Advertisement
Published: February 1st 2008
Edit Blog Post
Oorlogsgebied?
Of nee, het is de Bromo-vulkaan die de omgeving met een laagje as bedekt We zijn weer met ons gat in de boter gevallen... Na onze vlucht van Medan naar Jakarta konden we in de hoofdstad bij de Belgische Paul en zijn Braziliaanse vrouw Elizangela overnachten. (Onze vlucht had twee uur vertraging, maar omdat we op tijd in de luchthaven waren konden we een vlucht vroeger nemen, die dan toevallig ook vertraging had en zo precies een half uur voor onze originele vlucht vertrok. Kunnen jullie nog volgen?). De luxe van een echt bed, een huis met airco en zelfs een zwembad en pingpongtafel konden we niet weerstaan. Jakarta zelf had niet veel te bieden, een snikhete stad die kreunt onder de drukte en waarvan de toeristische sights jammer genoeg niet goed onderhouden zijn. Een museum waarin alle staatsgeschenken voor Suharto in tentoongesteld staan was wel de moeite om eens te zien. Onvoorstelbaar wat buitenlandse staatshoofden en regionale leiders allemaal geschonken hebben aan die man (en de meeste dingen zijn nog foeilelijk ook!)
Vanuit Jakarta hebben we de trein genomen naar Bandung, maar dat was een regelrechte teleurstelling. Er was absoluut niks te zien en we vroegen ons echt af wat we daar ook alweer kwamen doen. De bedoeling was om het als uitvalsbasis
te gebruiken om een vulkaan te bezoeken, maar 's anderendaags bleek dat gewoon niet haalbaar en hebben we maar de trein naar Yogyakarta genomen. Daar kwamen we dan aan om 1u 's nachts en hebben we gelukkig nog heel leuk hotelletje gevonden: 5,6 euro voor ons twee inclusief ontbijt, en dat is onze duurste hotelkamer tot nu toe! De volgende dag hebben we nog eens een brommer gehuurd en zijn we naar Borobudur en Prambanan gereden, de twee bekendste tempelcomplexen in Indonesie. Het was allemaal best mooi maar het verbleekt bij de grandeur van Angkor in Cambodja. Ondertussen hingen alle vlaggen half-stok, het land blijkt in grote rouw te zijn na de dood van hun geliefde ex-dictator Suharto. Onze hoteleigenaar was er niet van onder de indruk, volgens hem had Suharto behalve veel tegenstanders ook een hoop sympathisanten.
De dag erna hebben we met een Ier en een Nederlandse de minibus genomen naar Cemoro Lawang om Bromo National Park te bezoeken. Het was een vermoeiende rit van 11 uur, en we zijn meteen na het eten gaan slapen want om 3.15 moesten we weer op ('s nachts, inderdaad). We wilden de zonsopgang over de vulkaankraters zien vanaf de Gunung
Penanjakan (2270m). Om 3.30u zijn we dan in de pikkedonker te voet vertrokken met onze pitslampkes en zes lagen kleren (we hebben onze warme kleren in Macau gelaten, vandaar). Tijdens het wandelen werden we beloond met prachtige uitzichten, maar we zagen alleen nog maar de silhouetten van de vulkanen rond ons want de zon was nog niet opgekomen. Toen we uiteindelijk de top bereikten bleek daar opeens een heel publiek te zitten voor de zonsopgang, allemaal in jeeps gekomen (wij waren letterlijk de enige wandelaars). Jammer eigenlijk want het was een leuke tocht en we hebben veel meer gezien dan de rest en hoewel viewpoint 2 het hoogste punt was, biedt het zeker niet het mooiste uitzicht. Enfin, de zonsopgang was weer een teleurstelling, maar toen de wolken wegtrokken (en alle jeeps alweer vertrokken waren) kregen we een weids panorama te zien. In de vallei staan een viertal vulkanen, waarvan er twee ijverig rook aan het uitspuwen waren. Magnifiek. Toen we terugwaren van onze viewpoints zijn we de vallei ingewandeld en hebben we de Bromo-vulkaan nog beklommen, echt maf, daar kwam enorm veel rook uit, maar de sulfergeur viel best mee. Het uitzicht was jammer genoeg niet al te best
Sunda Kelapa - Jakarta
Overstroomde straten als toeristische attractie want toen begon het te regenen.
Van Bromo hebben we met veel moeite vervoer kunnen regelen tot Baluran National Park waar wij de enige bezoekers waren! Om daar te slapen moesten we tot een dorpje in het park, maar daar geraakten we enkel achterop de brommer van de parkwachters. Die mannen reden als gekken, het was ondertussen weer pikkedonker en de rit duurde ons allebei veel te lang. Opgelucht afgestapt en gezworen dat we voor zonsondergang het park weer zouden verlaten.
Gisterenochtend heb ik de schrik van mijn leven gehad. Ik stond om 7u op om naar de WC te gaan, maar was in mijn haast ('t was dringend) vergeten de buitendeur dicht te doen (WC was dus buiten). Ik kom terug en hoor geritsel, blijf staan en zie een rat de trap op"huppelen". Ik vloek inwendig en ga de trap op naar onze kamer, en tot mijn grote verbazing ligt de vuilnisbak op de grond, overhoopgehaald. Ik vind het bizar: kleine rat, grote vuilnisbak, maar opeens wordt alles duidelijk. Een grote aap zit op het balkon en KOMT RECHT OP MIJ AF! Ik schrok mij een aap en kon niet snel genoeg de kamer in zijn. Yves
Hmmm...
Straat... Water... Hier klopt iets niet... werd natuurlijk wakker van mijn lawaai en geloofde mij niet. "Ge zijt nog niet goed wakker zeker, een rat op de trap, een aap op het balkon, trouwens wilde beesten lopen weg van mensen, die komen er niet op af". Angstig mijn kop uit de deur gestoken en natuurlijk geen aap te bespeuren. Ik was in de aap gelogeerd... Maar opeens kwamen uit alle richtingen apen op ons "huisje" afgelopen. Een aap was bijzonder assertief, mijn "vriend" van 's morgens. Terwijl Yves er foto's van trok en ik de bagage inpakte, legde dat beest zijn hand op de klink om onze deur te openen. Yves riep net op tijd en ik kon de deur nog maar net dichthouden. Dat beest kwam elke keer maar die vuilnisbak overhoop halen en dan naar ons toe, en opeens toonde meneer aap zijn tanden. Nooit geweten dat een aap van die scherpe tanden heeft, ik kreeg bijna een infarct. Dat beest kwam telkens dichter, toonde dreigend zijn voltallig gebit en deed alsof hij ons ging bijten. Ik ben eerlijk waar nog nooit zo hysterisch geweest, en zelfs Yves was bang. We duwden elkaar maar richting trap om van die aap weg te geraken terwijl
Sunda Kelapa - Jakarta
Kinderen spelen in de ondergelopen straten van de oude haven Yves het beest met van die "boeh" geluiden probeerde weg te krijgen, maar we kregen alleen maar die tanden van dichter te zien. 't Was echt eng en ik durfde niet meer naar onze kamer (was mijn sandalen in de paniek vergeten) dus Yves is die gaan halen, maar die geraakte daarna de kamer niet meer uit. Elke keer als Yves de deur op een kier zette liet dat beest zijn tanden zien. Zelfs met de bezem ernaar slaan hielp niet. uiteindelijk kwam de aap uit de mouw: de aap wou eten en uiteindelijk heeft Yves een koekje moeten gooien om het beest weg te krijgen (dik tegen zijn zin). Het is waarschijnlijk door koekjesgooiende toeristen dat die aap in de eerste plaats zo agressief geworden is, want nu verwacht die elke keer gevoederd te worden. Vreselijk eng, maar ik ben blij dat we van dat beest weggeraakt zijn. De rest van het park was mooi, maar heet, geen streepje schaduw. Tropische savanne (ze noemen het park klein-Afrika, en de vergelijking is terecht), omzoomd met mangroven en de zee, echt magnifiek.
Van het nationaal park zijn we 's middags weer op een aaneenschakeling van bussen gestapt tot Bali en
Schaduw van de Monas over Jakarta
De Monas, het 132m hoge monument en uitkijkpunt (ook wel "Sukarno's final erection" genoemd) werpt haar schaduw over de hoofdstad om 22.30 waren we in Kuta op Bali (het hart van de bomaanslagen). Da's een supertoeristisch oord vol bierdrinkende lamzakken, surferboys, oorverdovende Nederlanders en macho-Britten. Alle cliches worden hier waar... Morgenvroeg om 6u vertrekken we naar de Gili Islands (3 mini-eilandjes zonder gemotoriseerd verkeer ten noordwesten van Lombok). Het zal wel een oase van rust zijn na Kuta...
Advertisement
Tot: 0.086s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 29; dbt: 0.0368s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
liesbeth
non-member comment
jawade
Ik ben precies wa achter! 2 uur lezen en fotokes kijken! Chique dinges! Keep up the good work!