Advertisement
Het begint wel een beetje eenzelfde verhaal te worden de laatste tijd, de updates worden wat sporadischer… ‘few and far between’ zeg maar!! Daar zijn dan ook wel redenen voor natuurlijk, de belangrijkste waarschijnlijk wel dat we gewoon eigenlijk stteeds minder spannends meemaken hier, we zitten er nu bijna 5 jaar en het leven begint wel erg ‘gewoon’ te worden. Het blijft helemaal super, wonen bij het strand, regelmatig ergens kopje koffie doen, op de fiets door het park naar je werk, heerlijk genieten van mild winter-weer (al hoor je ons dat niet zeggen als we ’s morgens wakker worden en met een muts door ons apartement moeten lopen, haha!!) en gewoon een goed leven. Het egint echter toch steeds meer te knagen... er moet verandering komen, weg hier en een nieuwe uitdaging. Het is en blijft een geweldig mooi land waar je vooral een heel makkelijk leven hebt, maar tegelijkertijd is het ook saai en ver van Europa. Het land is schitterend met schitterende natuur en wildlife... maar wat zie je er nou eigenlijk van als je dag in dag uit in de stad woont en bent??? Een stad is een stad, en die kangoeroe’s en koala’s kom je toch echt niet tegen in Albert Park, bovendien hebben we alle toeristische plekjes al gezien dus hebben we er ook niet zo’n behoefte meer aan... nou goed, dat is dus een reden waarom de updates langer duren. De andere is gewoon nog saaier en vervelender: het was gewoon rete-druk laatste weken.
Uiteraard de operatie gehad op de 28e, het weekend ervoor was heerlijk rustig. We waren van plan de stad uit te gaan, ff wat groens opzoeken omdat de verwachting was dat we dat weken niet zouden kunnen doen na mijn operatie. We waren echter gewoon lui dus uitslapen en beetje thuis hangen en relaxed ontbijten sprak ons wat meer aan. Bovendien is het ook de laatste tijd erg regenachtig en grauw geweest, dus nodigt niet echt uit om wat te doen (ja ja, we zijn verwend ik weet het.. in NL doe je gewoon dingen zelfs als het regetn, hier ben je het geowon niet gewend en weet je dat de zon binnenkort wee rkomt dus kan je wel ff wachten). Gewoon lekker in St Kilda rondgehangen dus, biertje en koffie bij de Fringe, lekker beetje gekletst en samen rondgehangen.
Woensdag dan de operatie, waar ik toch wel beetje nerveus voor was. Het ziekenhuis was echter beter dan verwacht. Ze hebben hier niet veel van die grote ziekenhuizen zoals in NL, een groot gedeelte van het systeem wordt hier uitgemaakt door prive klinieken. Er is een duidelijk verschil tussen Medicare (het medische vangnet waar iedere Ozzie automatisch onder valt en dat zaken als de dokter e.d. vergoedt) en prive verzekeringen. Alles wordt ook onder Medicare vergoed (ook mijn operatie dus) en je betaalt er dan niets voor, het betekent wel dat je te maken hebt met enorme wachtlijsten (2 jaar voor mijn geval op zijn minst). Maar goed, doordat wij via mijn werkgever prive verzekering hebben, was dat gelukkig neit van toepassing op mijn geval! Het ziekenhuis was een knus en gezellig 2 verdiepingen hoog gebouwtje, en de receptie leek meer op een grote woonkamer dan een ziekenhuis! Ik had het geluk dat ik een prive kamer had doordat er net die ochtend een groot aantal patienten vertrokken was dus dat was de volgende meevaller. Langzaam voorbereid op de operatie (zo’n mooie jurk aan die open is aan de achterkant, been geschoren en gekleurd met jodium) en wachten op het moment. De anaesthesist kwam ook nog ff buurten, en die stelde me wel op mijn gemak. Ik zou een zenum block krijgen, en daarbovenop een algehele verdoving dus helemaal goed. Die nerve block zou ergens de volgende ochtend uitwerken, maar ze zouden ervoor zorgen dat ik zodra ik uit de OK kwam aan de pijnstillers ging om te voorkomen dat ik pijn zou krijgen. Weer zo’n verschil met NL: waar ze in NL een insteek hebben van “niet klagen, als je pijn hebt kijken we wel wat te doen” hebben ze hier een veel pro-actievere aanpak: voorkomen van pijn is beter dan achteraf bestrijden. Ook wel een beetje de NLse cultuur denk ik, ff hard zijn, gaat wel weer over... Maar goed, enige waar ik dus beetje tegenop zag was het gekots als ik uit de narcose zou zijn bijgekomen (leuk he, hoe je enkel de horrorverhalen onthoudt van mensen, haha!!) Nou goed, uiteindelijk dan de OK ingerold, op de tafel geklommen, en de anaesthesist kwam ff buurten om me onder zeil te brengen. Spuit in de arm, “Have a good sleep” waren de magische woorden, en eer ik het weet werd ik wakker op de verkoever met een been int gips en zo suf als een garnaal. Geen idee wat ik had gevraagd aan de zuster die naast me zat, maar ze zat me heel schaapachtig aan te kijken, haha!! De chirurg kwam nog ff langs en in zijn traditionele niet-klantvriendelijke aanpak vertelde hij in 20 seconden dat ie een hoop troep uit het gewricht had gehaald en dat ik een enorm verscchil moet voelen als ik eenmaal weer op de been ben. Nou goed, eerst maar zorgen dat ik weer ontrole krijg over mijn gedachten na al die dope in mijn lijf. Werd ook gelijk een aantal pillen toegestopt voor het begin van de pijnbestrijding.
Terug op de kamer zat Jacq lekker op me te wachten, en dat was toch wel prettig! Ook zoiets in die prive klinieken, bezoekuren bestaan niet, en je partner mag zolang bij je blijven als je wilt! Dus maar in bed proberen me gemakkelijk te maken, en lekker ff kletsen met Jacq. Die had allerlei lieve dingetjes gekocht voor me (lief kaartje en pot met snoep (slangetjes!!!) chocola en nog meer lekkers) dus voelde me zowat jarig! Snoep nog maar ff overgeslagen omdat ik lag te wachten op de kots-neigingen na de narcose... nergens last van gehad! Dus binnen een half uur was die pot open en de slangetjes en chocolaatjes gingen vlot naar binnen. Ook een boterham gegeten, en voelde me kiplekker. Saampies beetje gekletst, tv gekeken en eienlijk was het bijna normaal op mijn gipspoot na dan! Om de 2 uur werd ik volgestopt met medicatie, en was het wachten op de volgende angstmoment: de pijn. Er werd verteld dat zodra de nerve block ging uitwerken (verwachting was zo’n 12 uur wat betekent vroeg de volgende ochtend) het meestal niet geleidelijk zou zijn. Moest dus gelijk laten weten en dan kon ik ook nog een morfine spuit krijgen boven op de pillen. Jacq ging op een gegeven moment naar huis, waarna ik nog ff boekje ging lezen en daarna maar ging proberen te slapen. Had de verwachting dat ik door de pijn vroeg wakker zou worden dus elk uurtje was meegenomen! Tot mijn verbazing kon ik zowaar een paar uur slapen, was wel vroeg wakker wat niet erg was omdat ik dan de halve finale Champions League kon zien. Barca vs Inter geloof ik was het. En ondertussen maar wachten op de pijn... kon tegen 6 uur mijn tenen weer wat bewegen, dus de pijn kon niet ver weg zijn... maar tot mijn grote verbazing kwam er geen pijn! Is niet zo dat ik me kiplekker voelde (tenslotte hebben ze toch ruim 2 uur in mijn enkel zitten wroeten, bot weggeslepen, stukken bot eruit gehaald, nieuwe enkelbanden gemaakt uit bestaande pezen, gaten geboord in de botten om die banden vast te zetten, etc.) maar ik mocht niet klagen!! Jacq kwam alweer vroeg aanwaaien, met een overheerlijke koffie die ze bij een koffie tentje had gehaald, en een lekkere croissant dus lekker ontbeten! Daarna kwam de fysio en werd het ff angstig: moest op krukken lopen om te kijken hoe het zou gaan, uiteraard ging de wond een beetje kloppen maar ging goed dus mocht naar huis! Daarna nog ff de wond verschonen, nieuw verband eromheen en ook dat was weer ff minder. Had uiteraard flink gebloed (had nog een drain erin zitten die eruit moest) dus dat was ff minder prettig met het verband dat vast was gekoekt. Bovendien hadden ze ook onder mijn voet een stuk weggesneden. Had al jaren lang een soort littekenweefsel op mijn pees zitten dat als een soort bobbel op die pees zat wat erg ongemakkelijk zat, dus heb dat ook maar gelijk weg laten halen want kon toch nix doen door dat gips. Had verwacht dat dat een klein sneetje zou zijn, maar dat viel vies tegen... eigenlijk nog wel ingreep geweest waar ik het meest last van heb gehad! Ze hebben een soort zigzag snee moeten maken psies onder mijn voet over die grote pees, en bij elke beweging van mijn grote teen was het erg pijnlijk... bovendien kon ik mijn andere tenen niet bewegen dus was wel ff vreemd... nou goed, the road to recovery was begonnen!!
Volgende ochtend lekker naar huis, en daar kon ik me dus opmaken voor een intieme introductie met mijn vriend voor de komende weken: de bank... tsja, dat was mijn leven de volgende 12 dagen: gestrekt op de bank, voet op 2 kussens, of als ik ff verandering, voet op de leuning van de bank, of als ik ECHT ff ‘on the edge’ wilde leven, hoofd aan de andere kant van de bank zodat ik naar buiten kon kijken!! Al met al een spannend leven dus... gelukkig wilde mijn lieve vrouwtje niet anders doen dan het mij naar mijn zin en gemak maken, dus kon me volledig focusen op mijn herstel. Zodra we ’s morgens wakker werden was de bank al opgemaakt met kussens en al mijn boeken en computer voordat ik ook maar op mijn krukken vanuit de slaapkamer erheen kon lopen, de koffie stond al te pruttelen, ontbijt al klaargezet en ga zo maar door! Op de dagen dat ik op de bank sliep (kon lastig slapen met die gips poot waardoor ik Jacq wakker hield door al mijn gedraai, zeker in het begin.. en om beide een beetje slaap te krijgen was de bank soms een betere optie) werd ik vaak wakker gemaakt door Jacq die uit de slaapkamer kwam stormen en koffie begon te zetten, ontbijt klaar te maken en ga zo maar door. Al met al had ik dus niets te klagen, al zag ik het probleem al aankomen: elke seconde dat ze wakker was kon ze enkel aan mijn gemak en comfort denken, terwijl ze zichzelf een beetje voorbij liep... ook al heb ik daar vanaf het begin voor gewaarschuwd en gezegd dat ze vooral ook dingen voor zichzelf moest doen, kwam dat niet helemaal over. Op het einde van de gips periode was het dan ook echt tijd om Jacq uit haar lijden te verlossen!! Ze was zichzelf idd helaas voorbij gelopen, en zelfs een afspraakje die ik voor haar had geboekt bij een lokale day spa kon niet helpen...
Het nieuws toen het gips eraf ging was echter heel positief. Ook al werd ik een beetje misselijk toen alle verband en hechtingen uit de wonden gingen, en het zien van een dikke, blauwe en opgezette enkel, schijbaar zag het er goed uit want de zuster complimenteerde me met hoe het eruit zag. Ze kon zien dat ik veel rust had gehouden, waarvoor ik natuurlijk enkel Jacq kon bedanken!!! De chirurg kwam ook nog even een wervelwind bezoek dan (wel bijna 2 minuten dit keer!!) wiebelde wat aan mijn voet en verklaarde me genezen en kon alles weer doen en mocht er weer op lopen, als ik maar wel mijn brace de komende weken om zou doen!! Kortom: had mijn vriheid weer terug... al zal Jacq dat nog meer hebben ervaren dan ik, haha!!
Nou goed, was woensdag dus geopereerd en donderdag naar huis gekomen, vrijdag was ik zo langzaamaan weer begonnen met werken. Heb hier maar 10 ziektedagen per jaar en als je boven die 10 uitkomt moet je vakantiedagen opnemen. Aangezien je nooit weet wat er gebeurt, maar 2 ziektedagen opgenomen om beetje zuinig aan te doen. Had toch de hoop dat ik het lekker rustig aan kon doen... wat kan je tenslotte 2 weken lang vanaf de bank doen.... toch???? Grote misvatting helaas, de rust van tot die tijd viel helemaal weg en het werd een groot gekkenhuis... meerdere verzoeken tot indienen van een proposal, meerdere demonstraties, meerdere presentaties... we hebben zelfs werk moeten afwijzen omdat het opeens los is gegaan en we het gewoon niet aan kunnen... de economische crisis is echt voorbij, en het is te zien dat het financiele jaar bijna is afgelopen en bedrijven weer budgetten aan het samenstellen zijn voor volgend financieel jaar (juli 2010). Nou goed, heb dus flink lange dagen gemaakt en heel veel gedaan... weinig rust en boekjes lezen dus helaas...
Nou goed, de genezing verloopt ondertussen erg voorspoedig. Bij mijn eerste bezoek aan de fysio kreeg ik enkel ongelovige blikken van hem, hij had nog nooit iemand zo snel zien herstellen na een enkel reconstructie!! Mag dus ondertussen al balans oefeningen doen, voorzichtig wat lopen en krachtoefeninge doen, en over een week of 2 al beginnen met hardlopen, nog geen 2 maanden na geopereerd te zijn!! Mag dus vooral niet klagen.
Ondertussen na de operatie ook nog een week naar Singapore geweest voor alweer een training, wat ik er ook niet echt tussen kon hebben met al die demonstraties en proposals die we moesten indienen... was wel weer ff gezellig en heb 2 avonden met het team lekker genoten van de beroemde Singapore chili crabs en Tiger bier!!!
verder ook nog een goed gesprek gehad met mijn baas... hij wil mij meer gaan betrekken bij het managen en mentoren van het team... allemaal leuk en aardig natuurlijk maar wel beetje raar als ik mensen met meer ervaring en veel meer salaris moet mentoren! Heb ik hem dus ook aangegeven, dat ik het een uitdaging vind, maar dus wel al voorzichtig aangegeven dat ik niet achterlijk ben en hen mij lekker kan laten uitbuiten voor weinig! Een van de gasten die ik dus moet ‘helpen’ heeft de functie van Director en verdient zeer waarschijnlijk een flink stuk meer dan ik, dus ik wil hem best helpen als ik een gedeelte van zijn salaris krijg tzt :-).. kortom, wordt vervolgd! Heb ook aangegeven dat ik graag meer buiten AU wil werken, om dus ook weer voorzichtig voort te borduren op een vertrek uit AU.. we gaan het zien!!
Met Jacq gaat verder alles helemaal goed... nu ik weer alles kan doen dan! Die was zichzelf echt flink voorbij gelopen en was helemaal uitgeleefd, doodmoe, en helemaal nergens zin meer in. Die heeft dus ff wat tijd nodig gehad om de batterij weer op te laden, maar is weer lekker ana het sporten. Ze doet tegenwoordig ook al pilates dus die is goed bezig, sport al weer zo’n 6x in de week geloof ik dus niet gek voor zo’n oud lijk van 35 haha!!
We hebben de afgelopen tijd ook weinig tijd gehad om samen leuke dingen te doen... na de operatie kon ik enkel o pde bank liggen, dus weinig spectaculair. Mijn eerste weekend uit het gips kon ik op zondag gelijk naar Singapore dus ook weinig te doen, het weekend dat ik terug was had ik het ontzettend druk met mijn werk (vrijdag tot middernacht gewerkt, zaterdag avond gewerkt en zondagmiddag) en die week erna (afgelopen week) was helemaal gekkenhuis met ruim 60 uur in een paar dagen tijd. Kortom: nadat de demo donderdag klaar was, viel er een last van mijn schouders. Lekker op tijd naar huis, vrijdag op gemak ontbeten, sporten, tegen 12 uur op kantoor en rond half 4 weer lekker naar huis om te genieten van ons weekend!!
Eerst vrijdagavond een pool toernooitje met de gasten uit mijn elftal... paar uur gepoold, paar uur gedronken en redelijk lastig wakker worden volgende ochtend... Daarna wel heerlijk weekend gehad, beetje bappies en sporten, en zondag helemaal nix gedaan... lekker uitslapen, en daarna heerlijk naar buiten en samen 7km langs het strand wandelen en kopje koffie drinken! Was echt lekke rom weer zo’n stuk te wandelen, maar was echt kapot toen we terug kwamen. Daarna ff chippie en dipje gehaald en met wijntje op de bank gezeten om het weekend lekker af te sluiten, niet verkeerd!!
Nu dan alweer een nieuwe week.. helaas weer redelijk druk met nog een demo op vrijdag, maar daarna ziet het ernaar uit dat het ff minder wordt... kan niet wachten! En dan volgend weekend een lang weekend vanwege Koninginnedag (Elizabeth van Engeland uiteraard) dus ff goed bedenken wat te doen, misschien Yarra Valley of Mornington ofso, we shall see...
Nou, was het wel weer. Weinig echt nieuws dus, maar je bent weer op de hoogte!!
Groetjes
JnR
Advertisement
Tot: 0.188s; Tpl: 0.013s; cc: 17; qc: 85; dbt: 0.1385s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.4mb
boefies
non-member comment
bofkont
He robin,. dat wat me een operatie wel. niet beseft dat 't dat allemaal inhield wat je beschreven hebt. maar dankzij de goede zorgen van jackie, ben je er als een superhero uitgekomen... jij boft maar met jackie!! nu maar weer genieten van je vrijheid.. kussiess van shaatje