Bogota

---

De rit van Manizales naar Bogota was weer een waar avontuur. Omdat het goede vrijdag was had ik uitgezocht of en zo ja wanneer er een bus ging. Tien uur in de ochtend was de beste optie. Toen ik rondt negen uur op het busstation aan kwam liep er gelijk een man op mij af en riep "Bogota direct". Het bleek om een taxibusje te gaan wat op het punt van vertrekken stond. Slechts 5.000 cop (ca 2 euro) duurder dan de grote bus. Ik redeneerden dat dit busje sneller zou rijden als de grote bus en ook nog eens ca één uur eerder vertrekken. Het leek mij een prima deal. Waarom werken die prima deals van mij vaak niet erg goed uit? Deze chauffeur kan zo de formule 1 in. De bus rit was prima te vergelijken met een achtbaan in een atractie park, maar dan eentje die 7 uur duurt. Ook van Manizales naar Bogota is een lange kronkel weg door de bergen. Ik zat acherin tussen twee aardige dames in. Ik moest me de hele tijd schap zetten anders had ik elke bocht bij een van hen op schoot gezeten. Er waren maar twee noodstops tijdens de vele inhaal pogingen nodig om een frontaal ongeluk te voorkomen. Ik ben nog nooit wagenziek geweest maar hier had het niet veel gescheeld. Op een gegeven moment stopte we bij iets wat enigszins leek op een garage. Een luchtslang bleek gescheurd waardoor de temperatuur in de moter hoog opliep. Gelukkig had onze chauffeur een reserve slang bij zich, alleen de garage had slecht een combinatie tang, twee schroevendraaiers en een hamer als gereedschap. Meer gereedschap was niet voorradig. Na 30 minuten klooien zat de oude slang er nog steeds op. Als een echte MacGyver heb ik toen met een stuk verbogen ijzer de slang los weten te krijgen en de nieuwe er weer op. Met al het op onthoudt kwam was de tijdswinst verloren gegaan en kwam ik toch nog laat in Bogota aan.

Ik had gereserveerd bij het hostel Cranky croc waar ik al eerder geslapen had. Daar eindelijk aangekomen viel ik met mijn neus in de boter. Eerst mocht ik aanschuiven bij BBQ en daarna kon ik instappen in de party bus die naar Andres de carne de res ging. Dit is de grootste nachtclub die net even buiten Bogota gelegen is. Laura, die haar beperkte lengte van 150 cm ruimschoots goed maakte met haar aanwezigheid, organiseerde dit feest. Met ca 30 mensen afkomstig uit een grote verscheidenheid van landen werd het een super avond die uiteindelijk om 3.30 eindigde.

Al surfend op internet viel mijn oog op een advertentie van dating site genaamd Colombiancupid. Ach waarom ook niet, internet daten is een goede manier om leuke dames te ontmoeten buiten het backpackers cirkeltje. Ik plaatste een foto en een tekst waarin ik aangaf dat ik door Colombia aan het reizen was en dat ik leuk zou vinden om rond geleid te worden door een lokaal iemand. Enigszins verbaast, maar leuk voor het zelfvertrouwen, ontving ik vrij snel een flink aantal interesse berichtjes. Met Judith en Sandra heb ik een date gehad. Judith is een leuke enthousiaste intelligente dame van 38 jaar die directeur is van het familie bedrijf ASAM dat auto onderdelen maakt. Sandra een knappe intelligente dame van 35 jaar die advocaat is.

Op tweede paasdag wordt er in Colombia over het algemeen gewoon gewerkt. Iberia was zo vriendelijk om mijn vlucht van Madrid naar Brussel te wijzigen naar een tijd dat het voor mij onmogelijk werd om nog met de trein thuis te komen. Dit werd mij per mail medegedeeld, als ik het er niet mee eens was moest ik hen bellen. Het telefoon nummer was echter continu in gesprek. Ik was dus genoodzaakt naar het Iberia kantoor in Bogota te gaan. Na lang wachten en flink door vragen was het uiteindelijk mogelijk om naar Amsterdam te vliegen ipv Brussel. Nog steeds vijf uur wachten in Madrid maar in ieder geval wel met de trein thuis kunnen komen. Bedankt Iberia.

Het Iberia kantoor ligt vlak bij zone T wat een winkel- en uitgaangsgebied is. Centro Comercial El Retiro en Andino zijn voorbeelden voor vele Nederlandse winkel centra, zo mooi en luxe. Na wat gewinkeld te hebben belde ik Judith. Via de mail had ze mij haar nummer gegeven en laten weten dat ze maandag terug in Bogota zou zijn. Ze bleek niet zo ver van de zone T dus een uurtje later zaten we gezellig te borrelen. Judith spreekt met enige accent prima Engels. Dat is ook niet zo vreemd want ze heeft enkele jaren als intermediair gewerkt voor de Amerikaanse ambassade als contact persoon tussen het Colombiaanse leger en de Amerikanen. Ook heeft ze voor de Amerikanen in Honduras en Japan gezeten. Een dame met veel verhalen dus. Ze nodigde mij uit voor een rondleiding in de fabriek die ik de volgende dag kreeg. De woensdag nam ze mij mee om de zout kathedraal een uurtje buiten Bogota te bezoeken.

De zout kathedraal in Zipaquirá is een kerk gebouwd in een zout mijn. De gids die ons een tour gaf vertelde dat vroeger gemiddeld één man per twee weken om kwam tijdens werken in de mijn. Om het gevaar wat af te wenden werden in niet meer in gebruik zijnde mijn gangen een kerkje gebouwd. Over de jaren heen is dit uitgegroeid tot een kathedraal die bestaat drie enorme gangen. Recent is er door Philips led verlichting geïnstalleerd waarmee allerlei kleurrijke effecten kunnen worden gegeven. Een mooi schouwspel. Op de terugweg bezochten we nog een kleinere zoutmijn. Net voor sluitingstijd kwamen we aan maar de gids gaf ons met alle plezier nog een rondleiding. Als enige waren we in de mijn wat het nog indrukwekkender maakte. Op de terug weg vroeg Judith of ik wilde rijden. Natuurlijk wil ik dat. Eens kijken of ik net zo gek kan rijden als de Colombianen. Links en rechts inhalen, alle verkeersregels negeren en alleen het recht van de sterkste geld. Dat moet mij wel lukken. De Honda 4 wheel drive was ook nog een automaat dus het was flink wennen. Uiteraard heb ik Judith en auto heelhuids thuis gebracht, afgezien van een busje die mijn rechts inhaalde en precies in mijn dodenhoek zat en ik dus bijna van de weg drukte, ging het prima.

Judith vroeg wat ik het weekend ging doen. Toen ik vertelde dat ik naar Villa de Leyva wilde gaan bood ze spontaan aan om samen te gaan. Dit betekende de vrijheid van een auto in plaats van de bus, de lol om dingen samen te doen maar ook de ratel van Judith die niet stil bleek te kunnen staan. Zaterdag ochtend vroeg vertrokken we. Ik weer achter het stuur dit maal over kronkelende berg weggetjes. Op naar Villa de Leyva, wat een prachtig in een vallei gelegen dorpje is en er nog uitziet zoals het honderden jaren geleden deed. Witte huizen me mooie houten balkons en straten bestraat met keien. We boekte een kamer in een 400 jaar oude Hosteria Del Molino La Mesopotamia. Een tour door de omgeving, s'avonds lekker eten en de volgende dag een rit door de bergen waarbij de 4 wheeldrive echt van pas kwam maakte het tot een heerlijk weekend.

Op vrijdag avond had ik een date met Sandra. Ze had via de mail al aangeven dat ze nauwelijks Engels spreek maar we spraken toch af. Om 5 uur ontmoete ik haar in een bar. Een zeer aantrekkelijke intelligente dame, maar ze spreek net zo goed Engels als ik Spaans spreek. Het werd dan ook een conversatie met hindernissen. We hadden veel lol in het raden wat de ander wilde zeggen. Als we er echt niet uitkwamen dan tekende we wat we wilde zeggen. Na wat drankjes zijn we in naast gelegen Marriot hotel sushi wezen eten. Om tien uur pakte ik na een warm afscheid een taxi terug naar het hostel. Na vijf uur had ik er een goede rede bij om beter Spaans te gaan leren.

Na een week doorgebracht te hebben in Bogota is mijn eerdere negatieve beeld wat positiever geworden. Bogota is een enorm grote stad met ca. 10 miljoen inwoners. De infrastructuur en voorzieningen zijn niet berekend op dit grote aantal mensen. Files en rijen wachtende zijn dus aan de orde van de dag. Het verschil tussen arm en rijk is extreem. In de categorie 5 en 6 wijken zijn grote shoppingmalls die zeker niet onder doen voor een luxe Nederlands winkelcentrum. Down Town daar in tegen is veelal een vieze oude bende, maar ook de wijk Candelaria waar mooie oude panden te vinden zijn. De ontwikkeling van de stad wordt geplaagd door corruptie waardoor bouwproject veel langer duren dan verwacht of zelf stil komen te liggen. Een groot deel van de stad is dan ook een bouwput wat een veilig gevoel niet ten goede komt. Maar Bogota biedt ook veel cultuur en mooie musea. Het museo del Oro (het goud museum) heeft een prachtige collectie gouden voorwerpen van de verschillende indianen stammen. Ik had mazzel om het afsluitende concert van het theater festival te kunnen bij wonen op Plaza Bolivar. Vooral het optreden van Juan Carlos Godoy met tien akoestische gitaren was genieten en natuurlijk het afsluitende vuurwerk. Bogota is even zoeken maar dan blijkt het toch een stad te zijn die veel te bieden heeft.

---

Photos

Semana Santa
Paasviering in de kathedraal aan de plaza Bolivar

De Colombiaanse Veilig Verkeer campagne
Compleet met pop met doodshoofd, flessen drank en groot kruis voor de auto.

Andres de carne de res
Welcome to Colombia

Road to Villa de Leyva
Als gevolg van regenval / aardverschuivingen is een deel van de weg verzakt of liever gezegd compleet weg. Een van de risico's van het rijden in de bergen.

Oud klooster
In de buurt van Villa de Leyva.

Klooster tuin
In de buurt van Villa de Leyva.