Advertisement
Published: August 6th 2007
Edit Blog Post
Hotel España in Lima
Naast de vele kunst die in dit hotel hing en stond hadden ze een heel tof huisdier. Voor het eerst ga ik een aantal stops/plaatsen samenvoegen. Nazca, Huacachina en Lima. Er valt niet zo veel over te vertellen en zo doe ik drie blogs in een.
Vanuit Cusco nam ik na afscheid te hebben genomen van Sean en Evan de bus richting Nazca waar ik in de loop van de ochtend daarna dan ook aankwam. Nazca is een nietszeggend stadje met niks anders te bieden dan een vliegveld waar je een halfuurtje kan vliegen. Dat, en alleen dat, is de enige reden dat toeristen naar Nazca gaan. Het is namelijk bekend om zijn lijnen die lang geleden.... heeeeeel lang geleden in de woestijn zijn aangebracht. Sommige tekeningen zijn inmens groot. Bij het vliegveld laat men dan ook trots een video zien van National Geographic die een hele reportage aan de lijnen heeft gewijd. Herkomst van de lijnen is dus niet helemaal duidelijk. Zouden Inca´s kunnen zijn geweest, zouden aliens kunnen zijn geweest. In een sneltreinvaart vlieg je er overheen en voor je het weet rij je al weer over de landingsbaan. De lijnen waren natuurlijk wel zeer indrukwekkend en is gewoon cool om in zo´n klein vliegtuigje te vliegen (ik zat voorin naast de piloot!). Eigenlijk had
ik meteen de bus moeten nemen, maar ik had het hotel al geregeld en betaald. Helaas dus een nachtje zitten niksen.
Volgende stop: Huacachina. Huacachina is een wijkje van de stad Ica en wel een hele bijzondere. Het is namelijk een Oase tussen zandduinen. Supertoeristisch want er zijn alleen hostels, hotels, restaurantjes en...... zandbuggies!!! Ons hostel gaf gratis wiet weg aan de bar wat voor mij dan weer iets nieuws was. En dat was precies de reden dat ik Wil weer tegen kwam die ik ook in Cusco had leren kennen. Hij was er speciaal voor naar dat hostel gegaan.
Helaas heb ik in dat hostel drie dagen aan het zwembad moeten liggen met een diaree waar je U tegen zegt. Wel jammer. Van het tweede stukje van die zin dan. Ontzettend bruine kleur opgelopen (van de zon, ik ben zelfs bruiner geworden aan de binnenkant van mijn arm!). De derde dag heb ik een enorm bruinebroekrisico genomen door naar Ica te gaan met de taxi en medicijnen te kopen, want die hebben ze ook niet in Huacachina. En ik had het droog teruggered. Het gevolg was dat ik de vierde dag sterk genoeg was voor de Zandbuggierit die
De Astronaut
Mijn persoonlijke favoriet. Wel even inzoomen en je zult hem zien op de berg. dan ook meer dan de moeite waard was. Wat een snelheid! En achterin de buggie lagen sandboards waarmee we, net als bij het snowboarden, de helling af konden schuiven. Dat leverde pijnlijke billen, buik en zanderige tanden op. Maar na een aantal keren proberen ging het prima. Tot de grote verbazing van mijn buggiemaatjes heb ik de laatste helling zonder te vallen afgegleden.
Met dezelfde Will ging ik na mijn zandbuggierit naar Lima. Die reis duurde maar 5 uur. Wat een dorp! 11 miljoen inwoners volgens de taxichauffeur. En ik was weer in een zeer westerse wereld: Shoppingmalls, Mickey D´s, Burger King, Hugo Boss en noem maar op. Vooral in Miraflores lopen de mensen te pronken met hun merkkleertjes en hun 4X4 stadstraktoren. Op de "Kennedylaan" rijden paupers rond met zelfgemaakte spoilers en overprijsde autoradio's. Iets wat ik zo´n vier maanden heb mogen missen en wat ik achteraf pas als een zege beschouw. Maar goed.... Ik voelde me dus binnen een dag helemaal thuis. Twee dagen in Miraflores gezeten en twee in het centrum. Miraflores is duur!!! Een gedeelde kamer kost hier de helft meer dan een eigen kamer met badkamer in het centrum. Precies de reden dus dat
Oase in Huacachina
Aan de overkant heb ik vele uren in de zon gelegen met een boekje in de hand. ik Miraflores ben ontvlucht. In het centrum van Lima heb ik de eerste dag wat rondgehangen en de tweede dag heb ik hetzelfde gedaan, maar dan in het gezelschap van twee Amerikaanse dames die er op vakantie waren. Dreama (voedingsdeskundige) en Meriah (carriere-adviseuse) zijn respectievelijk 37 en 35 en dus dat klikte weer prima (ahum). Met hen heb ik wat bezienswaardigheden afgevinkt in de middag en in de avond een romantische dinertje voor 3 met als afsluiter een volledig lege kroeg waar we tot in de kleine uurtjes onvervalst gekke dansjes deden. Iets wat bij de vrouwtjes altijd wel in de smaak valt.
De volgende dag was ik weer ziek. Ik kan alleen maar raden waar dat vandaan kwam. Ik denk van de grote hoeveelheid diaree enkele dagen daarvoor waar ik misschien dan toch niet helemaal van herstelt was. Oplossing: Hotel met TV (HBO) en eigen badkamer. Avondje opsluiten en goed uitslapen. Met als doel om fit te zijn voor de reis naar Guayaquil in Ecuador. Het bleek te werken.
Ik ben de laatste weken wel weer wat vaker alleen. De reden daarvan is dat ik duidelijk van de Gringotrail af ben en dat ik slechts 1 of
De zandbuggie
Pittig apparaat, dat kan ik je wel vertellen... twee dagen op iedere plek spendeer. Er zijn minder hostels en meer hotels. Lastiger om mensen leren kennen. Ik overleef het wel want ik zie mooie dingen die enorm de moeite waard zijn. Met nog zo´n 3 weken te gaan op het moment van schrijven begin ik wel naar huis te verlangen. Met sommige dingen heb ik het echt gehad: Eenzijdig voedsel, toeterende taxi's (een toerist heeft altijd transport nodig denken ze) en liegende mensen om mijn duit in hun zakkie te krijgen (waar ik meestal wel door heen prik). Het neemt alleen maar toe.
Desalwelteplus heb ik in Lima besloten om vanuit Guiyaquil naar de Galapagos Eilanden te gaan wat natuurtechnisch een van de hoogtepunten op deze aarde zou moeten zijn. Het stond niet op de planning vanwege de aldaar geldende prijzen maar ach, als je honger hebt moet je eten en dan ben je best wel bereid om er voor te betalen.
Tot binnenkort!
Advertisement
Tot: 0.109s; Tpl: 0.012s; cc: 12; qc: 62; dbt: 0.076s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Marion
non-member comment
Hola Guapo!!!
He Pieter, De Galapagos eilanden? Daar is de evolutietheorie toch ontstaan? Kun je me nu alles over Darwin vertellen. Ik heb hier thuis nog een boek lezen: Het ontstaan van soorten ;-). Mag je wel lenen hoor. Ik zou bijna zeggen, tot snel, maar dat wordt helaas 4 weken later, want we gaan elkaar mislopen. Hopelijk heb je snel weer mensen om je heen. Dikke kus, Marion