Drie dagen door dramatische landschappen

---

Lieve iedereen,

Na het ontbijt ga ik naar het kantoortje van de reisagent. Als de jeep er is ontmoet ik mijn medereizigers. Een neef en nicht uit Brazillië van rond de 30, en twee wat oudere Argentijnse vrouwen die les geven op de middelbare school. Onze gids, chauffeur en kok is Juan. De laatste passagier is Pépé, de tolk en reisgids van een leuk gezin uit Wallonië. Hun jeep zit vol dus Pépé reist met ons mee. De eerste dag spenderen wij vooral op Salar de Uyuni, een uitgestrekte zoutwoestijn. Wij spelen een beetje met het perspectief, op foto's en filmpjes is niet te zien wat verweg is en wat dichtbij. Het hoogtepunt is letterlijk en figuurlijk een 'eiland' dat midden op de vlakte ligt. Het is een soort heuvel gevuld met metershoge cactussen. Vanaf boven heb je een spectaculair panorama. De gigantische vlakte met hier en daar een hoge berg aan de horizon. Wij slapen ten zuiden van de Salar. In een rond gasthuis gemaakt van zout. Heel praktisch, als het eten een beetje flauwtjes is pluk je wat korrels van de muur. Het eten overtreft trouwens mijn verwachtingen. Zowel de lunch als het avondeten zijn zeer smakelijk. Op een maaltijd na geldt dat voor alle dagen. Na een nacht met drie lange broeken, vier dekens en twee paar sokken staan wij om zes uur op. Het is een vrij luxe bedoeling. Ik zit lekker op mijn luie kadetjes en wordt naar van alles moois gebracht. Het is een beetje te veel om op te noemen. Onder andere een vulkaan, een paar lagunes en surrealistische rotsformaties. De laatste zijn te beklimmen. Uiteraard beoefen ik mijn nieuwe hobby. Aan het eind van de dag komt de klapper. Een meer dat rood van kleur is. Omgeven door een geel, groen en bruin landschap. Verderop in het water zijn andere kleurtjes te ontdekken. Een groepje flamingo's voegt wat roze toe aan het plaatje. Op de drie daagse tour zien wij naast spectaculaire landschappen ook de nodige fauna. De slaap plek voor de nacht is een gebouw in een gehucht van een paar huizen die allemaal winkel zijn. Heel erg afgelegen. Een gebouwtje is naast winkel ook een soort café, tevens de enige plek met een kachel. Ik leer er wat braziliaanse danspassen. Het avondeten is deze keer niet door Juan en zijn broer gemaakt maar door de mensen die in de herberg werken. De pastasaus is zo zout dat zelfs ik hem niet op eet. Om half negen is het al zo koud dat iedereen in zijn winterjas zit te bibberen. Ik drink expres heel veel. Goed voor de hoogte en het zorgt ervoor dat ik midden in de nacht wakker wordt. Ik ga niet alleen naar de wc maar trotseer de kou buiten ook. Daar tuur ik eventjes naar de sterrenhemel die een stuk helderder en rijker gevuld is dan thuis. Om vijf uur staan wij op. Het is -11 graden Celcius. Als wij na een ontbijt bij een stukje hoger gelegen groep gijsers aan komen is het ongeveer -15. Ze zijn wel erg mooi. Soms rijden wij door de sneeuw, dan door een soort woestijn en soms door weilanden met llama's. Deze dag zien wij bevroren lagunes, nog meer beklimbare rotsen. Het fijnste moment van de dag zijn de thermische baden. Uiteraard met spectaculair uitzicht, een brandende bergzon en koude lucht. Het water heeft de perfecte tempratuur. Na een ijskoude nacht en een paar dagen zonder douche een soort hemel. Bij het licht van de zonsondergang bezoeken wij een treinkerkhof. Hierna keren wij terug naar Uyuni. Ik neem afscheid van iedereen en koop een kaartje voor dezelfde bus als de brazilianen richting La Paz. Uyuni is niet de comfortabelste plek om een dagje te slijten. Ik heb een luxe stoel, er is verwarming en een deken dus ik slaap prima. Helaas komt bus vier uur te vroeg aan. Ik heb er geen zin in om 5 uur in de ochtend in mijn eentje door de stad te dwalen. Samen met wat andere wacht ik in het busstation, onder het genot van een kopje thee en wijze lessen, op het licht van de morgen. Hierna gaan wij alle onze eigen weg en kom ik terecht in een partyhostel. Ik mag meteen mijn bed en zelfs mee ontbijten met de mensen die wel overnacht hebben. Super service. Ik heb wat slaap in te halen, onder de dunne houten vloer bevindt zich een nachtclub. Na dat dit online staat ga ik dus een middagdutje proberen. Ik heb mijn baard laten bijwerken, de was weggebracht (bijna al mijn kleren) en gedoucht. Er zijn wat leuke wereldfietsers in het hostel met goede verhalen. Als ik ben uitgerust is het hoog tijd de prachtige Andes te verlaten. Ik ben al vier weken in de bergen en er zijn een hoop andere mooie gebieden. Ik ga hierna waarschijnlijk naar Cochabamba, de stad die mij van te voren het meest aansprak. Het is daar altijd lenteweer. Bovendien groeit er vers voedsel in de lagere delen van Bolivia, het klinkt als een paradijs. Daarna ben ik van plan naar een kleiner plekje te gaan (ik weet nog niet waar) aan de rand van de Amazone om wat meer daagjes te slijten in de frisse lucht.

Liefs,
Klaas

---