Advertisement
Published: August 6th 2007
Mysterieus
Precies wat het woord doet vermoeden.Hallo familie, vriendjes, vriendinnetjes, en Sander,
Wederom dank voor jullie lieve, leuke en soms zelfs vlijende berichtjes naar mijn persoontje toe. Doet me goed!
Ik heb zin in een fricandel speciaal, maar verder heb ik de heimwee onder controle.
En dan nu weer een verhaaltje.
Vroeg in de ochtend arriveerde ik in Cusco na het o zo heerlijke Arequipa. Cusco moest wel van heel goede huize komen om te kunnen concurreren met de laatst genoemde. En dat lukte haar dan ook niet. Verreweg niet. Ondanks de prachtige gebouwen en omgeving. Het zit hem allemaal in de sfeer die een stad heeft. Arequipa heeft misschien niet zulke mooie gebouwen maar heerlijk is de rust en de vriendelijkheid waarmee je behandeld wordt. En als je een boek op Plaza de Armas wilt lezen, dan kan dat.... in Arequipa.
En dan heb je Cusco. Als je daar rondloopt is het onmogelijk om, heerlijk in gedachten verzonken, jezelf voor te stellen hoe het leven zich er vroeger afspeelde. Tijdens een wandelingetje van een kwartiertje rondom de Plaza de Armas krijg je het volgende aangeboden:
- 12 Tours Machu Picchu
- 5 keer schoenen poetsen
- 4 keer Postkaartjes van Machu
Vlaggen
De twee vlaggen van Peru. De achterste wordt nog wel eens verward met een andere vlag... Ra ra welke... Picchu
- 6 Massages (waar ik nog voor moest betalen ook nog)
- 9 maaltijden
- 3 keer wiet
- 4 keer Speed/Cocaine/Heroine en ander zooi (record aantal aanbiedingen in 1 dag: 15 keer, Vollendam eat your heart out!!)
Vooral eerste vier genoemden waren enorm volhardend in het aanbieden van hun waar. Sommigen liepen met me mee gedurende enkele tientallen meters. Redelijk irritant dus. Nu schijnt het erger te zijn als je er alleen rondloopt wat het geval was. Nu lijkt het mij duidelijk dat als je van toeristen leeft, dat je ze niet weg wilt jagen. Hier zijn lessen te leren. Binnen enkele dagen wilde ik weg weg weg weg weg... Het is niet allemaal negatief. Het hostel waar ik zat was enorm sociaal. Prachtig oud pand met ruimte voor zo'n 120 gasten. Een grote sociale hangruimte waar in de avonduren een gigantisch goede sfeer hing. Als je wilt kan je er iedere avond stappen. Ik heb twee intensieve stapavonden achter de rug die vrouwtechnisch zeer de moeite waard waren. Maar ja, stappen kan je overal.
Wat brengt iedereen toch naar Cusco? Het antwoord is simpel: Machu Picchu! Ik heb lang overwogen welke route ik zou wandelen en
Plaza de Armas
De bouwstijl is prachtig! zelfs de moeite genomen om verschillende toeragentschappen een kans te geven, maar het is allemaal bijzonder duur. En dat voor een wandelingetje door de natuur. En met de vermoeidheid van Chachani en Coca Canyon nog in mijn benen besloot ik het gewoon niet te doen. Het hiken tenminste. Michel zal me vervloeken. Machu Picchu kan je natuurlijk niet overslaan. Ik koos voor een twee dagen tour. Dag 1 in de gringobus rondcrossen in de Sacred Valley en aan het eind van die dag met de boemel richting Aquas Callientes. Die dag 1 was toch wel heel relaxed. Ik leerde twee amerikanen kennen Sean en Evan die het met hun humor allemaal wat kruidiger maakten. De toer zelf was niet bijzonder boeiend. Beetje achter de gids aan hobbelen in een bejaardentempo is altijd vermoeiend. De ruïnes waren niet superindrukwekkend maar wel de moeite van het zien waard. Ik kan me wel indenken dat die Inca´s hun tijd ver vooruit waren maar een enorm oohh of aaahh gevoel kreeg ik er niet van. Des te leuker was het om met Sean en Evan de hele dag wat slap te ouwehoeren!
De bus had drie grote stops. De eerste een markt waar ik
Macho Pietje
en de Sacred Valley zoals bij iedere markt op zoek ging naar muziekinstrumenten van goede kwaliteit. Deze keer vond ik geen toeristenprul maar echte handgemaakte ritme-eieren. Leuk voor in de verzameling dus. En daarna twee ruïnens in de Sacred Valley.
De laatste stop was Ollantaytambo waar 's avonds de trein zou vertrekken naar Aqua Calientes. Daar gebeurde ons het volgende. We moesten een paar uur wachten voor de trein en we mochten onze baggage in een restaurant achterlaten. Vlak voor we de trein pakten gingen we terug en zat het restaurant vol met tienermeisjes. Wel 25 of 30. Een plotselinge stilte viel in het restaurant en iedereen staarde naar ons...... Met een grote glimlach zei ik:"Hola Chica´s" Waarna de herrie uitbrak. Grote groepen meisjes stonden plotseling in de rij om met Sean, Evan en ik op de foto te gaan. Toen we 10 minuten later buiten stonden keken we elkaar aan, namen diep adem, en maakten in koor een lange pfffffff. Zo moet Brad Pitt zich voelen. Snel daarna stapten we op de trein. En hoe toevallig. In de boemel zat ik naast Sean en Evan. We spraken af om de volgende dag elkaar in Machu Picchu te treffen. We vergaten echter het waar
Sean, Pieter en Evan
Zelf ook nog even een foto laten maken van de Chicas. Achteraan de enorm vrolijke eigenaar van de tent. en wanneer gedeelte, maar dat kwam allemaal in orde.
Mijn hotel in Aquas Calientes had geen heet water die avond wat ik ironie van de bovenste plank vind, maar de eigenaar was het daar niet mee eens. Warm water gaat altijd uit om 23.30u.
En dan waar het allemaal om ging, Machu Picchu. Ik had zo veel goede verhalen gehoord dat ik er ook veel van verwachtte. En eigenlijk moet je niet met hoge verwachtingen ergens naar toe gaan. Dan kan het alleen maar tegen vallen.
Sean en Evan besloten vanuit Aqua Calientes de bus te pakken om 5.30u, maar ik wilde lopen. Dat betekende voor mij om 4.00 mijn warme bedje uit om een half uurtje later met een zaklampje in de hand op zoek te gaan naar het pad richting Machu Picchu. Als er enig moment perfect was om mij van mijn camera te beroven was het dat moment wel. Binnen een kilometer niemand om me heen. Volledig donker. En de natuur maakte voldoende herrie om besluipers de kans te geven. Rederlijk beangstigend. Maar allemaal doemdenkerij. Voor het licht was ik boven. Ik had de berg waarop de ingang zich bevond in een recordtempo beklommen wat
Mist
Er is iets dat Machu Picchu niet mist... achteraf redelijk overbodig was aangezien de circustent pas om 6.00 open gaat. Goed moment om mijn koude pizza nog kouder te maken. Het begint een gewoonte te worden om Pizza te eten en het restant als ontbijt te nuttigen. Ik stond als derde in de rij om naar binnen te gaan, wat er voor zorgde dat ik in het begin nog foto's kon maken zonder de overige toeristen.
Hoge verwachtingen en dan toch tevreden? Dan moet het wel goed zijn. De uitzichten waren adembenemend. De foto die de aandacht moet trekken weet deze keer perfect de sfeer vast te leggen die ik voelde toen ik er binnenkwam. En dat werd mede veroorzaakt door de grote hoeveelheid mist die het uitzicht beetje bij beetje onthuldde. Ik was zo aan het genieten van de uitzichten, dat ik vergat dat er een gids op mij zat te wachten om 6.30. Dikke pech voor haar want ik gebruik liever mijn fantasie. Gevolg: Ik weet helemaal niks van Inca's en hun indrukwekkende verleden.
Ik had me ook een ander doel gesteld: Het beklimmen van Huayna Picchu. Ik wilde hiermee wachten tot de mist het opgaf en Machu Picchu volledig prijsgaf, maar het duurde te lang
Mist
....en dat zijn de verreweg mooiste ruïnes die ik ooit heb gezien. en dus ging ik uiteindelijk toch maar van start. Ik moest me inschrijven en ik was de 40e van die dag die het ging wagen. Net als aan het begin van die ochtend was het weer drie kwartier traplopen naar boven met aan het eind de meest gevaardlijke trap die ik ooit in mijn leven had gezien. De treden zijn smaller dan mijn voeten breed zijn, wat misschien ook wel wat zegt over mijn voeten, maar toch. Bovendien waren ze ook nog eens nat van de ochtendmist. Velen gaven het op bij het bereiken van deze trap. Eenmaal boven zag ik Sean en Evan op een grote rots broodjes smeren. Oh dat was een wonder. De rest van de dag had daarmee een ondeugende-jongens-wending. Met als beste voorbeeld een foto die ik op hun verzoek niet ga plaatsen op internet: Onze blotekonten foto met op de achtergrond de heilige vallei. De reden daarvan werd me kort daarna duidelijk. Sean en Evan zijn namelijk enorm katholiek. Mijn mensenkennis liet me enorm in de steek. Twee enorm coole gasten met een vrijgevochten humor die verschillende grenzen overschreed? In het begin dacht ik dat het weer een van hun grappen was. In feite
Evan en Sean
Na het beklimmen van Huayna Picchu kwam ik ze dan tegen... heb ik dat de hele dag gedacht. Totdat ze de bijbel gingen citeren. Sean had de bijbel wel 10 keer gelezen en leefde er volledig naar. Ze bidden zelfs voor het eten. Uiteraad boeit het verder niet zo maar het was zeer onverwacht.
We bezochten ook nog een of andere heilige grot maar dat was echt verspilde energie. En dus terug naar het goede uitzicht. Het was nog een enorme klim terug terug ook nog. Als ik nu geen lekkere kont heb, dan weet ik het ook niet.
Eenmaal terug was het nog even ontspannen op een grote rots met de ¨klassieke foto¨ in het zicht. Daarna maffe foto´s maken en terug naar Aquas Calientes, tijd om te ontspannen. En dat kon in de Hot Springs. Even die spiertjes laten ontspannen En daarna eten in een van de vele restaurantjes. Sterker nog, er zijn zoveel restaurantjes dat de bediening op straat staat te proppen om je binnen te hengelen (Het Cusco-gevoel). Zeer irritant, maar het hield wel in dat we op de maaltijden konden afdingen. Het moet niet gekker worden.
Al met al een supertripje naar Machu Picchu.
De volgende dag gingen we met dezelfde combinatie van boemel en bus
Machu Picchu
vanaf Huayna Picchu terug naar Cusco. Ik nam voor de zoveelste keer afscheid van mensen die ik binnen een paar dagen als goede vrienden mag beschouwen en pakte ik de bus richting Nasca om een paar tekeningetjes te bekijken. Tip tap top.....
Auf wieder schnitzel,
Pieter
Advertisement
Tot: 0.087s; Tpl: 0.015s; cc: 16; qc: 53; dbt: 0.0522s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Mloesje
non-member comment
Brad Pieter
Zozo Pieter! Je hebt dus wederom iets van mijn hoge verlanglijstje bezocht waardoor ik dus alweer jaloers op je ben!!! Vanaf nu noem ik je Brad Pieter! Groetjes!!