Arequipa

---

Arequipa

El Chachani

Tis ondertusse weer al efkes gelede da ik in Arequipa aankwam. Ik pakte nen taxi naar een hotelleke me nen beestige baas, Nacho. Hij bracht mij naar mijn kamer en daar maakte ik kennis me John Lewis, man van 39 uit Wales. Die vertelde mij dat hij graag de Chachani, een berg van 6075m naast Arequipa, wou beklimmen. Hij was al naar een hoop reisbureaus gaan kijke maar geen enkel had andere trekkers, en om het alleen te doen was het te duur. Voor mij maakte het niet veel uit wat ik deed, dus zei ik dat ik met hem mee zou gaan. Tijdens de dag bezochten we een museum met de mumie 'Juanita'. 500 jaar geleden door de inca's geofferd boven op nen berg en een paar jaar geleden teruggevonden. De reclame zei toch dat Juanita in het museum was, in de realiteit was ze tijdelijk op een andere plek! In haar plek zat er wel een andere mumie en die was ook de moeite waard. Om zes uur kroop ik mijn bed in want om half een 's nachts zouden ze ons komen ophalen met een buske om dan naar de voet van den berg te rijden.

En zo ging het ook, om perfect half een pikten ze ons op en om 4u in de morgend begonnen we te klimmen. Rond vijf uur kwam de zon op, heel schoon zicht... Ik had ondertussen ook een heel lichte koppijn die af en toe wegging maar steeds terugkwam en altijd een klein beetje pijnlijker. Last had ik er niet van, tot we op ongeveer 5500m kwamen, het was ondertussen al rond 10u en ik voelde mij nu echt slecht worden. Tot 5800m bleef ik voortwandelen, maar daar kon ik niet meer voort. Koppijn zoals ik nog nooit koppijn had gehad en ik voelde me ook misselijk worden, hoogteziek... Ik zei dat ik op die plek zou blijven wachten en John en Ivan, onze gids, klommen verder tot de top. In de twee uur dat ze weg waren verergerde ik alleen maar. De misselijkheid werd erger en ik moest al vlug overgeven!
Daarna nog 8 uur afdale, da was ook nog afzien! Kon niks van ete binnehoude dus ik zakte letterlijk door mijn bene toen ik benede aan den jeep aankwam, niets kracht hattek nog! Aleja, goe geslape toen ik terug in ons hotel kwam dus... da moest ook wel want de volgende morgend zoude ze mij en den John tusse 7 en 8u kome ophale!

Cañón del Colca

Om 8.30u ware ze er uiteindelijk. Nog wa andere toeristen oppikken en dan vertrokken we richting Colca Canyon. Ik denk da het ongeveer 4u rijde was naar waar we middagete zouden ete. Ondertussen hadde we al nen hele hoop stops gedaan. Om wa ´vicuñas´ (zoiets als ne gazelle en ne lama door elkaar...) te bekijke en voor de rest allemaal zogezegd om het uitzicht te bekijke, maar eigelijk om te lokale bevolking te sponsere. Die ware op die stops masaal aanwezig om vanalles te verkope. En het werkt nog ook, superveel toeriste kope der mutse, handschoene, truie, geluksbrengers en ga zo maar voort aan voor Peru nen dure prijs ma in Europa zou ge het nooit zo goedkoop vinde.
´s Middags ging ik en John in de lokale markt ete in plaats van superveel te betale in een toeristisch restaurant waar ze ons naartoe brachten. Heel lekker ete trouwens! Daarna ginge we nog wa dinges bekijke me ons buske en voor we ´s avonds naar ons hotel gingen, bezochten we de Hot Springs in de buurt. Water was superwarm, was super relaxerend na de wandeltocht van den dag ervoor. Er ware wel véél te veel toeriste, en vooral hollanders dan, in da zwembad aanwezig... ´s Avonds ginge we nog naar ne lokale muziekgroep en folklorische danse kijke en ´s stonde we om 5u op, om om 6u naar de Cañon te vertrekke. De uitzichte ware héél schoon en we konde superveel condors zien, op sommige momente misschien wel 15 bij elkaar. Dat het de diepste cañon ter wereld is viel echter niet echt op, 3km diep zou hij zijn, maar het ging niet echt stijl naar beneden, vrij geleidelijk aan. Daardoor was het niet echt angstaanjagend ofzo om over naar beneden te kijken! Niet dat het niet gevaarlijk was, dezelfde week nog was er een Israëlische toeriste naar beneden gevallen. Ze was zonder gids gaan wandelen en waarschijnlijk wat dicht bij de kant gekomen... Drie kilometer naar beneden gevallen! Gruwelijk detail: ze viel in staande stand, met haar bene naar benede, toen ze haar terugvonde waren die benen volledig in haar bovenlichaam geperst...

´s Avonds waren we terug in Arequipa, ik ging met John een paar lokale cafés proberen en het werd nog een héél gezellige avond! Zo gezellig dat ik ´s morgens door het alarm van mijne gsm sliep en wakker werd toen mijnen bus al een half uur vertrokke was! Zonder veel erg, ik pakte nen taxi naar den terminal en daar kon ik binnen het half uur ne volgende bus pakke! Bus richting Puno, een stad aan het hoogste meer ter wereld, het Titicacameer!

---