Advertisement
Zonsondergang
Een natuurlijke spiegel midden in de woestijn. Mijn collegaatje bij de Hogar mocht nog een weekje vakantie en tja, dan ga je natuurlijk maar mee. Onze plannen om lekker een weekje op een tropisch eiland rond te gaan hangen bleken niet haalbaar op ons budget, dus dit jaar toch maar niet naar Jamaica (Miami was verrassend goedkoop, maar om nou
helemaal Zuid Amerika te verlaten...).
In plaats daarvan gingen we naar de border crossing of choice, na Bolivia; CHILE!!!
Na weken van zorgvuldige voorbereiding, boekten we uiteindelijk een willekeurige semi cama naar Arequipa, om van daar, via Tacna, naar Arica te gaan. Daar hebben we ons bij de eerste de beste cheape hostel in het centrum laten afdroppen. Na een exclusieve maaltijd bij de MacDrek en nog een drankje, maar vroeg naar bed gegaan... waar een paar uur later de hamburger met frietjes op de vloer naast mijn bed weer te voorschijn kwamen....
Voedselvergiftiging.
Ik heb een theorie over welk top restaurant in Cusco mij dit genoegen heeft bezorgd (is het misschien dat tentje dat Moniek al weken wou uitproberen...? 😉
In de loop van de ochtend heb ik nog vijf keer overgeven (niet leuk als je niks in je maag hebt). De laatste keer spectaculair voor
Ziek!
Wat kijk ik zielig he. Dat is omdat de leuke verpleger de kamer uit is ;) de ingang van het ziekenhuis, zodat ik gelijk met een rolstoel naar de eerste hulp mocht! Ik voelde me gelukkig nog net goed genoeg om met de charmante verpleger te flirten en na een half uurtje aan een infuus mocht ik al weer naar huis. Nog wat druppeltjes en pilletjes meegekregen (geen antibiotica! Ongelofelijk!) en nog even twee daagjes weinig gegeten, maar verder gelukkig ook geen problemen meer gehad.
Aan Arica heb ik dus weinig goede herinneringen (maar wel een paar leuke schoenen) overgehouden. Diezelfde nacht hebben we maar gelijk een nachtbus naar San Pedro de Atacama gepakt. Een dorpje midden in de woestijn, omringt door actieve vulkanen, geisers en warm waterbronnen.
Dag 1) Ojos de salar; De woestijn rond San Pedro was ooit een zout meer dat nu opgedroogt is. Er zijn dan ook water plassen die een zoutgehalte van 80% hebben. Daar zwem je dus niet in, daar drijf je. Heel gaaf en heel bizar. Een plas van 12 meter diep, waar je gewoon een beetje in rond kunt hangen, terwijl ergens van de bodem warm water omhoog komt.
Dag 2) 4 uur s ochtends moesten we op pad om de Geisers van Tatio te
bekijken. In de bus verder slapen was er ook niet bij, want we reden 90 km door een reservaat en dat hadden ze natuurlijk niet netjes geasfalteerd. Naar buiten kijken was er op de heenweg ook niet bij, al bleek de omgeving op de terugweg ongelofelijk mooi te zijn. De bergen bij ons zijn al spectaculair, maar de woestenij rond San Pedro is mogelijk nog indrukwekkender.
Ze hadden ons bij het agentschap niet zo goed voorbereid op de kou. Ik droeg een shirt, fleece, wollen jasje en sjaal, maar als ik had geweten dat het 13 graden onder nul zou zijn, had ik nog wel twee lagen aangedaan. De kou deed wel een beetje afbreuk aan het gebeuren, maar het was toch nog erg mooi. Vooral leuk was het thermale bad, waar je in kon zwemmen. Het bad was bijna kokend heet op 1 punt en het was hell om er weer uit te komen, maar zwemmen bij 13 graden onder nul was wel een ontzettende kick.
s Middags naar een van de top atracties van San Pedro. De valle de la Luna. Nou vond ik het niet echt op een maan landschap lijken, maar mooi was het wel.
Vooral leuk was het stukje hiken. Eerst van een stijle zandduin omlaag gesjeesd en toen door een rotsige kloof naar de pick up point.
Dag 3) We vonden dat het tijd was om te relaxen, dus hadden we een uitje naar de Thermen. Hier niks poolse temperaturen. Lekker zonnebaden bij een sub-tropisch natuurlijk zwembad.
En toen was het weer tijd voor ACTIE! Sand Boarden. De hoogste duinen zijn in Peru, maar hier moest je daadwerkelijk op je board blijven staan (in plaats van liggen). Eindelijk een sport waarin ik een natuurtalent ben! (Ik wist dat het een keer moest gebeuren 😉. Ik ben een keertje beschamend naar beneden gerold, maar daarna had ik het echt te pakken. Ik zat samen met de snowboarders in de top die niet continu over de kop naar beneden ging. Ik hoop dat je in Noord Peru kan surfen, dan ga ik dat straks ook eens proberen.
In het Noorden van Chile was verder niet echt iets, dat we nog wilden zien en we hadden geen tijd om verder naar het Zuiden te gaan. We zaten echter vlak aan de grens van Bolivia en Uyuni, waar de Zoutvlaktes zijn. Volgens gringo intel
Als eerste het water in
Drie passen verder is het opeens 12 meter diep! een van de topatracties van Zuid Amerika.
We zijn dus met de bus de grens overgegaan en hebben daar een tourauto gevonden die ons mee wilde nemen naar Uyuni. Vandaag hebben we dus in feite dag 3 (en een stukje van dag 2) van de standaard tour gezien en morgen vertrekken we op een 1 daagse tour om de meest spectaculaire restjes te zien.
Daarna gaan we door naar Potosi. Een van de andere hoogtepunten, waar we de zilvermijn en de stad gaan bekijken en daarna moeten we linea recta terug naar Cusco om weer aan het werk te gaan.
Ik heb nu niet alle fotos en filmpjes, omdat we onze cameras afgewisseld hebben, maar ik zal in een volgende post meer toevoegen.
Advertisement
Tot: 0.079s; Tpl: 0.011s; cc: 8; qc: 24; dbt: 0.0442s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1mb
Moniek
non-member comment
mijn reismaatje Fricke!
Hey meis, Niet alleen een natuurtalent in sandboarden ( wat ik met eigen ogen aanschouwd heb ) maar ook een natuurtalent wat betreft het typen van super mooie verhalen. Met de nadruk op mooie verhalen... allemaal naar waarheid ingevuld! En ik kan het weten.. Fricke... mijn eerste reactie op je blog... als ik weer terug ben in nederland ga ik je zeker nog ff volgen! Dikke kus Moniek