Noorder Eiland

---

Noorder Eiland

Als je op reis bent gaat de tijd soms sneller dan je denkt. Vandaar dat we ook wat achter lopen met de blogs. Dan maar wat compactere blogs plaatsen om de tijd in te halen.

Het noorder eiland is weer heel anders dan het zuidereiland. De aparte natuur is er nog steeds maar hier vind je nog een grote groep Maori’s, zijn er heel veel vulkanen, thermische gebieden, mooie zandstranden en weer eens grote steden waar meer dan een handvol mensen woont.

Na de oversteek hebben we eerst een dag de hoofdstad (Wellington) bezocht. Oud huisje hier, haventje daar en een heel gaaf museum waar echt alles over het ontstaan het Nieuw Zeeland van nu te vinden is. Vanuit Wellington zijn we langs de westkust omhoog gereden naar de surfers Highway. Deze weg is zogenoemd vanwege de vele surfplekken die langs deze kust liggen. Wij waren daar helaas met geen golven, veel wind en heel veel regen. De vulkaan, mt Taranaki, die naast deze weg loopt was dan helaas ook niet te zien. Via de ‘forgotten Highway’ zijn we toen het binnenland ingereden richting (lake) Taupo. De weg was inderdaad heel afgelegen met een stuk van 15km over zandwegen die niet echt gemaakt lijken te zijn voor dagelijks verkeer. Lake taupo is een geweldig meer waar veel mensen vooral komen voor een skydive. Wij hebben deze hoogte niet opgezocht maar hebben de hoogte gezocht van de vulkanen die in het gebied liggen. De ene vulkaan zijn we op geweest om heerlijk te skien in het skigebied van Whakapapa en de andere vulkaan zijn we gaan ontdekken door er met een trekking van 20km overheen te lopen. Deze wandeltocht was heel bijzonder aangezien het: Fantastisch weer was, we de 1e groep waren die er na 2,5 week erop mochten en dat we supervet met steigijzers de besneeuwde/be-ijsde paden op moesten lopen. Naast deze ‘hoogte’ punten hebben we het dichter bij de grond gezocht om ‘Huka falls’ en een paar geothermische gebieden te bekijken (plekken waar gas, geisers, kleurrijke meren en modderpoelen zijn). Na dit natuur geweld zijn we naar het rustige Gisborne vertrokken om daar de landingsplek van Captain Cook te bekijken. Ook komt hier de zon als 1e van de wereld op (merk je voor de rest weinig van). Vanuit Gisborn zijn we verder gegaan langs de ‘East Pacific Highway’. Deze weg leek qua drukte weer wat meer op de wegen op het zuidereiland, zo rustig was het hier. In dit oostenlijke gebied leven nog heel veel Maori stammen die hun plaatsen versieren met hele mooie houtbewerkingen en Maere’s (ouderwets dorpshuis). Heel mooi om dit te zien, maar wat wel opvalt is dat deze groep in redelijke armoede lijkt te leven. Ook vind je hier vele kleine strandjes met allemaal een lange pier die vroeger werd gebruikt om producten te kunnen verschepen. De ‘East Pacific Highway’ eindigt in Opotki waar we verder zijn gegaan naar Rotorua. Rotorua is weer zo’n thermisch gebied wat duidelijk aanwezig is door de sterke rotte eieren lucht die er in de stad hangt. In deze omgeving hebben we het wilde water van de ‘Kaituna’ rivier opgezocht om met een raft de type 5 versnellingen te lijf te gaan. Wij Nederlanders zijn goed met water, dus alles ging natuurlijk van een leie dakje! De gids maakte nog wat grapjes over onze fietsen die we in Nederland hebben (we hebben er maar 3 per persoon, zo gek is toch niet 😉). Na zo’n zware ochtendsessie hebben we ons zelf verwend met een heerlijke Mud-Spa, onze huidjes zijn weer helemaal top. Helemaal relaxed konden we op tijd naar bed zodat we de volgende ochtend een spuitende geiser konden zien. Hoewel deze geiser niet helemaal vanuit zichzelf elke ochtend om 10.00 precies spuit was het wel gaaf om te zien. Verder hebben we nog een wandeltocht gemaakt door het thermische park wat aan deze geiser grenst. Heel vet om al de verschillende kleuren die moeder natuur maakt in verschillende vormen en substanties te zien. Hierna snel verder vanuit het midden van het land weer naar de westkust aangezien we misschien willen surfen op de beroemde ‘lefthanders’ van Raglan (zie de surffilm: The Endless Summer). Op de weg hier naar toe lagen ook nog een aantal grotten die we moesten zien. Helaas was de booking van ons niet helemaal goed gegaan en konden we maar 1 grot zien ipv 2 of 3. Daarentegen was die ene grot (the glowworm cave) wel heel erg vet. Met een bootje ga je ondergrondse rivier op maar je bent niet alleen. Het plafond is bezaaid met duizenden lichtgevende wormen, een heel speciaal moment wanneer je er stil onderdoor vaart (helaas mochten we geen foto’s maken). Na deze tocht snel verder naar Raglan om daar de zon onder te zien gaan en lefthanders live te bekijken. ’S Avonds nog een biertje gedaan in een bijna leeg cafeetje en daarna lekker gaan slapen. De volgende dag heeft Sjoerd een plankje+wetsuit gehuurd om zijn geluk te beproeven in de zee. Surfchick Myrthe laat deze koude zee nog even wachten, Bali vind ze een betere plek om het te leren 😉. Over de sessie van Sjoerd gaan we niet veel wijden want een samenvatting zou er zo uit zien: *%^%##!!!!! (ging dus niet zo goed). Om het logisch te houden zijn we vervolgens verder gereden richting de oostkust, maar dan wat meer noorderlijk naar het rustieke Coromandel. Coromandel ligt op een schiereiland waar veel rijke Aucklanders een vakantiestekje hebben. Op dit schiereiland hebben we een mooi rondje kunnen maken met zo af en toe een afslag naar een afgelegen strand. Een van de meest bizarre plekken hier is hot water Beach. Op dit strand kun je bij laag water een kuil graven die zich dan met water vult die door de aarde is opgewarmd, je kunt dus je eigen hot-pool creëren. Helaas waren wij er met afgaand water, maar dat mocht de pret niet drukken. Na een korte zoektocht hebben we een plek gevonden waar inderdaad heel heet water naar boven komt als je een kuil graaft (heel bizar en grappig is dit!). Ook lag op de route een wandeling naar ‘Cathedral Cove’. Dit is een grot/tunnel die door de erosie van de zee is gevormd! We hebben letterlijke weer en wind doorstaan om hier te komen, maar de strandje en de Cove waren heel mooi. Helaas mocht je er niet onderdoor lopen vanwege veiligheids redenen, er was namelijk de maand ervoor iemand overleden door vallende rotsen (geen slechte reden dus). Het noorder Eiland zijn we dus redelijke kriskras doorheen gereden. Enige plek die we nog niet gezien hadden was het meest noordelijke gedeelte ook wel ‘Northland’ genoemd. Deze Noordelijke plek was gelukkig een stuk warmer dan het zuider Eiland en je kreeg bij een lente gevoel. Via de Oostkust van dit gebied zijn we via de ‘Twin Highway’ omhoog gereden. Hier hebben we fantastische witte stranden gezien, hebben we een watervalletje meegepakt, zijn we vissen en roggen gaan spotten met een glasbodem boot en hebben we de fantastisch mooie omgeving van de ‘Bay of Islands’ gezien d.m.v. een dolfijnen cruise (helaas geen dolfijn gezien). We waren al bijna in het noordelijkse puntje aangekomen maar het laatste stukje moest nog. Je kunt kiezen om dit noordelijkste puntje, ‘Cape Reinga’ genaamd, via de gewone weg te bezoeken maar je kunt ook via een speciale weg over het strand er naar toe. Wij houden wel van speciale wegen en kozen ervoor om via een bustour de speciale weg te nemen. De speciale weg is een snelweg die over het strand gaat. Iedereen mag hier over heen rijden maar aangezien het wel gevaarlijk kan zijn hebben we dus maar voor een bustour gekozen. Met deze tour hadden we eerst een Maori vertoning waar Sjoerd tot Chief werd gekozen van de bus, gingen we over de ’90-mile Beach’ (die eigenlijk 90km ipv 90 mile), zijn we met een sleetje van een zandduin afgegleden, hebben we geluncht aan een afgelegen strandje en hebben we het meest noorderlijke punt gezien van Nieuw-Zeeland ‘Cape Reinga’ de plek waar volgens de Maori’s overleden mensen de aarde verlaten naar het hiernamaals. Hoewel er een aantal toeristische stops bij zaten was het een fantastische trip. De volgende dag zijn we via de andere kant van de ‘Twin Highway’ terug gereden. We hebben hier de dikste bomen van het land gezien ‘Kauri’s’ genaamd. Op de foto’s heb je geen perspectief dus lijken ze niet zo groot, maar wij snappen waarom deze bomen in grote hoeveelheden gekapt zijn. Ook hebben we nog een aantal zwartzand stranden bezocht, dit blijft toch vreemd in verhouding met een mooi wit bounty strand (die zien jullie binnenkort wanneer de foto’s van Fiji komen 😉). Uiteindelijk kwam voor ons het moment om van onze steun en toeverlaat afscheid te nemen, we moesten het campertje inleveren. Na een goed afscheid zijn we de grootste stad van Nieuw-Zeeland in gegaan. Hier hadden we een lekker hosteltje waarvandaan we verschillende dingen hebben ondernomen. We zijn de skytower in geweest waar je een prachtig uitzicht over de stad hebt, we hebben de haven gezien d.m.v. een rondvaart, we hebben de laatste Harry Potter film gezien 3D en in Imax, we hebben de stad verkent door heel lang te wandelen, we zijn een saai museum in geweest en hebben genoten van het stadse leven. De tijd die wij in Auckland zaten kwam er ook een kou front aan vanuit Antartica. Dit zorgde ervoor dat er heel veel sneeuw was gevallen in zowel het zuider als noorder eiland. Gelukkig hadden wij er geen last van met onze vlucht naar Fiji, maar volgens de kiwi’s hier was sneeuw in Wellington zelfs voor Nieuw-Zeeland heel bijzonder.

PS: Fiji + Sydney (waar we nu zijn) volgen hopelijk snel, we willen jullie graag jaloers maken met witte stranden en zon. Volgens mij hebben jullie daar wel behoefte aan 😉

---

Comments

[Kimpimchi]

Oi!
Hello there! Wat ziet het er geweldig uit. Op naar de zon! Veel liefs vanuit Zwolle. xxx