Vocht door een slangetje, hete stenen en gefrituurde cavia

---

Lieve iedereen,

Tijdens mijn uitziekdag begint de honger aan te zwellen. Ik leef al drie dagen op een bijna lege maag. De Argentijn Jonathan (spreek uit 'Shjonathan') heeft net als ik zin in iets substantieels. We delen een paar stukjes van een verse pizza. Een grote vergissing. De daarop volgende nacht breng ik meer tijd door op de wc dan in bed. Uitgedroogd wordt ik wakker. De koorts is in alle hevigheid terug en ik voel mij barslecht. Medisch hulp is noodzakelijk. De vrouw van het hostel regelt het voor mij. Ik word opgehaald door een Cubaanse arts met chauffeur en naar een kliniek aan de andere kant van Cusco gebracht. Alles wat te meten valt wordt gemeten. Er wordt een infuusje geprikt en ik neem een monster van de substantie die mijn lichaam verlaat. Ik blijk door de uitdroging ook problemen met de hoogte te hebben en krijg daarom pure zuurstof. Gelukkig ben ik goed verzekerd en gebeurt dit in Peru en niet in Bolivia, waar alles waarschijnlijk van slechtere kwaliteit is. Dit geldt zeker voor de gezondheidszorg. Volgens mij wordt ik een beetje overbehandeld. Zo wordt er een röntgenfoto van mijn longen gemaakt, waar ik geen last van heb. Ik beland in mijn eentje op een ziekenhuiskamer met als enige ongemak dat het knopje om de zusters te roepen het niet doet. De komende twee dagen wordt er goed voor mij gezorgd, ik krijg lekker eten, heel zout en zoet om wat vocht vast te houden. De meeste zusters zijn heel sympathiek. De tijd breng ik door met lezen, muziek luisteren, en Spaans- nagesynchroniseerde films kijken. Het gaat mij prima af en ik kan bij vlagen zelfs genieten van deze nieuwe situatie. De tweede dag is wel een beetje saai en ik ben heel blij als ik 's avonds wordt ontslagen en vrij man ben. Ik krijg een karrenvracht aan medicatie mee. Maagbeschermers, hoogtepillen en twee antibiotica-kuurtjes. Ik slik op vier momenten van de dag pillen en dat heeft effect. Eten is lastiger ik mag geen alcohol en geen rauwe groentes, pikant vet of zoet eten. De laatste twee zijn praktisch haast onmogelijk. Eten op straat is ook uit den boze. Na een heerlijk nachtje in het vertrouwde hostel begin ik mijn eerste dag aan een massage van twee uur. Vooral het tweede deel met hete stenen is erg lekker. Daarna breng ik een bezoekje aan het chocomuseum, waar ik een piepklein beetje van alle chocolade proef en leer hoe het topspul gemaakt wordt. Ik eindig de dag met een malse vetarme alpacasteak. De dag erna is het cultuurtijd. Het gigantische incamuseum begint relatief saai met wat oude opgegraven gebruiksvoorwerpen. De mancettes van Inca-bouwwerken en hun dagelijks leven en sociale organisatie zijn daarintegen machtig intressant. Ook de mummies, gezondheidzorg en kledendracht zijn leuk. Het was een slim volkje (eigenlijk waren er 4 type Inca's) die een rijk van het hedendaags Colombia tot halverwege Chili onder hun invloed hadden tot de Spaanse kolonisator een bloedig einde aan de pret bracht. Vervolgens ga ik met Shjonathan aan de Christus Blanco die, net als in Río, uitkijkt over de stad. Wij lopen langs wat oude ruïnes. Shjonathan wil nog even langs het chocomuseum en ik ga gezellig mee. Net nadat de avond valt ga ik richting de disco, om de clubs op het vroege uur een beetje vol te krijgen worden er Cubaanse salsa lessen gegeven. Met mijn tweeëneenhalve maand ervaring weet ik het meeste al. Ik bouw mijn eigen feestje met de instructrice. De dag erna is mijn laatste in Cusco. Ik laat de broekzakken van mijn lange broeken voorzien van knopen. Dit om het werk van toekomstige zakkenrollers te bemoeilijken. Ik breng een heerlijk bezoek aan het zwembad. Het bad van 25m wordt door familie's gebruikt voor recreatie. Tegelijkertijd trekken sportieve zwemmers baantjes in de lengte en breedte. Het water is zo troebel dat het zicht onderwater hooguit 40cm bedraagt. De Peruaanse zwemmers maken bovendien suïcidale zweefduiken vanaf de startblokken in het bad van anderhalve meter diep. Een hele beleving. Ik trakteer mijzelf weer op een hete steen massage, nog beter dan de vorige. In de avond staat Cuy op het menu, een delicatesse bij ons bekend als cavia. Ik besluit het dagelijks budget even te vergeten en ga naar een echt restaurant, bekend om de cuy. Bij deze maaltijd is de bereiding cruciaal voor de smaak en textuur. Op aanraden van de chef neem ik de gefrituurde variant, blijkbaar zit daar minder vet in dan die uit de oven. Omdat ik de enige ben die op Nederlandse tijd dinert mag ik in de keuken meekijken bij de bereiding. De meeste buitenlanders zijn, in tegenstslling tot de Peruanen, niet erg enthousiast over dit gerecht. Ik vind het heerlijk, misschien omdat het beestje zo voortreffelijk gemarineerd is. De wat taaiere huid eet ik ook grotendeels op, de kop laat ik liggen. Het afscheid in het hostel voel ik echt een beetje. De werknemers, die ik veel gesproken heb, geven een oprechte knuffel en ook Shjonathan, met wie ik hoogte en diepte punten heb bereikt, ga ik missen. Een taxi brengt mij naar het busstation, daar heb ik mazzel. Ik was van plan een latere bus naar La Paz te nemen, maar in een luxe, rechtstreekse bus die rechtstreeks gaat is nog een plek vrij. Voor iets meer dan de helft van de prijs mag ik mee. Een goede deal. Ik slaap prima en in de koude ochtend arriveert de bus bij de grens. Lopend ga ik langs de immigratie, weer twee mooie stempels in het paspoort. Ik wissel mijn Soles voor Bolivianos langs de weg. Dit is het enige land waar ik ooit geweest ben waar ook muntjes gewisseld kunnen worden. De inwoners van Bolivia maken een goede eerste indruk. Rond het middaguur rijden wij La Paz binnen. Maar het duurt nog even voor ik de stad echt zie. De spectaculairste die ik ooit ben tegengekomen. Vanaf boven zien de wolkenkrabbers en over heuvels kruipende woonwijken er prachtig uit, helemaal tegen het decor van met sneeuwbedekte stenen reuzen. Stap je voor stap je loop ik naar een hostel in de buurt van het busstation. Als ik ga lunchen valt mij op hoe rustig dit deel van de stad is. Niet de chaos die ik verwachtte misschien komt het omdat het zondag is. Ik ben van plan niet lang te blijven en misschien morgenavond al door te reizen naar een andere stad, Sucre. Ik zal hier zeker nog minstens Eén keer terugkomen om de stad verder te verkennen.

Liefs,
Klaas

---