Advertisement
Published: September 29th 2008
Edit Blog Post
HAHAHAHHAHAHA!!!
Op stap kwamen deze twee knakkers binnen. Ze dansten als mongolen en het goud was nep want wie zo een ketting draagt gaat niet naar een tent waar de entree gratis was en de Dj een DVD van MTV was. Stakkers... Beste mensen,
Ik weet niet echt waar ik moet beginnen met wat er de afgelopen drie dagen is gebeurd, dus begin maar bij het begin.
In de planning voor dit weekend stond een bezoek van 2 dagen aan Seoraksan park vanaf zaterdag tot zondagavond. We besloten echter om op vrijdag op stap te gaan en waren dus vet laat thuis en na 2 uur slaap bleek dat het misschien niet zo slim was om alsnog naar Seoraksan te gaan om te hiken. Er werd, tot mijn teleurstelling, besloten om de volgende dag te gaan, waardoor we eigenlijk maar 1 dag konden gaan. Ik vond dit zwaar klote want ik had deze trip voorgesteld en wist dat we zowiezo 4 uur moesten reizen om daar te komen, waardoor we eigenlijk maar 1 middag daar konden doorbrengen. Maar goed we besloten op zondag vroeg te vertekken.
Zondag om 7 uur opstaan, 8 uur de deur uit half 10 de bus pakken. En damn die bussen schoppen kont. Ik heb een keer een busreis van 20 uur naar Salou als een batterijkip doorgebracht, in een klote bus die overvol was. Voor een reis van 4 uur (300 kom), betaal je hier
12 euro en krijg je een stoel die meer luxe kent dan mijn bed. Vet veel beenruimte, reclining seats die zover doorbuigen dat je kan liggen en kussentjes. Zo was het lekker vertoeven naar onze bestemming, beetje slapen, ff wat eten en we waren er voordat je "teringjantjewatzuigtopenbaarvervoerinNederland" kan zeggen.
Volgens de "Lonely Planet" was Seoraksan park het mooiste park van Korea, met super veel routes om te hiken en de mooiste landschappen van het land. En boy oh boy hadden ze gelijk. We wisten dat we niet veel tijd hadden die dag, dus besloten de lift naar een top te nemen. Vanaf de lift begonnen de rare rotsformaties waar Seoraksan bekend om is duidelijker te worden. Vanaf de lift was het nog een kleine 15 minuten klimmen naar de top. De weg naar de top was langs een afgrond (zonder railing ofzo), en je moes t klimmen met je handen en voeten om er te komen. Beetje lijp maar het uitzicht was het meer dan waard. Na daar een uurtje chillen en wat panorama fotos gemaakt te hebben was het tijd om m te nokken naar het grootste Buddha beeld van Noor-Oost Azie. En tering die is groot.
op de foto sta ik er nog zon 25 meter voor dus je moet groot denken om een idee te krijgen van de grootte. Heel imposant en in een prachtige locatie. Helaas was het rond deze tijd al half 6 en moesten we naar huis..of jah moesten??
Nee dus!:D. Ik vond Seoraksan zo mooi tot dat punt, en wist dat er nog andere mooiere plekken waren om te bezoeken in een extra dag tijd. Ik had ook mijn nieuwe Backpack gepakt voor 2 dagen, voor de zekerheid dat we zouden blijven, en allemaal zouden zeggen dat school wel een dag kan wachten. Je bent immers maar 1 keer in je leven in Korea. Helaas was ik de alleen in mijn mening op een dag te blijven, aangezien de andere een toets hadden, hahahah!! Ik vond het niet erg, want in je eentje kan je meer zien en je eigen doen dan met een groep, en vond het daarom niet echt een moeilijke keuze om een dag te blijven. Mijn plan was om in een hostel te pitten, maar ik zat nog geen 2 minuten in de bus richting het hostel, toen we langs het 'Kensington Hotel" reden. Impulsief als
ik ben besloot ik die avond in luxe door te brengen, aangezien ik dat verdien en ik goed moet kunnen slapen voor de volgende dag. Het hotel had 5 sterren en werd gebruikt door Ambassadeurs, filmsterren, voetballers en andere mensen die veelteveel verdienen. Ik was de enigste daar die jonger was dan 50, en besloot in stijl een suite met uitzicht op de bergen te nemen. Breakfast was included en alleen het diner zou nog wat aan de prijzige kant worden, maar je moet wat. Spaghetti Bolgnese, en een gegrilde kip salade, beide van topkwaliteit vlogen naar binnen waarna ik de rest van de avond lekker heb gechilled op mn kamer.
De volgende dag om half 7 op om vroeg te kunnen ontbijten, om zo snel mogelijk op weg te zijn naar Mt. Seoraksan. Mijn plan bestond uit 4 routes, waarvan er 1 naar de hoogste top zou zijn. Dat zou mijn tweede route zijn, nadat ik een bezoek had gebracht aan een Boeddhistische grot. Al snel bleek dat de paden niet echt recht waren, of makkelijk om te beklimmen. Ik had 4 liter water bij me, en al snel bleek dat dat niet genoeg zou zijn om naar
de top te komen. Aangezien die route zowiezo minstens 8 uur zou duren, was de top geen optie meer. Ik besloot daarom maar zover mogelijk de berg waar ik op dat moment was op te klimmen, tot mijn water op zou zijn. Maar goed eerst die grot. Er was dus een monnik die hier zijn huis had gemaakt, aangezien het uitzicht het hem makkelijker zou maken om tot verlichting te komen. Ik kan begrijpen waarom, want het uitzich was adembenememd. Ik zou het ook niet erg vinden om op die locatie in een grot te moeten leven. Ik heb daar minstens een uur genoten van het waanzinnige uitzicht zonder een mens tegen te komen. Het werd duidelijk dat ik nog verder de berg op moest, wou ik een uitzicht krijgen dat deze kon overtreffen. Vanaf de grot werd het pad nog erger en was het vooral een kwestie van balanseren en goed kijken waar ik heenging. Na een klim van 2,5 uur bereikte ik een punt van waaruit ik naar een uitstekende rotstenformatie kon springen, en vanaf daar werd het uitzicht gewoon te bruut. Ik krijg nu ik de foto's bekijk nog steeds kippenvel, omdat het zo uit een film
Buddhisten stapelen overal steentjes
weet niet waarom, maar soms stonden de bergen er vol mee. lijkt te komen. Er was niemand om mij heen, en heb lekker een uurtje fotos lopen maken en gechilled. Panorama foto's maken was toch iets lastiger aangezien ik mn tripod moest gebruiken en de rots was niet groter dan 1,5 in diameter, met een afgrond aan alle kanten, dus het was passen en meten en goed uitkijken, maar de fotos mogen er wezen. Ik zal ze nog aan elkaar plakken voor een panorama shot en die uploaden, als dat mogelijk is.
Mn water was bijna passé, dus tijd om af te dalen. Dat gaat wel ff sneller dan ik verwachtte en is ook een stuk minder leuk. Het begon ondertussen al wat drukken te worden met andere hikers, waarvan 99% uit Koreanen ouder dan 50 bestaat. Niet normaal dat niet mensen als berggeiten nog die bergen opklimmen, maar kan goed begrijpen waarom. Respect dus voor ze. Eenmaal beneden mezelf goed gedaan aan een bak rijst met groenten en paddo's, water bijgevuld en verder gegaan. Op weg naar de boeddhistische tempel. Deze hike was een stuk makkelijker en was na zo'n 2 uur op mn bestemming aangekomen. Boeddhisten weten wel goeie locaties uit te zoeken voor hun tempels en shrines
Ulsan Bawi
wazige stenen formatie, die drakenrug betekent in het Koreaans. want wat was het toch schon. Tegen deze tijd (15:00) begonnen mn benen te zeiken en was het tijd om naar huis te gaan. Rond 4 uur was ik terug in het hotel, ff opfrissen en met de bus weer 4 uur reizen naar Seoul. Rond 11 uur was ik thuis, zwaar voldaan en moe.
De afgelopen dagen waren voor iemand die in het platste land van de wereld leeft echt overweldigend mooi. Ik heb meerdere motivaties gehad om naar Korea te gaan, en de natuur was er één van. Maar dat het zo mooi kon zijn in Korea wist ik zelf niet, en had ik niet kunnen denken. Vooral vandaag was een van de mooiste dingen die ik tot nu toe heb gedaan in mn leven. De bergen, het uitzicht en de tempels in afgelegen plekken waren te mooi om waar te zijn, als uit een film. Ik ben zeker van plan om over een maand terug te gaan met de mensen die nu stink jaloers zijn dat ze niet zijn gegaan. Het is dan herfst en de kleuren in Seoraksan zijn een nationaal bedevaartsoort voor de Koreanen. De kleuren schijnen echt waanzinnig te zijn, dus ga tegen
die tijd zeker weer ff naar Kensington en 2 dagen hiken, en hopelijk kan ik dan wel de top bereiken van Seoraksan. We zullen zien.
Tis basta.
Advertisement
Tot: 0.092s; Tpl: 0.014s; cc: 10; qc: 48; dbt: 0.0544s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Mike
non-member comment
Tower of fire
Jezus man wat schrijf jij veel :) ik ga het niet allemaal lezen maar goeie foto in bad, leuk voor ciro.......ik spreek je wel als je terug bent (kom je nog terug? en wanneer dan?) X