vaak niet kan lezen doordat we vast niet vaak internet hebben. Heel veel plezier en succes daar dus! Weet je al op welk niveau je de cursus gaat doen trouwens?