Advertisement
Published: November 28th 2012
Na twee grote steden, een dorpje en een eiland verkend te hebben, reizen we af naar het natuurgebied “Pantanal”. Dit is een jungle-moerasachtig gebied met de afmetingen van heel Frankrijk. Heel Panatanal is in handen van grootgrondbezitters en dus privé gebied. De grootgrondbezitters verdienen met name hun geld door grote kuddes koeien vrij in het gebied te laten grazen. Als de koeien volgroeid zijn, worden ze getransporteerd naar een ander gebied, vetgemest en vervolgens geslacht. Naast koeien leven er ook exotische dieren in de Pantanal zoals: vogelspinnen, kaaimannen, luipaarden, anaconda’s, ara’s en aapjes. Aangezien de Pantanal privégebied is, is het niet mogelijk om op eigen gelegenheid te reizen maar moet je dit altijd georganiseerd doen. In Campo Grande zijn er verschillende bedrijfjes die een volledig georganiseerde en verzorgde tour naar de “Pantanal” aanbieden. Welke tour het gaat worden, beslissen we ter plaatse.
Vanuit Sao Paulo gaan we per bus naar Campo Grande. Het is de langste reis tot nu toe: ruim 13 uur. Om zulke afstanden een beetje comfortabel af te leggen, is een nachtbus de beste optie. Meestal slaap je toch een paar uurtjes waardoor de reis extra snel gaat. Daarnaast scheelt het ook een overnachting, wat dus weer
ten goede komt van ons budget. De reis verloopt vrij soepel. Enige nadeel is dat de vrouw naast ons per se de gordijnen open wil houden waardoor de straatlantaarns continue naar binnen schijnen. Sowieso maakt ze het ons moeilijk om in slaap te vallen aangezien ze non-stop luidruchtig aan het eten is. Ook de vele stops die de bus maakt waarbij er mensen in-en-uit moeten stappen,maakt het een onrustige rit. Bij één van de nachtelijke stops, ga ik (Gerline) de bus uit om even naar de WC te gaan. Als ik terugkom, kijk ik raar op, want de bus is opeens verdwenen. Ok.. dat is vreemd... Maar aangezien Tijs wakker was, ga ik er vanuit dat hij de bus vast wel tegen zou hebben gehouden als deze echt zijn weg zou vervolgen. Of hij moet me nu al zat zijn en alleen verder willen reizen...? Geld en telefoon liggen nog in de bus, dus er zit niks anders op dan te wachten. Uiteindelijk komt Tijs na zo’n 20 minuten aanlopen. De bus is defect en ze zijn deze aan het repareren in de remise. Dat hadden de chauffeurs hem uiteindelijk duidelijk kunnen maken nadat hij hun raampje ongeveer had gebroken
door er zo hard op te kloppen in een poging hun aandacht te trekken. De bus blijkt niet meer te repareren en we wisselen van bus. Uiteindelijk komen we ’s ochtends vroeg veilig aan in Campo Grande.
Het hostel waar we slapen, blijkt ook tours naar de “Pantanal” te organiseren. Na een heel verkooppraatje aangehoord te hebben en ter vergelijking ook nog een andere organisatie gebeld te hebben om informatie in te winnen, besluiten we voor de makkelijke weg te gaan en de tour via ons hostel te boeken. Het wordt een tour van vier dagen en drie nachten en we vertrekken de volgende ochtend al. Eten, drinken, vervoer, boottochten, junglewalks en een paardrijtocht zijn allemaal in de prijs inbegrepen. Of we er goed aan doen om de tour via deze organisatie te boeken, is nog even afwachten. Uit ervaring weten we dat er vaak een heleboel beloofd wordt, maar dat deze beloftes niet altijd nagekomen worden. Maar met name Tjs is erop gebrand om dit nauwlettend in de gaten te houden en, indien nodig, in te grijpen.
In het hostel raken we aan de praat met een Duitser: Johannes. Hij was net afgestudeerd voor zijn master
en om dat te vieren had hij zichzelf een reis naar Brazilië cadeau gedaan. Ook hij gaat morgenvroeg met dezelfde toer naar de “Pantanal”. Daarnaast maken we ook kennis met een Zuid-Afrikaans/Engels stel. Zij zijn voor maar liefst een jaar op reis. We zullen er nog vele tegenkomen: mensen die een jaar, 1,5 jaar of zelfs twee jaar aan het reizen zijn. Dan blijkt een reis van zes maanden helemaal niet zo heel lang te zijn!
Met z’n vijven gaan we een hapje eten in het centrum van Campo Grande. Het wordt een vleesrestaurant. De obers lopen af en aan met enorme ijzeren spiezen met allerlei vlees eraan. Als je een stukje wilt, snijden ze het ter plekke van de spies af, zo op je bord. Het is de ideale manier om allerlei soorten vlees uit te proberen. Op een gegeven moment komt er een kleinere spies met donker vlees langs. Ook die wordt uitgeprobeerd. Het vlees is een beetje taai en smaakt een tikkeltje bitter. Het is niet echt vies, maar smaakvol is anders. Als ik aan de ober vraag wat voor vlees het is, legt hij uit dat het het hart van een vogel is. De
rest van het vlees blijft onaangeroerd op mijn bord liggen.
De volgende ochtend is het zover: onze trip naar de Pantanal! Met een mini-van worden we en zes andere reizigers die dezelfde tour gaan doen aan de rand van het gebied gebracht, tot aan het punt dat de weg niet meer geasfalteerd is. Vervolgens zullen we met een 4x4 naar onze slaapplek worden vervoerd. Het is een lange weg, en het is bloedheet in de auto. De airco is kapot en de raampjes kunnen maar op een kiertje open aangezien de stoofwolken je anders tegemoet komen. Al snel zijn we door onze fles water heen. Net op het moment dat mijn tong echt aan begint te voelen als een uitgedroogd stuk leer, hebben we een eetpauze bij een wegrestaurant. Tijs is meteen op zijn hoede: al het eten was toch inbegrepen? Dat blijkt niet voor deze lunch te gelden. Ik ben allang blij dat ik iets kan drinken en af kan koelen in de damestoiletten, waar de airco namelijk op standje Antartica staat.
Als we bij het punt aankomen waar het asfalt abrupt ophoudt, staat daar een 4x4 voor ons klaar. We laden onze
spullen over en rijden het gebied in. Op het eerste gezicht lijk het woord “moeras” de “Pantanal” meer recht te doen dan het een jungle te noemen. Het is een droog en zanderig gebied, met hier en daar een rivier. Later in onze tour, blijkt het gebied wel degelijk over jungle te beschikken maar tijdens deze rit zien we daar nog niet veel van. Wel spotten we de eerste dieren: kaaimannen. Deze kleine krokodillen liggen her en der verspreid aan de waterkant. Er schijnen miljoenen kaaimannen te leven in de Pantanal, dus heel moeilijk is het niet om er eentje te zien.
Toch is het lastig om andere dieren te zien, aangezien de chauffeur vrij hard doorrijdt en ook naar herhaaldelijk verzoek niet wilt stoppen. Dit irriteert met name Tijs aangezien was afgesproken dat de chauffeur onderweg zou stoppen.
Als dan bij aankomst bij ons hostel dan ook nog blijkt dat de tweepersoonskamer bezet is en we alleen in een dorm kunnen slapen, gaat het nog meer bergafwaarts met ons humeur. Uiteindelijk weet Tijs te regelen dat we de dorm voor onszelf hebben en we de volgende dag wel naar een tweepersoonskamer kunnen verhuizen.
Na
een maaltijd van vlees, rijst en groenten sluiten we onze eerst avond in de Pantanal af met wat biertjes. De andere groepsgenoten (een Frans stel, een Fransman, Carlos: een Franse man met Portugese ouders die dus vloeiend Portugees spreekt, Johannes en de Israeliër Ben) blijken ook wel van gezelligheid te houden en samen maken we er een leuke avond van.
De volgende ochtend staan we vroeg op. Na het ontbijt, dat rond half zeven voor ons klaar staat, gaan we erop uit om op piranha’s te gaan vissen. Voor ons hostel loopt een grote rivier en daar zwemmen ze met honderden tegelijk in. Eentje vangen zou dus een eitje moeten zijn. Gewapend met een old skool hengel (een stok met een haakje eraan) staan we aan de waterkant. Voor mij is het de derde keer dat ik een hengel in mijn hand heb en het vissen gaat me helaas niet zo goed af. De brutale piranha’s eten het aas van de haak af en zwemmen vervolgens lachend verder. Tijs heeft meer succes: zonder al te veel moeite heeft hij na een paar minuten al beet. Na twee uur is de eindstand: Tijs: 4 - Gerline: 0
Als
lunch worden de gevangen piranha’s voor ons klaar gemaakt. Het is geen culinair hoogstandje: weinig vlees en vol met graten.
Na de lunch staat er een boottocht op de planning. Vanaf het water spotten we kaaimannen, allerlei vogels waaronder een enorm grote ooievaarssoort die symbool staat voor de Pantanal en capybara’s: een dier wat nog het meest weg heeft van een kruising tussen een varken en een cavia.
Bij een moerasachtig gebied, stappen we uit de boot en gaan we op zoek naar de grootste slang in het gebied: de anaconda. Helaas zonder resultaat.
Als we weer terug zijn bij ons hostel, gaan we het dorp verkennen. Oftewel: één straat met vier huizen en een bar. Als we iets verder doorlopen, zien we opeens twee papegaaien in een boom zitten. Hun veren zijn net zo groen als de bladeren van de boom waardoor ze perfect gecamoufleerd zijn. Het is prachtig om deze exotische vogels zomaar in het wild tegen te komen. Maakt het toch een stuk specialer dan wanneer je ze ziet in een vogelpark als Avifauna. Na de wandeling stranden we uiteraard bij de bar. Het is bloedheet, dus de biertjes gaan er goed in. De
jukebox die buiten op de veranda staat, zorgt voor de nodige entertainment. Voor twee real mag je twee liedje uitkiezen. De keuze is reuze: van Braziliaanse toppers, Dolly Parton tot en met The Backstreetboys. Tot mijn verbazing behoort Neerlands hoop in bange dagen ‘The Vengaboys’ ook tot het arrangement. Als ik aan de beurt ben, aarzel ik dan ook geen moment en schallen een paar minuten later de cheesy tonen van “We’re going to Ibiza” door de speakers.
’s Avonds staat er weer een boottocht op de planning. De bootsmen heeft een grote zaklamp bij zich, waarmee hij over het water schijnt. Tientallen lichtgroene oogjes kijken ons aan: het zijn kaaimannen die aan de oever liggen. Terwijl we aan het varen zijn, springen er om ons bootje vissen een halve meter in de lucht. Twee daarvan belanden in onze boot. Met een hoop gespartel en geglibber lukt het uiteindelijk om de vissen terug het water in te gooien.
Naast kaaimannen en vissen is er nog een diertje wat we –helaas- heel veel zien: de mug. Elk onbedekt of soms zelfs bedekt (want ze prikken gewoon door mijn legging heen) stukje huid wordt benut. Na een paar
uur zitten we onder de muggenbulten. Ze lijken een bovenmatige interesse te hebben voor enkels en voor mij in het algemeen. Het voelt alsof ik aangevallen wordt, zoveel muggen zwermen er om me heen. Om half tien geef ik me over en houd ik het voor gezien. Ik duik mijn bedje in, weg van de muskieten en beschermd door mijn muskietennet.
Advertisement
Tot: 0.089s; Tpl: 0.012s; cc: 10; qc: 48; dbt: 0.0442s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Nelise
non-member comment
Gaaf ook gaaf joh die foto's
Zal je gebeuren dat je lekker even naar de wc gaat en dan iedereen even kwijt bent.