The Catlins en Queenstown

---

‘The Catlins’ is het meest zuidelijke gebied van Nieuw Zeeland en staat bekend om zijn mooie natuur en ongereptheid. Door het gebied loopt een grote weg die verhard is, alle zijwegen zijn van zand en grint. Daarnaast vind je er alleen kleine dorpjes zonder supermarkten en benzine pompen. Voordat we de ‘Southern Scenic Route’ op gingen hebben we nog maar even goed voorraad ingeslagen en de wagen volgegooid zodat we onbezorgd op pad konden gaan. Onze eerste stop was bij ‘Nugget Point’, om daar te komen moesten we inderdaad een grint weg op (heerlijk rijden). Eenmaal aangekomen bij Nugget Point viel, naast het zeeleven, vooral de vuurtoren op die op een schitterende plek staat. Met een korte wandeltocht zijn we hier naar toe gelopen, het uitzicht en de vuurtoren waren beide fantastisch. We vervolgden onze ‘gravel’ tocht naar Jacks Blowhole. In eerste instantie hadden we beide geen idee wat dat inhield maar we waren nieuwsgierig genoeg om het uur heen en terug te lopen. Door weilanden kwamen we aan bij hoge kliffen die ons uiteindelijk leidden tot een enorm gat waardoor je de zee kon zien in- en uitstromen. Dit gat is ontstaan doordat het plafond van een grot door erosie van de zee is ingestort. Een uur lopen was het zeker waard! Omdat het hier al vroeg donker wordt i.v.m. de winter was het na de wandeling alweer tijd om een camping op te zoeken. We hadden een mooie camping zien staan bij ‘Curio Bay’. Deze baai is heel speciaal aangezien er dolfijnen leven die dit stukje gebruiken om baby’s te krijgen en deze op te voeden. Dit is een van de weinige plekken in de wereld waar dit op zo’n manier gebeurd. Daarnaast wordt er ook surfles gegeven en kan het voorkomen dat er een dolfijn met jou op de golf aan het surfen is. Eenmaal aangekomen was de baai inderdaad heel mooi, er was een plek waar golven binnen kwamen waar Sjoerd bang van werd, maar er was ook een plek waar de golven juist heel rustig binnen kwamen. Eenmaal op de camping was de plek van de camping heel mooi maar was de camping zelf een beetje oud en verlaten. De nacht zelf was zeer onstuimig aangezien er een sterke noordwester stond en het de hele nacht aan het regen was. De volgende ochtend zijn we verder gegaan op weg naar het zuidelijkste puntje van het zuider eiland ‘slope point’ genaamd. Om hier te komen moest er een stuk gewandeld worden over een weiland met schapen. Deze wandeling was zeer modderig aangezien het de hele nacht geregend had. Het punt zelf viel een beetje tegen want er was alleen een lichtbaken en een wegwijzer, maar het idee om op het zuidelijkste puntje te zijn geweest was genoeg. Via de ‘off-road’ route gingen we verder in dit mooie gebied om via de gewone snelweg weer verder te gaan naar de grootste stad in het zuiden Invercargill.

Vanuit Invercargill was het plan om naar Milford Sound te gaan. Milford Sound ligt in heel groot natuurgebied dat bestaat uit steile bergen, fjorden, meren en heel veel regenwoud. Er loopt maar 1 weg naar Milford Sound, die door de hevige regen/sneeuwval helaas was afgesloten. We hadden ons plan dus aangepast en zijn verder gegaan naar het energieke Queenstown met in ons achterhoofd natuurlijk nog Milford Sound.

Voordat we in Queenstown waren hebben we eerst nog een grappige camping gehad om te overnachten. De camping was namelijk ook een golfbaan. Op de parkeerplaats waren elektriciteitspunten en het hele clubhuis was open dus je kon overal bij. Omdat er verder niemand aanwezig was, voelde het een beetje als insluipen. Een vreemde plek dus om te slapen. Hierna vervolgden wij onze weg naar Queenstown.

Onze timing kon eigenlijk niet beter want toen we in Queenstown aankwamen waren net alle wegen weer open aangezien het ook hier enorm had gesneeuwd. Daarnaast waren ook alle skigebieden nog gesloten omdat de wegen ernaar toe dicht waren. Het dorp zelf is echt een toeristenstad en erg commercieel, wel een beetje wennen na het rustige zuiden. Myrthe was zeer in haar nopjes want die houdt wel van de wat meer levendige stadjes.

Om wat meer informatie te verkrijgen zijn we naar de i-site gegaan (een soort vvv). Rondom Queenstown liggen meerdere ski-gebieden: Remarkables en Coronet Peak liggen dicht bij en Cardrona en Treble Cone liggen verder weg. Naast wintersporten kun je hier ook bungeejumpen, met een jetboat door de rivier crossen, 4x4 tochten maken, Lord of the rings tours maken, skydiven en nog veel meer. Waar wij voor kwamen was het skiën en bij de i-site hebben we dan ook ski-passen, ski materiaal en vervoer naar Cardrona voor de volgende dag geregeld. Daarnaast had Sjoerd zich op gegeven om te gaan heli-boarden voor later in de week, dit was alleen nog verre van zeker of het door zou gaan.

Wintersport hier in Nieuw Zeeland is niet te vergelijken met wintersport in Europa. Ten eerste zijn de skigebieden vele malen kleiner, ten tweede moet je altijd de berg op rijden tot de eerste lift (gondels naar de gebieden toe kennen ze niet), ten derde gaat veel vervoer met bussen naar de skigebieden (niet gratis), hier kom ik later nog op terug. Wij hadden gelukkig alles klaar voor de volgende dag, dus hadden we de avond om een aantal zaken via internet te regelen. We hadden geen zin om te koken en de pizza’s in de stad lonkten heel erg. Daarom hebben we samen een 20” pizza besteld die voor Nederlandse begrippen heel erg groot, maar wel heel lekker was!

De volgende ochtend ging de wekker vroeg, ski kleren aan en op naar de bushalte. Om 7.30 stonden wij er helemaal klaar voor, nu hopen dat de bus kwam. Na zo’n 20 minuten kwam de bus en konden we vertrekken. Gelukkig was het skigebied eindelijk open voor gebruik (1e dag sinds de sneeuwstorm :-)). Om bij het skigebied te komen moesten we een pas over, helaas kon de bus dit niet vanwege de sneeuw en moesten we de lange route nemen van, jawel 3uur! Sta je vroeg op, ben je nog pas om 10.45 op de piste… heel efficiënt allemaal. Gelukkig was het skigebied heel mooi en hebben we lekker kunnen skiën/boarden in de verse sneeuw. Na de lunch veranderde het weer waardoor alle liften een korte tijd gesloten waren, na deze korte stop gingen ze weer open en was het heerlijk rustig op de piste. Met een glimlach na dit prima dagje moesten we ook weer terug en ja, weer de lange route! Eenmaal terug in het dorp wilden we de volgende dag voor een ander skigebied boeken. Helaas was alles al dicht en kon er niet meer geboekt worden, hier baalden we behoorlijk van aangezien we graag wilden skiën. Om er zeker van te zijn om de dag erna te kunnen skiën zijn we de volgende ochtend meteen gaan boeken, dit keer zochten we het dichterbij namelijk Coronet Peak en ja, we gingen wederom met de bus. De rest van de dag hebben we volgemaakt met wassen, opruimen en we hebben gezwommen in het nabijgelegen zwembad (Sjoerd had zelfs nog een kilometer gezwommen, Myrthe net iets meer dan de helft hiervan!).

De volgende ochtend weer vroeg eruit en om half 8 stonden we in het centrum klaar om te gaan en met ons nog heel veel andere mensen. Kortom, na meer dan een uur in de rij te hebben gestaan om de bus in te kunnen, konden we eindelijk op weg naar het skigebied. Nogmaals, heel efficiënt was het niet! Het skigebied van Coronet Peak was niet veel groter dan die van Cardrona maar het was wel zeer vermakelijk! Het vervoer terug ging voor een keer wel heel soepel en na een topdag konden we voldaan naar bed. Voor de volgende dag stond het heli-boarden van Sjoerd gepland, dus hoefden we niet als een gek nog een skipas voor de volgende dag te regelen.

Om half 8 de volgende ochtend werd Sjoerd gebeld en JA! Het heli-boarden ging door! Om half 9 werd Sjoerd opgehaald. Omdat het in Queenstown te bewolkt was reed het busje in ongeveer een uur naar het nabijgelegen Wanaka, om daar in de helikopter in te stappen. Samen met 4 anderen mensen zaten we in het busje en werden we gedropt in Wanaka bij een huis. En zowaar, in de achtertuin van de eigenaar stond een helikopter klaar (wat een luxe)! Wij, Queenstown-ers, hadden zeer geluk want wij mochten per helikopter verder naar het rendez-vous punt met de mensen uit Wanaka die ook gingen heli-boarden. Het vliegen was echt geweldig, het was stralend weer en de omgeving was fantastisch! Bij het rendez-vous punt werden de in totaal 8 personen verdeeld in twee groepen met beide 1 gids. Hier werden een aantal dingen uitgelegd, waaronder het gebruik van een lawine pieper. Na deze korte introductie mochten wij als groep als eerste de bergen in! Na een stuk te hebben gevlogen wees de gids een mooie landingspositie aan. Dit was zo’n plek die je ook terug ziet in de snowboardfilms, namelijk op een vrij smalle rand boven aan een berg!!! De eerste afdaling was in het begin een beetje spannend maar daarna vooral LEGENDARY!!!! Gelukkig had Sjoerd 7 runs in totaal te gaan, dus had ik nog wel even! Elke rit met de helikopter was fantastisch en na elke afdaling was het weer verrassend welke bergkam we erna zouden nemen. Na de 3e run hadden we aan het eind van de afdaling een heerlijke lunch tussen de bergen in. Kortom, het was een geweldige ervaring die Sjoerd zeker nog een keer zou willen doen.

Eenmaal terug in het dorp hadden we de befaamde ‘Ferg-Burger’ gegeten (een broodje hamburger maar dan heel erg groot :-)) en die was heerlijk. Na deze zware bevalling zijn we nog een paar biertjes gaan drinken om vervolgens lekker te gaan slapen, met in ons hoofd Milford Sound aangezien we daar de volgende dag naar toe zouden rijden.

---

Comments

[Maarten Minkman]

Stoked, jaloers, jaloers en jal........
Whaaahhhhh super vet. Ik wil ook!!!!!!!!!!!!!!!!! Ik zeg Kamchatka 2015 Veel plezier nog en tot in west timor! :-)