Gloeiwormen

---

Beste,

Het is alweer een tijd geleden sinds mijn laatste blog. Maar ik wil jullie liever niet lastig vallen met nutteloze blog verhalen die eigenlijk niet zo heel significant zijn. Sinds de laatste keer dat ik jullie heb geupdate is er toch het een en ander gebeurd. Zo hebben Kirsten en ik een appartementje gevonden waar we samen onze tijd in Nieuw Zeeland kunnen doorbrengen. Hier zullen wij op de 19de februari (als ze aankomt) dan ook meteen intrekken. Verder heb ik de laatste twee weken voornamelijk veel tijd aan de stage besteed. Waar jammer genoeg eigenlijk niet veel spannende dingen zijn gebeurd. De dagen tot op heden zijn voornamelijk gevuld met inlezen van de stof waar ik uiteindelijk aan ga werken. Zo heb ik onder andere een boek of 4 die betrekking hebben over brouwen, waar ik met bovengemiddelde motivatie doorheen spit. Vol goede moed kijk ik ook uit naar komende week, hier zal ik eindelijk de introductie krijgen in de "pilot plant" en andere laboratoria zodat ik eindelijk praktische dingen te doen krijg. Ik ben zelf altijd al iemand geweest die het liefst gewoon doet, vandaar hoop ik dat komende week een voortvarende word.

Dit weekend ben ik weer buiten de deur geweest, al is het op een of andere manier voor mijn buitenlandse huisgenoten moeilijk zich aan afgesproken dingen te houden. Nu kan mij dat niet zo heel veel schelen, want ben nog steeds dankbaar dat zij mij meenemen naar "activiteiten". Zo zijn we gister Palmerston North zelf ingegaan en hebben een beetje rond gelopen in het verbazing wekkend groot winkelcentrum. Ik zeg verbazingwekkend want Palmerston is zeker niet groter dan Kerkrade, maar op een of andere manier krijgen ze het hier wel voor elkaar een mooi, modern en goedlopend winkelcentrum uit de grond te stampen.

Vandaag zijn we naar de Gorge gegaan, en hebben daar een kleine ronde gemaakt. De Gorge is zoals de naam al zegt een soort van nauwe bergpas die door een rivier door de jaren heen is ingesleten. De bergen zelf stonden vol met een rijke mix aan bomen, voor mensen die de Ardennen gewend zijn is dat niets raars maar hier is het best een prestatie aangezien op het Noorder Eiland vrijwel alles omgebouwd is naar weiland, waar je bomen eigenlijk alleen aan de zijkant van die weilanden kunt vinden. Ik snap ook eigenlijk niet hoe ze hier ooit op het idee zijn gekomen om de bomen te kappen. De bossen zijn werkelijk prachtig, waar mij altijd aan een sfeer van Jungle book en Jurassic Park doet denken. Dit was bedoeld als een voorbereiding op volgende week waar we Tanguriro Crossing willen trotseren, als het althans doorgaat aangezien alles hier per seconde veranderd.

Zo zouden we vanavond eigenlijk naar de gloeiwormen gaan, waar ik vorige week dinsdag al was gegaan, hebben mijn huisgenoten het de laatste twee dagen elke keer geschrapt. Terug komend op de gloeiwormen. Vorige week dinsdag ben ik met een Phd (ongeveer een onderzoeker in opleiding) haar huisbaas, een vriendin van haar en een mede stagiaire naar de gloeiwormen gegaan. We begonnen met een picknick op de opgedroogde oevers van een rivier die niet al te ver van de gloeiwormen zou afliggen. In een werkelijk prachtige omgeving waar bijna geen ziel te bekennen was hebben wij enkele biertjes gedronken en van het eten genoten. Waarna we bij nachtval richting de gloeiwormen zijn vertrokken, althans dat dacht onze chauffeuse. Als ik een ding van mijn vader heb geleerd is dat dames over het algemeen een richting gevoel hebben van een goudvis in een ronde vissenkom. Voelt u vooral niet aangevallen dames, wie de schoen past trekt hem aan, en er zijn ook uitzonderingen natuurlijk. Zo wist ze niet waar we precies heen moesten en hebben we een poos moeten zoeken. Net op het moment dat we wilde opgeven kwamen op de weg die ernaar zou leiden, en besloten deze te nemen. Eenmaal aangekomen bij de "ingang" (lees een gat in een hek langs de weg) was ik verbaasd dat dit geen grote toeristen attractie was maar meer iets wat de locals wisten te vinden. Na een kleine 15 minuten door een ondiepe rivier, over gladde stenen, in het pikkedonker te hebben geklauterd kwamen eindelijk aan bij de bron van dit beekje. In een versmalde vallei, waar we enkel achter elkaar konden staan, zag ik een van de mooiste dingen die ik in mijn leven heb gezien. Korter bij adembenemend ben ik in mijn leven nog niet geweest. Zowel links als rechts van ons torende de vallei wanden een kleine 4 meter boven ons uit. Zonder een hand voor ogen te zien gloeiden de wormen als gedimd donker groene led-lampjes enkel een meter voor ons. Gegroepeerd als clusters melkweg bij een heldere sterrenhemel die we alleen kunnen zien op plaatsen waar geen lichten in de buurt zijn. Ik heb hier een kleine vijftien minuten stil heen staan kijken, niemand om mij heen zei iets en ook ik voelde geen enkele impuls wat dan ook te zeggen. Het was prachtig!

---

Comments

[Jelmer]

Super!
Hey Rik, Het is super om je blog te lezen! Fantastisch nieuws dat je zo'n leuke stage hebt weten te bemachtigen! Ik heb de glowworm cave even opgezocht en het ziet er inderdaad adembenemend uit. Heel veel succes met je stage en ik wacht rustig af tot je nieuwe interessante blog! Groetjes oet mestreech! Jelmer