De Tongarirocrossing

---

Vandaag om half 7 van de camping vertrokken. We moesten om 7 uur bij de klimhal zijn. We zouden namelijk de Tongarirocrossing gaan doen. Dit is een wandeling van 8 uur. BIj de klimhal hoorden we of het doorging of niet. Ik zal er al wel wat tegenop omdat mijn conditie niet zo denderend is. Bij het centrum aangekomen bleek er 80 procent kans dat de tocht niet door ging door de regen. We zijn voor de zekerheid wel gaan kijken met de groep. We waren met 12 plus gids. Je mocht de wandeling in de winter namelijk niet zonder gids doen.

Het ging wel door dus we gingen op pad. Het eerste stuk viel mee. We kwamen langs allemaal watervalletjes en rivierstroompjes. Erg mooi. Wat ik nog niet verteld had, was dat de Tongariro 1 van de drie actieve vulkanen is die daar bij elkaar stonden.

Het eerste deel liepen we alleen omdat de gids achter nog op wat mensen aan het wachten was die nog moesten komen, en de rest liep een eind voor ons omdat ze harder liepen.

Op een bepaald punt kwamen we onderaan de vulkaan. We moesten dus omhoog. Toen werd het me wel duidelijk dat het een hele zware tocht ging worden. Als ze dus zeggen wandeling, bedoelen ze dus berg beklimmen. Op ons en een paar na waren het allemaal ervaren klimmers. Bij het klimmende stuk was ik samen met een andere nederlandse vrouw steeds laatste. Helemaal leuk werd het toen de gids ons ook nog aanspoorde om op te schieten (de rest was niet meer in zicht) omdat het mistig werd en we anders vast kwamen te zitten op de berg. Leuk is anders.

Op een gegeven moment werd de tocht zwaarder omdat we boven de sneeuwgrens kwamen. En dit is niet sneeuw zoals in Nederland, maar echte pakken sneeuw. Gelukkig hadden we een pikhouweel die je als steun kon gebruiken.

Toen we aardig hoog waren hebben we de steigijzers aangedaan omdat we over het ijs moesten. Dit was een hele steile wand dus best griezelig. Maar ook wel leuk om een keer te ervaren.

Na heel veel heeeel hoge heuvels verder hebben we gepauzeerd bij de emerald lakes. In de zomer zijn deze emeraldgroen, alleen nu waren ze bevroren. De kleur komt door de mineralen in de grond daar. De lucht ruikt er ook naar zwavel. Erg bijzonder om te zien. Een van de vulkanen was ook aan het roken. We liepen over verschillende kraters heen.

Na de lakes kwam er nog een klein stukje waar we eigenlijk de steigijzers aan hadden moeten hebben maar die hadden we al uit. Ik mocht toen op een man steunen die ze nog wel aan had en Bram heeft zijn eigen weg gehakt in het ijs met zijn pikhouweel.

Wat was ik blij dat we boven waren! Wat een zware tocht! Maar wat was het er mooi.

Het stuk naar beneden door de sneeuw was wel weer eng. Het was er best stijl en er lag heel veel sneeuw. Je kon niet zien waar de gaten zaten dus dan was je aan het lopen en dan zakte je ineens met een been tot aan je heup in de sneeuw. Best link. En tot twee keer toe kon ik er niet uitkomen en moest ik mezelf los wrikken met de pikhouweel. Bram had er wat minder moeite mee.

Na de sneeuw was het alleen maar via weggetjes en trappetjes naar beneden lopen. Dit vond Bram weer heel erg zwaar omdat hij hier last van zijn knie van kreeg. Wat was ik blij dat ik de bus zag, maar wat een ervaring.

's Avonds eerst wat in de bar gegeten en daarna heerlijk in de warme spapool op de camping gezeten. Ik had trouwens maar 1 blaar! Lang leve de blarenpleisters. Ik had er helemaal geen last van.

Katinka

---