Laatste deel Zuider Eiland

---

Milford Sound en The West Coast

Wederom was de planning weer perfect want op de dag dat we naar Milford Sound gingen, was de weg net weer voor de eerst open (na 9,5 dag dicht te zijn geweest). Eerste stop was in het dorpje Te Anau vanwaar de enige weg naar Milford Sound begint. Het begin van de route was al heel mooi, maar het 2e gedeelte nog veel mooier. De weg liep tussen hele hoge steile bergen in een landschap met heel veel sneeuw. Ze waren nog steeds met de weg bezig om de grote hoeveelheden sneeuw weg te schuiven en dan niet met lullige sneeuwschuivers, nee bulldozer en graafmachines waren aan het werk (heel mooi om te zien). Onderweg zijn we meerdere malen gestopt om foto’s te maken. Ook zijn we gestopt bij ‘mirror lakes’ waar je een perfecte foto kan maken van bergen, waarbij de berg ook in het water te zien is! Eenmaal aangekomen in Milford Sound was het te laat om nog een rondvaart te maken door de fjorden, dus hadden we een cruise voor de volgende ochtend geboekt en zijn we op tijd naar bed gegaan. De volgende ochtend was het tijd voor de rondvaart. Op een grote boot, maar gelukkig met weinig mensen gingen we op pad! De vaart ging langs steile bergen, met in tegenstelling tot de oostkust, heel veel bomen/tropisch regenwoud erop. Op bijna elke berg was wel een mooie waterval, welke na een heftige regenbui nog talrijker zijn. Het water was zo blauw dat je bijna zin had om er in te duiken, de temperatuur van de omgeving en het water weerhield ons hiervan. Het is moeilijk te beschrijven in welke geweldige omgeving we ons bevonden, maar Milford Sound is echt een hele gave plek om door heen te rijden, varen of vliegen. Na deze top ervaring en veel foto’s rijker, zijn weer terug gereden naar waar we vandaan kwamen; Queenstown (dit lag op de route naar ‘the West Coast’). Omdat het een lange rit was, hebben in de buurt van Queenstown een camping opgezocht zodat we de volgende dag meteen weer verder konden. Helaas ging het niet helemaal zoals gepland, doordat in de avond iemand over onze elektriciteitskabel gestruikeld. Hierdoor was de kabel en de plug in de camper kapot gegaan. Dit betekende geen elektra en een koude nacht volgde. We hebben de verhuurmaatschappij gebeld, zodat we vervolgens in Queenstown een adresje hadden waar alles gemaakt kon worden. Helaas duurde dit grapje wel de hele ochtend waardoor we later dan gepland op weg konden naar ‘the West Coast’. Eenmaal op weg kwamen langs het mooie Wanaka waar we even geluncht hadden en om vervolgens een korte wandeling te maken naar de blue pools. Na een lange maar wederom mooie weg kwamen we aan in ‘Haast’ waar gingen overnachten.

The west Coast is het dun bevolktste gebied van Nieuw Zeeland er woont namelijk maar 1% van de totale bevolking terwijl het een heel groot gebied is (9% van NZ). Wat voor de rest opvalt is dat de hoogte bergen van Nieuw Zeeland er in liggen met daarop weer hele grote gletsjers. Dit alles wordt omgegeven door fantastische natuur en vreemde rotsformaties. We wilden graag een gletsjer op, alleen was het even uitzoeken welke we zouden kiezen. Je hebt de Fox glacier (de 2e langste gletsjer) en Frans Jozef glacier (de ‘snelste’gletsjer). Beide gletsjers worden gevoed door de vele neerslag in het gebied. We zijn naar de Fox glacier, omdat deze iets minder toeristisch is dan de FJ glacier. We hadden nog wat tijd over voordat de tour begon, en kozen ervoor om naar lake matheson te gaan. Hier kon je een mooie wandeling maken rondom een meer, welke zich ook goed leende voor mooie foto’s waarbij de hoge bergen spiegelden in het water. Na deze korte tussenstop gingen we weer terug naar het outdoor centrum om daar op de tour te wachten. Na een korte tijd verzamelden we en konden we de benodigde materialen, zoals dikke bergschoenen, aandoen. Met een bus gingen we naar de gletsjer om vervolgens in groepjes de berg/gletsjer op te lopen. De gids vertelde een hoop over het ontstaan van de gletsjer en over de omgeving ervan. Het lopen over het ijs ging alleen met stijgijzers, die je onder je schoenen moest doen. De tocht over het ijs was een bijzondere ervaring met als hoogtepunt een ijsgrot (moulin) waar je in kon voor wat mooie kiekjes. De tocht duurde in totaal zo’n 4 uur en eenmaal terug bij het outdoor centrum was het alweer tijd om een camping op te zoeken. Omdat we de volgende dag toch een kijkje wilden werpen op de Frans Jozef gletsjer, die iets verderop de route lag, besloten we om daar te overnachten. Zo gezegd zo gedaan, de volgende ochtend gingen wij met de camper naar de FJ gletsjer om daar vervolgens een stukje te lopen zodat we een mooi uitzicht hadden op de gletsjer. We zaten inmiddels al bijna op de helft van het aantal dagen dat we de camper hadden en wilden de noordkant nog zien en genoeg dagen overhouden voor het noorder eiland (waar we ons al niet druk over maken op vakantie 😉). We besloten om niet te lang bij de gletsjer te blijven en onze weg te vervolgen naar het noordelijke gedeelte van het eiland. De weg langs de west coast wordt door de Lonely Planet als 1 van de mooiste ter de wereld genoemd. Wij kunnen na het rijden hiervan alleen maar zeggen: DAT IS ZO! Wat een mooie weg is dat zeg, je rijdt door tropisch regenwoud, de weg lijkt bijna te verdwijnen in de zee waardoor je moet oppassen dat je geen overstekende pinguïn aanrijdt en de uitkijkpunten zijn fantastisch. Dat wat betreft de weg, we kwamen ook nog wat hoogtepunten tegen onderweg waaronder de Punakaiki Pancake Rocks. Dit zijn rotsformaties die door wind, zee, regen, etc. zo zijn gevormd dat een hele aparte vorm/structuur hebben (Het lijkt net een stapel pannenkoeken), heel mooi om van dichtbij te zien! Na deze rotsen zijn we verder gereden hebben we vooral kilometers gemaakt voordat het donker was. De volgende ochtend zijn verder gegaan met onze rit naar het noorden, zodat we daar onder andere de Golden Coast en het Abel Tasman Park konden zien.

De golden coast, Abel Tasman Park en de weg naar Picton.

Na een paar uur waren we aangekomen Motueka. Motueka zelf is niet een heel speciale stad maar het was een handige stad ten aanzien van de Golden Coast en het Abel Tasman park om informatie te winnen. Bij de plaatselijke I-site hebben we informatie gekregen over bezienswaardigheden die op de route van de Golden Coast lagen. Daarnaast wouden we graag kajakken, wandelen en misschien zelfs wel overnachten in het Abel Tasman park. Na een uitgebreid advies van de i-site hadden we uiteindelijk gekozen om een trekking van 1 dag te maken. We zouden door een water taxi weggebracht worden en terug naar de camping lopen. De volgende dag zouden we kajakken door de baaitjes (de weervoorspellingen waar namelijk niet al te goed), maar later meer hierover. Eerst, de Golden Coast. Het was ondertussen al 12.00 uur geweest en wilden vanaf de camping nog heen en terug (5 uur rijden) naar de Golden Coast. We hadden onderweg naar de Golden Coast nog een plek waar we wilden stoppen. Dit was Pupu springs, zoals de naam al verklapt is dit een water bron. Het bijzondere aan deze waterbron is dat het de schoonste van heel Nieuw Zeeland is. Een klein vennetje wordt vanuit de bodem gevuld met water dat zo helder is, dat je alles op de bodem ziet liggen. Je ziet letterlijke het water uit de bodem komen. Na deze stop zijn we verder gegaan, aangezien we kort de tijd hadden. Na een mooie rit viel de Golden Coast nogal tegen. Ik weet niet of dit de schuld van het mindere weer was of het feit dat we na een lange rit soms wat minder vrolijk zijn 😉, maar de Golden Coast beloofde ons geen gouden stranden. Het is vast mooier in de zomer met goed weer 😊. Na een lange terugrit kwamen we in het donker aan op de camping, waarvan we de volgende dag met de watertaxi weggebracht zouden worden naar het Abel Tasman National Park.

De volgende ochtend stonden we alweer vroeg klaar om met de boot weggebracht te worden. Het wegbrengen met de met de watertaxi begon eigenlijk heel grappig. Er kwam een tractor aanrijden met een boot op de aanhanger. Vervolgens moesten bij de boot instappen en reed de tractor+boot+ons naar het strand toe. Het was laag water waardoor de tractor nog best een stuk over het strand moest rijden. Na een uurtje met de boot te hebben gevaren werden we bij een strandje afgezet. Vanaf dit strandje was het nog 6 uur terug lopen (zo’n 25km). Vol goede moet begonnen we aan onze tocht! Het hoofdpad was geweldig met smalle wegen, mooie natuur, een hangbrug en afslagen naar afgelegen strandjes. Zo af en toe verlieten we het hoofdpad om zo’n strandje te bezoeken of om naar een uitzicht punt te gaan. Het weer was redelijk goed en zo af en toe een zonnetje en ieder geval geen regen. Na zo’n 2 uur te hebben gelopen zijn we even gaan zitten om te lunchen bij een heel mooi strandje (1 van de velen). Het tweede gedeelte van de tocht was qua paden/natuur iets minder mooi dan het eerste gedeelte, maar alsnog genoten we met volle teugen. We hebben onderweg ook nog even een afslag gepakt naar de Cleopatra Pools (eentje die je, volgens de Maori mythe, eeuwige jeugd geef). De pools zelf waren heel mooi, maar een duik hebben we niet genomen. Het laatste gedeelte van de tocht was toch zwaarder dan we hadden verwacht. De laatste loodjes waren dus inderdaad zwaar. Eenmaal terug bij de camping hebben we onze kajak tocht voor de volgende dag gecanceld, aangezien we kapot waren van het wandelen en het weer waarschijnlijk te slecht zou zijn. Moe maar voldaan zijn we naar bed gegaan, de volgende dag zouden we richting Picton rijden, waarvan de boot naar het noorder-eiland vertrekt.

Onderweg naar Picton zijn nog gestopt in Nelson. Nelson is stad waar wel een prettige sfeer hangt en waar nog redelijk wat oude Engelse huisjes staan. We hebben in Nelson een heerlijk kopje koffie gedronken en zijn daarna verder gereden aar Picton. Picton kenmerkt zich vooral door de haven, die naast goederen, vooral passagiers vervoert naar en van Wellington op het noorder-eiland. In Picton zelf was niet veel te beleven, op een Nederlandse Bakkerij na. Deze hadden we natuurlijk even opgezocht om een heerlijke Nederlandse gevulde koek te kopen. Vervolgens hebben we een camping opgezocht, zodat we fris waren voor de overtocht. Onze boot ging namelijk al om 8.00 uur ’s ochtends en inchecken was al om 7.00 uur. De volgende ochtend werden we om 6.30uur opgebeld door de rederij. De oversteek ging niet door vanwege het weer en waarschijnlijk zouden we om 10.00 uur gaan. Wij natuurlijk balen aangezien we al op waren, er in het dorp zelf niet veel te beleven was en omdat dit zonde was van de tijd. Om 10.00 uur waren wij bij de rederij waar we om 11.00 zouden vertrekken (dachten we). Na even te hebben gewacht kwam een persoon iedereen vertellen dat de oversteek verder werd uitgesteld tot 14.00. Pff, soms lopen dingen dus anders dan gepland. We hebben onze tijd maar gedood met het kijken van een filmpje in de camper. Om 14.00 uur was het dan eindelijk zover, de boot ging echt inladen, trossen los en gaan met die banaan. Tijdens het eerste gedeelte van de tocht was de zee nog vriendelijk door de fjorden/meren met een zonnetje erbij. Toen we eenmaal op zee waren snapte iedereen waarom we in eerste instantie niet eerder vertrokken. De zee was namelijk vrij ruig, met wel golven tot 5m! Dat het een ruig tochtje was bleek door het feit dat binnen de kortste keren de halve boot aan het overgeven was. Vooralsnog hadden wij nergens last van. Na een paar uur vol te hebben gehouden moest Sjoerd er ook aan geloven en moest hij even gebruik maken van de kotszakjes, die breed verspreid door de boot lagen. Myrthe daarentegen was zo ongeveer de enige die niet ziek was geworden, hoewel zij zich ook wel eens beter had gevoeld. Toen we eenmaal in de baai bij Wellington waren, was het gelukkig afgelopen met de hoge golven en konden we genieten van Wellington bij schemering. Deze boottocht zullen we nog vaak herinneren. Komende weken gaan we het noorder-eiland ontdekken. We zijn benieuwd wat het ons gaat brengen!

---

Comments

[Tessa]

Waaaauww gaaf allemaal zeg!!! En al die sneeuw!!! Heerlijk hihi ben jaloers! Have fun nog!!! Liefs Tessa