Bushbash

---

Back on the grey (in mijn geval) screen!

Zit je met een vrolijk gezicht achter de computer, of een boos gezicht? Misschien verdrietig, of in gedachten verzonken?
Als ik naar mezelf kijk, zie ik een happy person met een fijne dag achter de rug! En daar ben ik blij mee :-)

Vandaag mijn visum voor 6 maanden verlengd, dus ik ben veilig (en legaal). Inmiddels weet ik, dat je slechts 9 maanden in totaal als toerist in NZ kunt blijven. Daarna moet je minimaal 9 maanden uit het land zijn. Er zijn echter 2 opties:
Optie 1: Een extra 3 maanden verlenging krijgen en middels een brief aangeven waarom je langer wilt blijven.
Optie 2: Voordat de 9 maanden (of 12, lees hierboven) zijn verstreken een verzoek indienen voor een work-and-holiday visum. Dan hoef je het land niet te verlaten.

Aangezien jullie mij allemaal gaan bezoeken rond mei/juni zal het optie 1 worden, haha. Ik zie wel hoe het allemaal verloopt de komende maanden. Misschien, en dat zou typisch Rob zijn (toch?), wijzigen de plannen weer eens… houdt het spannend zal ik maar zeggen. Go with the flow, je laten leiden door wat komt, en andere mooie spreuken kunnen nu gebruikt worden.

Afijn, een fijne en effectieve dag in Chch achter de rug. Daar kwam ik trouwens vlak voor vertrek een aantal mensen tegen met blauw en oranje trainingspakken. Het kwam me ietwat bekend voor: met goede vriend Stefan heb ik veel hardgelopen in my young years en hij droeg zijn pak van het Nederlands team judo vaak :-) Omdat hij altijd zo hard liep, kon ik de achterkant goed bestuderen. Dus ik achterom kijken en ja hoor: achterop stond NEDERLAND. Praatje maken en het bleek, dat er deze week een sportevenement voor rolstoelers is. Het accent van de man waarmee ik praatte kwam me bekend voor. Hij woont in Hengelo en dat is nu precies de stad waar ik geboren ben en in een stad op 18 km verder gewoond heb tijdens de eerste 18 jaar van mijn leven!

Het lijkt alsof ik hier op mijn vrije dagen meer actief ben dan tijdens werkuren. Zo heb ik gisteren met 5 anderen onze mooie Banks Peninsula verder explored. Met de auto naar het verste punt gereden, dat toegankelijk was voor motorvoertuigen en daar de rugzakken opgedaan. Over de weilanden richting de “ridges” gelopen (is het woord “klif” een Nederlands woord? Zo ja, dan bedoel ik dat!). Een prachtig uitzicht over de oceaan en ver beneden ons the water smashed against the rocks. Ik kan het niet helpen, soms ben ik het Nederlands gewoon kwijt… We liepen de gorge in en volgde het water. Doel: het bereiken van… (ik houd het nog even spannend)
Bij een splitsing van 2 paden kozen we een bepaalde richting (die ik koos en ja dan kan het wel eens interessant worden…) die achteraf gezien niet de meest handige was. Het betekende een flinke bushbash. Vertaald is dat zoiets als: flink banjeren door een dichtbegroeide omgeving van bosjes, planten, bomen, rotsen. Van steil omhoog naar steil omlaag klauteren en de aap willen uithangen. Ik vond het geweldig! Af en toe hadden we een super uitzicht over de valei, man what a scenery. “Je had er bij moeten zijn…”
Uiteindelijk kwamen we dan aan de plek die we in gedachten hadden. Een 80 METER WATERVAL ABSEIL.

Dolle pret, waarbij 1 opmerking de lachspieren vooral aan het werk zetten toen 1 van de jongens naar beneden ging: Yo man, enjoy and if something happens, we’ll take care of your girlfriend.”

Het was de 2de keer dat ik een grote tramp/hike deed en veel natuurschoon zag. Ik kijk er naar uit weer te gaan. Binnenkort gaan we mogelijk met het team een gletcher walk doen met onze manager. Nieuw Zeeland is een land met enorm veel mogelijkheden op het gebied van (buiten)sport! Nu ik hier ben, probeer ik daar af en toe wat van mee te pikken (nu ik nog zo jong ben, haha). Zo heb ik 2 weken geleden trouwens een dag het snowboard onder gebonden voor ik het vergeet te vertellen. Volgend weekend waarschijnlijk whale watching en ontspannen in de hot pools. Maar dat is nog ver weg, eerst genieten van alles in deze week!

Geniet voor nu en tot een volgende keer,

Robbie :-)

---