Advertisement
Published: November 20th 2012
Edit Blog Post
Sao Paulo ligt zo’n 6 uur rijden van Paraty vandaan. Voor het eerst op onze reis is ons vervoer een lokale bus. Wij zijn op het ergste voorbereid, maar dat blijkt ten onrechte. De bus is namelijk behoorlijk luxe! De stoelen kunnen vrij ver naar achteren en zitten best comfortabel. Da’s een meevaller! Bij het instappen van de bus komen we de eerste Nederlanders tegen: een stel uit Amsterdam die drie maanden door Zuid-Amerika rondtrekt. Later zullen we ze nog een keer tegenkomen in Bonito. Uiteindelijk maken de meeste backpackers toch altijd hetzelfde soort rondje waardoor je elkaar vaak weer tegenkomt. Na een voorspoedige reis komen we aan in Sao Paulo. In de bus hebben we al even uitgezocht in welke wijk we een hostel willen gaan zoeken. Dit blijkt een behoorlijk eind van het busstation te zijn, maar vlak naast het busstation zit het metrostation, dus we besluiten om met de metro naar de andere kant van de stad te reizen. Sao Paulo heeft een goed georganiseerd metrostelsel, één die een stuk uitgebreider is dan die van Rio de Janeiro. Ook valt het ons op dat de stations en de metro’s behoorlijk schoon zijn. Dat maakt het reizen ermee natuurlijk
een stuk prettiger. Enige nadeel: tijdens de spits is het echt gigantisch druk en is het dringen en duwen geblazen om de metro in te komen. In combinatie met de hoge temperatuur en luchtvochtgheid maakt dat je je na een metroritje behoorlijk plakkerig voelt. Als een man met een behoorlijk fink postuur met grote zweetvlekken onder zijn armen dan ook nog eens heel dicht achter je gaat staan en vervolgens zijn natte voorhoofd af doet met zijn hand waarbij je zijn zweetdruppels op jouw arm voelt vallen, lijkt reizen met de metro toch ineens een minder goed idee...
Sao Paulo is een relatief nieuwe en moderne stad, met maar liefst 19 miljoen inwoners. Hoe groot de stad is, wordt ons duideijk wanneer we naar één van de hoogste gebouwen van Sao Paulo gaan om op de 73
e verdieping een uitzicht te hebben over de stad. Tot zover het oog reikt, zien we wolkenkrabbers. Helicopters vliegen af en aan. Wat ze precies doen en waar ze heen gaan, wordt ons duidelijk wanneer we er eentje zien landen op een platform bovenop een enorm gebouw. Het lijkt ons het ideale vervoersmiddel: geen files, geen drukte.
Sao Paulo vormt het financiële
centrum van Brazilië: in de wijk “Centro” staan enorm veel banken en bevinden zich hoofdkantoren van talloze grote ondernemingen. Dat er in deze stad veel handel wordt gedreven, wordt ons ook duidelijk als we richting het 'Mercado Municipal' (marktgebouw) lopen. Deze zou volgens de Lonely Planet de moeite van het bekijken waard moeten zijn vanwege de koloniale bouwstijl en de enorme, grote glas-in-lood ramen. Het marktgebouw is inderdaad mooi, het doet ons denken aan de markt in Boedapest. Maar de winkels voor het marktgebouw trekken meer onze aandacht. Het zijn allemaal piepkleine winkeltjes volgestouwd met producten: van paraplu’s, sieraden en speelgoed, tot kleding, elektronica en heel veel kerstaccessoires (het is pas eind oktober maar de winkels liggen al vol met kerstballen, slingers en lichtjes. Kerst en kitch: in de ogen van de Brazilianen de perfecte combinatie.) De producten hebben allemaal twee dingen gemeen: plastic vormt het basisingrediënt en ze zijn allen Made in China. Aangezien we in Brazilië zijn en niet in China, kopen we alleen het hoognodige: een paraplu.
Naast handelscentrum staat Sao Paulo om nog iets anders bekend: pizza’s. In het verleden zijn er grote aantallen Italianen naar Sao Paulo geëmigreerd.Hiermee heeft ook de pizza in
Brazilië vaste voet aan wal gekregen. Ze zouden hier overheerlijk moeten zijn, zelfs kunnen concurreren met de pizza’s uit Napels. Wij willen deze delicatesse natuurlijk niet missen en gaan op aanraden van onze hosteleigenaar eten bij een pizzeria in de buurt. Bij het kiezen van de pizza ontstaat er verwarring: Tijs wil een calzone en ik wil een salami pizza. De ober kijkt ons verbaasd aan: twee pizza’s? Blijkbaar is dat hier niet normaal en daarom besluiten we er maar één pizza van te maken. Als het te weinig is, kunnen we altijd nog bijbestellen. Het blijkt gebruikelijk te zijn om samen één pizza te bestellen en deze te delen. Extra leuk is dat de ober de pizza voor ons snijdt en bij elk van ons één pizzapunt op ons bord legt. De rest van de pizza wordt afgedekt met een soort van stolp om hem warm te houden. De ober houdt ons goed in de gaten, want elke keer als we onze punt op hebben, komt hij aansnellen om ons te voorzien van een nieuwe. Dat is nog eens ontspannend eten! En buiten dat, blijkt de pizza inderdaad heerlijk!
Sao Paulo is al met al best een aardige
stad, maar voor ons is een paar dagen genoeg. Na deze miljoenenstad, willen we graag weer de natuur in. Na 2,5 dag nemen we daarom de nachtbus naar Campo Grande: een stad in het midden-westen van Brazilië. Van daaruit gaan we de Pantanal verkennen: een jungle-moerasachtig natuurgebied zo groot als heel Frankrijk.
Advertisement
Tot: 0.142s; Tpl: 0.011s; cc: 12; qc: 51; dbt: 0.0847s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Do
non-member comment
jaloers
halloooooooooo genieters! Ik ben zo jaloers op jullie! Als ik de blogs lees besef ik pas weer hoe relaxed het kan zijn! ik ga willem vanavond vragen of we ook gaan haha! moeten we alleen wel bliksembezoek van maken want anders missen we de pasta en het kaarten en hockey en en en hahaha! Oftewel enjoy the moment want wij missen jullie maar jullie missen hier niks! xxx Do