Advertisement
Published: November 7th 2007
Edit Blog Post
Hongcun
De Moon Pond, een aangelegd stukje water midden in het idyllische dorpje Omdat onze vorige treinrit zo fantastisch was meegevallen, hebben we vanuit Xi'an maar weer een nachttrein genomen naar Hefei. Van daaruit zijn we met de bus verder gegaan tot Tunxi, een stadje in het zuiden van de provincie Anhui (zo'n 150 km ten westen van Shanghai). Hier begint het rurale China zich meer te manifesteren (in tegenstelling tot het meer op industrie gerichte noorden): landbouwterrassen, waterbuffels, moestuintjes,...
Zondagochtend zijn we met een bus vol Chinzen naar Yixian vertrokken, waar twee historische dorpjes liggen. De dorpjes Hongcun en Xidi zijn gebouwd in Huizhou style, een bouwstijl die de rijkere handelaarsklasse tijdens de Ming en Qing dynastieen (14de-20ste eeuw) gebruikten. Onze eerste stop was Hongcun, een idyllisch dorpje aan een meer. De nauwe straatjes, het riviertje dat langs de stad stroomt en de Moon Pond maakten het geheel meer dan de moeite waard.
Vervolgens zijn we verder doorgereden naar Xidi waar we ook zouden lunchen. We vreesden al het ergste maar dat was onterecht. Een heerlijke overdadige lunch werd onze 13-koppige tafel (waarvan iedereen behalve ik mannelijk was) voorgeschoteld. Rondom ons starende en nieuwsgierige blikken, kijkend of we ons eten niet over tafel zouden zwieren in de strijd met onze chopsticks.
Tunxi
Uitzicht over de Xin'an River Op het einde bleven alleen een groep van vier mannen en wij over. De bende bon-vivants boerden dat het een lieve lust was, bestelden het duurste bier, lachten hartelijk en gaven te kennen dat ze vonden dat we met hen mee moesten doen. Dolle pret in de refter met onze pogingen tot Chinees en onze gezonde eetlust. Uiteindelijk bleef er nog net genoeg tijd over om Xidi te bezoeken. Het was zo mogelijk nog mooier dan het vorige dorpje.
Op de treugweg begon onze Chinese gids op vraag van haar publiek (?) met gesloten ogen door de microfoon te zingen. Voor ons moest deze speciale performance echt niet, wij hadden liever onze ogen even dicht gedaan, maar dat lag wat moeilijk omdat we op de eerste rij zaten. We hebben dus maar enthousiast mee-geapplaudisseerd en zo onvrijwillig bijgedragen tot een volgend liedje. In goede communistische/kapitalistische stijl zijn we na een uur rijden van de baan afgegaan om een souvenirwinkel VERPLICHT te bezoeken, er was geen ontsnappen aan. Na nog eens een kwartier rijden moesten we - weer verplicht natuurlijk - mee op "bedrijfsbezoek" in een zijdefabriek, inclusief modeshow! Het zal u niet verbazen dat we blij waren toen we
eindelijk "thuis" in onze Youth Hostel waren.
's Anderendaags vroeg uit de veren. Om 5.30u aan het ontbijt, om 6.00u op de bus richting Huang Shan, naar verluidt de mooiste berg van China. Tegen 7.45 konden we dan eindelijk beginnen aan onze klim. Huang Shan bestaat niet uit 1 bergtop, maar is een soort van aaneenschakeling van bergen (en toppen) die soms overmeesterd worden door de wolken. Een indrukwekkend schouwspel. En duizenden en duizenden trappen die naar de top leiden. Ons plan was om via de Eastern Steps naar boven te gaan, en terug te komen via de Western Steps, en dat hebben we geweten. Wat een maf idee van die Chinezen om een godganse berg vol te bouwen met trappen! De beklimming van de Eastern Steps was zwaar, maar voor de tientallen "porters" die bouwmaterialen, eten & drinken, hotellinnen enzovoort naar boven dragen is het afschuwelijk zwaar. Na een klim van twee uur hadden we toch een van de toppen bereikt. Van daaruit op zoek gegaan naar andere te beklimmen pieken, met nazinderende namen als "Beginning to Believe Peak" , "Flower Blooming on a Brush Tip Peak' en "Stone Monkey Looking over a Sea of Clouds Peak". Tegen
Zonsopgang in Huang Shan
De zon tast met haar schijnwerpers de wolken af zondondergang naar een westelijke piek gewandeld en dat was ongelofelijk. We hadden weten te ontsnappen aan de horden Chinezen die in groep met gids (EN luidspreker) de berg terroriseerden. Het spektakel was om nooit te vergeten. De zon ging onder in een zee van wolken waardoor enkele bergtoppen prikten.
In onze groezelige dorm was het vanaf 4.00u 's morgens een drukte van jewelste. Zonder pardon ging het grote licht aan, werden instant noodles geprepareerd (en met bijhorend geslurp opgegeten), werden de eerste ochtendsigaretten opgestoken en vertelde iedereen elkaar met luide stem wat ze de afgelopen nacht gedroomd hadden. Wij wouden graag nog blijven slapen tot 5.45 maar dat was buiten de Chinezen gerekend... We zijn naar de piek gewandeld waar we het beste uitzicht hadden voor de zonsopgang. Een heleboel Chinezen hadden hetzelfde idee opgevat dus we waren niet alleen. Wij probeerden in alle rust en stilte wakker te worden en te genieten van het schouwspel, de Chinezen wilden liever Tarzansgewijs "aiaiaiaaaaa" van de ene piek naar de andere roepen. Helaas. De zonsopgang stelde niet teleur. Langzaam braken de eerste stralen licht door het wolkendek en opeens was de zon er. Na afloop wou een Chinese man foto's van
ons trekken, eerst van Yves, daarna van ons twee, en uitendelijk werd het een hele fotoshoot waarbij we instructies moesten volgen over hoe we ons moesten positioneren: de 'ik begin te vliegen'-pose, de 'wij neuzen zoals de Eskimo's'-pose,... Enfin, wij voelden ons ongelofelijk belachelijk, alle passanten kwamen ook nog eens naar ons wijzen en foto's trekken, het was gewoon genant. De man zou ons de foto's opsturen. We zijn eens benieuwd...
De afdaling was enorm zwaar. De tienduizenden trappen naar boven en beneden eisen hun tol op uw knieen. We wouden via de "scenic area" (zo noemen de Chinezen alles wat ook maar een beetje mooi is) afdalen, maar na vier uur klimmen en dalen kwamen we tot onze grote verbazing weer uit bij ons vertrekpunt. Gelukkig was de omweg dik de moeite waard. Vervolgens zijn we dan aan de echte afdaling begonnen. Tegen 15u stonden we eindelijk beneden aan de berg. Het is een vermoeiende tweedaagse geweest, maar het was de moeite waard.
Advertisement
Tot: 0.065s; Tpl: 0.013s; cc: 12; qc: 30; dbt: 0.0333s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Inge
non-member comment
Prachtige foto's! Zus, in China dineren moet voor u toch echt lijken of ge bij de scouts zijt he, zo ongegeneerd mogen boeren naar hartelust. Laat die Chinezen maar eens zien (horen) hoe het moet! 't Amusement nog!