Bwiam

---

Na mijn aankomst op de luchthaven van Banjul, laat ik me door een taxi afzetten (letterlijk en figuurlijk) bij het hotel in Banjul waar ik de laatste nacht ook geslapen heb. De volgende morgen sta ik bijtijds op en vertrek richting Bwiam, het dorp waar Sara (één van de twee Amerikaanse vrijwilligsters die we in Mauritanië hebben ontmoet) woont, met haar Gambiaanse familie, een moeder, die ik niet heb gezien omdat ze er niet was in de tijd dat ik er was, Moussa haar zoon, Kaddy z'n vrouw en twee kinderen Fatou een meisje van een jaar of 14 en Ibrhma een jongetje van een jaar of 4.
In het dorp is geen stromend water en geen elektriciteit, douchen doe je met een emmertje water die je haalt bij de pomp. Onze telefoons kunnen we opladen in het ziekenhuis, waar een andere vrijwilligster werkt, dat is dan wel een half uur lopen.
Maar ik heb wel twee fantastische weken gehad, de familie is erg gezellig.
De dagindelingen is globaal genomen als volgt, opstaan rond een uur of 7, wat ik meestal niet red, de moestuin water geven, wat nog een aardige klus is, aangezien je het water emmertje voor emmertje bij de pomp moet gaan halen, ontbijten, daarna ga ik met de meiden mee naar de school, waar ze bezig zijn met het reorganiseren van de bibliotheek, rond 13 uur, terug bij de compound voor lunch en na de lunch een beetje hangen of wat slapen, het wordt echt te warm om ook maar iets te doen en als rond 18 uur de moestuin weer in de schaduw ligt, weer te tuin water geven. wat ongeveer een uur duurt en dan is het donker en zonder elektriciteit is het ook echt donker, dus dan is zo'n beetje het enige wat je nog kan doen, praten of lezen bij kaarslicht.
Moussa is een visser, hij vist op de rivier die vlak langs het dorp stroomt. Ik ben een nachtje met hem mee geweest, we vertrokken voor het donker werd om een uur of 17, lopen een half uurtje richting de rivier, stappen daar in zijn kano, een uitgeholde boomstam, roeien voor een uurtje naar de plek waar ie zijn lijnen heeft uitgezet, halen de vis van de lijnen, zetten de netten uit, het is inmiddels al donker, checken nog een paar lijnen, drinken thee en wachten tot het tij keert, halen de neten leeg, drinken nog meer thee, Moussa gaat wat slapen, ik probeer ook wat maar het is onmogelijk op die kleine boot, als de zon weer opkomt halen we de netten voor de tweede keer leeg, checken nog wat lijnen en gaan weer terug, tegen de tijd dat we thuis zijn is het 11 uur, wat een nacht. Ik ben dood op en vreeslijk smerig na een lekker emmerbad ga ik maar eens lekker slapen.
Verder waren er nog twee dagen met een workshop voor de leraren van de school die ik heb bij gewoond, een dagje een afscheidsfeestje voor een vertrekkende vrijwilligster, maar over het algemeen waren de dagen niet echt actief, ik heb vooral veel gelezen.
Het eten in de compound is meestal fantastisch, elke dag natuurlijk verse vis, soms zelfs garnalen als Moussa wat kleintjes over heeft, de grote worden natuurlijk verkocht. Kaddy is een prima kok, elke dag eten we rijst maar er is toch een hoop variatie mogelijk en dan voornamelijk in de saus. Het eten op zich is al leuk, heerlijk met zijn alle uit een grote schaal, eten met je handen en als je klaar bent lekker ongegeneerd je vingers aflikken. De schaal staat op de grond, wat 's avonds, als de kippen op stok zijn niet zo'n probleem is, maar met de lunch is het nog een behoorlijke uitdaging de ongeveer twee dozijn kippen uit het eten te houden.

---

Photos

Kaddy
de vrouw des huize in de moestuin

Moussa
de man van Kaddy, net terug van vissen

De compound
vanaf de andere kant

Wat lieve kindjes
uit de buurt

Een mooie baobab
bij zonsondergang

Comments

[Susan]

Chicken Tonight
Letterlijk en figuurlijk dan :-)

[Astrid]

Bwiam
He Tijn! Leuk weer wat te lezen! Volgens mij zit je in zo' n andere wereld daar.....Hier gaat het leventje gewoon verder hoor. Ik ben weer aan het werk.........beetje jammer........Ik zal de foto's van jou en Nina ff doorsturen naar Suus! Dikke kus As en Nina-Jolie