Advertisement
Published: November 11th 2007
Dag allemaal,
Het zijn zalig rustige dagen geweest voor ons. Vanuit Tunxi hebben we een bus genomen naar Wuyuan om van daaruit op een minibus tot Xiao Likeng te gaan. We werden weer afgezet aan een kruispunt en uitgewuifd door de plaatselijke fotografieklas die bij ons op de bus zat. Van daar was het nog even wandelen tot het dorpje. We waren nog maar amper aangekomen of een man "vroeg" ons of we wouden blijven slapen (gebarentaal). We hebben hem dan gevolgd naar zijn thuis, een van de knapste huizen van de straat. De rest van de dag hebben we wat rondgewandeld, mensen gekeken en zalig lekker gegeten. Toen we 's avond nog wat foto's zaten te trekken van het verlichte dorp hoorden we opeens Nederlands. Bleek dat er twee Nederlanders, Ruud en Jip, die nacht ook in Likeng sliepen. De avond is voorbij gevlogen, we hebben gezellig gebabbeld, gelachen en onze ogen uitgekeken op de goocheltrucjes die Jip ons liet zien..
De volgende dag genoten van het uitzicht en de sfeer, een wandeling gemaakt met Jip en Ruud en weer eens lekker en gezelig gaan eten. De goocheltrucs van Jip openen deuren: jong en oud, Chinees en Belg
vallen van de ene verbazing in de andere. 't Waren echt magisch rustige dagen om lang te onthouden.
Op de terugweg van het ene naar het andere busstation moeten gaan voor een aansluiting naar Nanchang. In de buurt van deze provinciehoofdstad zijn drie dorpjes die op wandelafstand van elkaar liggen. Omdat het al pikdonker was toen we aankwamen vonden we het verstandiger om een nachtje in Nanchang door te brengen. 's Morgens zijn we dan meteen vertrokken: eerst de taxi naar het busstation, dan de bus tot Anyi, in Anyi naar een ander busstation voor een minibus naar Shibi, en in Shibi dan nog een soort motortaxi (met karretje vanachter) genomen tot Luotiancun, onze eindbestemming. Dit dorpje is opvallend armzaliger dan de traditionele dorpen die we tot nu toe bezocht hebben, maar de mensen zijn des te hartelijker. We hebben veel rondgewandeld in de omliggende dorpjes en velden. De sfeer was best gezellig. 's Avonds werd op onze deur geklopt. Drie Chinese studenten hadden de laatste bus terug naar Nanchang gemist en hadden gehoord dat er buitenlanders waren. Ze vroegen of we wat wilden babbelen met hun. Yves lag al in bed dus ben ik met hun in de
slaapkamer van onze gastvrouw gaan zitten praten. Voor hun is het een leuke manier om hun Engels te oefenen, en voor ons waren het de eerste Chinezen die Engels kunnen in een maand tijd. Dankzij hen kwamen we ook te weten dat er een rechtstreekse bus naar Nanchang was, in plaats van de drie overstappen die we van plan waren te doen. Vanmorgen hebben we dan ook met hen de bus genomen. Aangekomen in het busstation zijn ze dan nog meegeweest naar het treinstation om ons te helpen met het kopen van een nieuw ticket. Zij moesten terug naarde universiteit, wij hebben nog wat in de stad rondgelopen. Binnen minder dan een uur vertrekt onze nachttrein naar Guilin. We vertrekken hier om 17.22u en zouden daar morgenvroeg om 7.00u moeten aankomen. We houden jullie op de hoogte!
Advertisement
Tot: 0.103s; Tpl: 0.025s; cc: 14; qc: 23; dbt: 0.07s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
mama
non-member comment
Genieten
Weer een fijn verslag van eenvoudige dingen. Het leest zo plezant. Jullie vertrouwen valt zeer op, ondanks de taalbarriere en wellicht daardoor komen jullie waar de meeste anderen nooit geraken. Toffe foto's en de chinese meisjes zouden hier ook kunnen rondlopen. Als wilde boerendochter zou je hier beslist succes hebben. Die hooibalen bestonden 40 j geleden hier ook (hooimijten genoemd) en Yves, ik vind toch dat je haar sneller groeit dan je baard! Dikke kus