3rd Trip

---

Right-di-ho, here we go!

In Auckland ontmoette ik 2 3rd cousins (denk daar maar eens over na; overigens moet er wel degelijk een spatie tussen de 2 en de 3!). Met Elsje zou ik mijn 3de trip gaan maken, en dat deden we ook. Soms moet je plannen herzien, maar in dit geval niet.

Grappig hoor, een 3rd cousin ontmoeten aan de andere kant van de wereld, in dezelfde leeftijd, dezelfde achternaam en ook docent! We bleken het aardig met elkaar te kunnen vinden. Ach nee, aardig is te zwak uitgedrukt: we konden het behoorlijk aardig met elkaar vinden.
Er valt niet zo heel veel over de trip te zeggen behalve nog maar een keer in herhaling vallen: een geweldige scenery! In een paar dagen tijd reisden we langs de oostkust naar Palmerston North waar een oom van Elsje woont (en dus een 2nd cousin van mij). Hier woont ook een neef van haar die in het leger zit en te zien is in Lord of the Ring 3. Voor meer films worden soldaten gevraagd, omdat die makkelijk te sturen zijn. Muscles no brain was het toch? We hebben een paar wandeltochten gemaakt in het binnenland. Zeg maar liever hardloopwedstrijden… Nu kun je zeggen dat ik een watje ben, en doe dat ook maar. “Natuurlijk” liet ik niets merken van mijn moeheid; die jetlag duurt toch wel erg lang dacht ik bij mezelf.

Na deze ervaring gingen we door naar Wellington. Hier zou ik Catherine ontmoeten, die een vriendin is van een Calo-vriendin. Is ook gebeurd en we hebben 2 dagen leuke dingen gedaan in en rondom Wellington. Al die standaard dingen, zoals een wandeling langs de zee waar we een groep zeehonden op de rotsen zagen op nog geen 7,3 meter afstand…

Maandagochtend vertrok ik met de ferry naar Picton op het zuidereiland. Hier pikte ik eerst Courtney op, een collega van de YMCA. Ze was niet zoals ik me had voorgesteld zeg ik alleen maar… Na een vermoeiende 7 uur reizen kwamen we aan in Christchurch (Chch). Ik had even geen zin meer in onderweg zijn en verlangde naar een vast plek om me “voor te bereiden op het werk” voor de YMCA Wainui Park, 80 kilometer buiten Chch richting Akaroa. Dit moet een mooi gebied zijn als ik de mensen hier mag geloven.
Inmiddels heb ik al heel wat straten van Chch bewandeld en wacht geduldig op maandag 1 september ’03 om aan de slag te gaan.

Mensen, ik zeg het nog maar eens: right-di-ho, here I go!

Zoen Robbie :-)

---