Dunedin

---

Donderdag 20 Maart 2014:



Ik word wakker door het geluid van een kettingzaag. Het is Ro's zoon Pete die een boom aan het vellen is in de voortuin. Na men ontbijt, help ik wat mee om groen te laten. Nadat we zijn opgefrist trekken we naar het stadscentrum. Ro heeft een afspraak en ik dool wat rond. Ik ga even bij de toeristische dienst langs en bezoek het treinstation wat best knap is. Daarna rijde we terug naar huis om wat te eten. Iets later rijden we terug uit, dit keer naar het Peninsula of schiereiland. Het is best een lange rit over nauwe weggetjes. Het laatste stuk gaat langs de zee en uiteindelijk komt we ten einde van het schiereiland waar Albatrossen nesten, de enige toegangelijke plek ter wereld. De toegang is betalend en nadat een gids wat uitleg heeft gegeven trekken we naar een observatiestation waar de gigantische vogels de hemel bedwingen. Er staat een stevig windje en met hun vleugelspanwijdte van 3m is het een makkie om te vliegen. Er zijn ook enkele kuikens ter plekke. Beneden zitten nog wat andere vogels. Vervolgens bezoek ik nog het voormalige fort op de heuvel. Een verdedigingsnetwerk opgericht eind 19de eeuw voor een eventuele dreiging van jawel Rusland. Er staat ook een groot invisible kanon dat ik de grond kan verzinken. Hij toont ook nog een oud geweer uit dezelfde periode. Na afloop zie ik Ro terug en wandelen we nog even naar het strand en daar liggen wat zeehonden. Hier lukt het om redelijk dicht te komen en samen met het beestje op de foto te gaan. Dan begint de lange weg huiswaarts over de kronkelende baantjes. We hebben weeral wat unieks gezien vandaag.



Vrijdag 21 Maart 2014:



Het is raar maar de herfst begint vandaag. Ik doe het rustig aan en doe 's morgens wat computerwerk. Tegen de middag is het tijd om men Santos te soigneren, hij krijgt een uitgebreide poetsbeurt. Ik begin met de ketting te ontvetten. Vervolgens drenk ik de rest in een sopje. Ik wissel voor -en achterband. Je merkt toch wel wat verschil in slijtage op. Ik maak ook van de gelegenheid gebruik om de velgen op te blinken. Oh, hij straalt als nieuw. Dunedin heeft een soortgelijke fietskeuken als Antwerpen waar je zelf aan de fiets kan sleutelen. Het is 3km bergaf, wat gaat dit zalig snel. Aangekomen zie ik er verschillende aan fiets prullen, de ene fiets al wat ouder dan de andere. Ik ontmoet er Todd, iemand van warmshowers die me getipt had over deze plek. Jack is er ook en is zijn derailleur wat aan het bijregelen. Voor mij bestaat de taak erin om men traparmen eraf te nemen, goed in te vetten en vervolgens terug te plaatsen. Ik merk dat de vierkanten uithouwing van de arm niet meer mooi vierkant is dus die moet vervangen worden. Dit had thuis al gebeurd moeten zijn maar dit ging niet door een foutieve levering. Nu moet ik dus een beetje zien of ik ergens aan dat stuk kan komen. Voorlopig zal het moeten houden en ik hoop dat het invetten wat verschil maakt op het sporadisch kraken. De weg terug naar huis gaat echter minder snel. Ik heb een ferme klim voor de boeg die gelukkig meevalt zonder bagage.



Zaterdag 22 Maart 2014:



's morgens ruim ik men tent, slaapzak, matje en dergerlijke op dat al een paar dagen aan het drogen was. Ik steek men Ortliebtassen ook even in een sopje. Voor de lunch heeft Ro een typische pie bij, dit smaakt best. Ik neem dan de bus naar de stad. Ik stap af in Octagon of de stadskern. Ik wandel richting het Settlers Museum. Het museum handelt over de eerste mensen die hier aankwamen en de geschiedenis van de stad. Dunedin of het Edinburgh van het Zuiden is opgericht door Schotten en dat merk je da dag van vandaag nog maar al te goed aan het straatbeeld. Er staan verschillende dingen te toon over het alledaagse leven en hoe die geëvolueert zijn van toen tot nu. De bootreis van Schotland tot hier nam 4 maanden in beslag en kon best ruw zijn. In de laatste zaal staan er ook heel wat voertuigen van toen, zelfs oude fietsen. De eerste computer van de stad staat er ook, wat een kolos! Na het museum ben ik te laat voor de Chinese Tuin maar ik weet wel de uren en de prijs voor een volgende keer. Voor ik de bus neem, doe ik nog wat inkopen. Als ik aan de bushalte sta, krijg ik een sms van Ro dat ze me kan oppikken. Eens thuis maken we ons klaar. We gaan 2 dagen naar een buitenverblijf in Naseby. We hebben een rit van 2 uur voor de boeg. De zon staat laag en verblind regelmatig. Als we aankomen is het donker en best fris. Het haardvuur moet daar verandering in brengen. We eten een laat avondmaal vooraleer te gaan slapen.



Zondag 23 en Maandag 24 Maart 2014:



Ik slaap lang en droom hevig. Na een brunch trek ik erop uit. Naseby is omgeven door een groot privaat bos dat open is voor het publiek. Ik wandel een meertje waar wat kinderen aan het zwemmen zijn. Dan ga ik het bos in en volg een riviertje. Op de GPS staan nauwelijks weggetjes en uiteindelijk dool ik gewoon wat rond, op verkenning in het niets. Terug thuis help ik een beetje in de tuin en 's avonds is er een sappig stukje vlees. Ro's dochter Stef en haar echtegenoot Pete zijn ondertussen ook aangekomen. Ik kijk nog een filmpje en duik dan weer een dromerige nacht in.



Vandaag wordt een herhaling van gisteren. Een goed slaapje eneen ontdekkingstocht in het dorp. Ik bezoek 2 museums in het dorp over de streek. Vroger werd er aan goudwinning gedaan wat voor een bevolkingsboom zorgde. Nu is het een rustig dorpje met vele vakantiewoningen. Het is een beetje overtrokken en er valt een druppeltje. Ik trek terug naar het bos en de weg van vandaag gaat over een groot stuk neergehaald bos, het is een beetje kaal. Als ik terug thuis ben, heb ik meer afstand overbrugd dan gisteren. In de hut staat een oude 3 vitessefietsje dat niet meer schakelt. Samen met Pete krijg ik het ding terug aan de praat. Ik herinnerde me niet veel meer van de fietscursus maar met wat gesukkel is het ook gelukt. We kijken een film en dan gaan Pete en Stef nog op fietstocht. Als we rond 19u het dorpsalarm horen is Ro ongerust. Het alarm ronselt de vrijwilligers van het dorp voor een noodsituatie gaande van een bosbrand of een verongelukte mountainbiker. Gelukkig komen Pete en Stef veilig thuis. Na het avondeten is het een korte avond want morgen vertrekken we zeer vroeg terug naar Dunedin. Vroeg! Dat belooft!



Dinsdag 25 Maart 2014:



Zoals verwacht is het een pijnlijk ontwaken. We ruimen nog even op voor we doorrijden. De rit huiswaarts gaat door guur weer, wind en regen. In Dunedin terug aangekomen lijkt het nog erger, vooral de wind. Ik neem tegen de middag de bus naar het centrum, de regen is over maar de wind is er nog en het voelt fris aan! Ik bezoek het Otago Museum waar een beetje vanalles te zien is. Er is een zaal die handelt over de Maori zoals ik er al een paar gezien heb. In een andere ruimte gaat het over de verschillende culturen die in de Stille Oceaan op de verschillende kleine eilandjes wonen. Ik zie nog wat lokale geschiedenis om vervolgens op de zolder te belanden die vol opgezette dieren staat. Ohja er is ook nog een skelet van een Pleisiosaurus, een oude zeedino. Er is ook nog een sectie over het regenwoud met een vlindertuin maar hier ben ik te laat voor. Ik ga nog even winkelen om vervolgens de bus naar huis te nemen. 's avonds krijg ik van Ro een smakelijk avondmaal.



Woensdag 26 Maart 2014:



Ik haast me uit bed en naar de bus terug richting museum. Om 10u30 worden de vlinders vrijgelaten. Ik ben iets te laat maar de show is nog bezig. Een maand vol kleurrijke vlinders wordt vrijgelaten. Ik krijg er een paar op men hand die daarna beginnen rondfladderen. Het is zeer benauwd in de serre. Er vliegen massaal veel vlinders rond in alle grotes en kleuren. Na men bezoek aan dit stukje paradijs bezoek ik nog wat info over het regenwoud. Als afsluiter is er nog een doe-het-zelf ruimte met vanalle experimenten. Ik amuseer me te pletter hoewel dit eigenlijk meer voor kinderen is. Eens buiten ga ik langs de universiteit. De oudste in NZ en gbouwd in een Engelse stijl. Dunedin is een studentenstad en die zijn ook ruim vertegenwoordigd. Ik zet me in de Botanische tuin voor men lunch. Na een korte wandeling hier kom ik terug in de stad. Ik bezoek de eerste kerk en dan de katedraal. Ik stap ook nog de kunstgallerij binnen maar ik snap er niets van. Grote luchtballons, schotels met eten, grote wiegeleieren. Het was een drukke dag!



Donderdag 27 Maart 2014:





In de ochtend help ik Ro eerst bij het opruimen van haar bestelling brandhout. De oprit ligt vol hout en dit moet allemaal verplaatst en gestappelt worden. Het is een intensief jobje maar met 2 gaat het gelukkig vooruit. Ondanks ik klaar ben om terug in men bed te kruipen, maak ik me klaar en ga naar het centrum. Ik ga eerst een filmpje zien, de Ark van Noah. Na afloop ga ik men treinticket voor morgen halen om dan aan men laatste dooltocht door de stad te beginnen. Ik doe nog wat aan windowshoppen. Ik koop voor Ro wat bedanktbloemen en Belgische chocolade. Of hij echt van België komt, betwijfel ik sterk. Ik ga nog even langs de jeugdherberg want iemand zou men naamkaartjes vanuit Invercargill meegebracht hebben. Ik heb ze eigenlijk niet meer nodig maar zo kan ik ze zelf liquideren. Er blijkt uiteindelijk geen pakje te zijn. Terug thuis heeft Ro voor de laatste avond echte Engelse PIE gemaakt die goed naar binnen gaat. Morgen stap ik na meer dan een week terug op de fiets.

---