Melbourne again!

---

Eerlijk gezegd ben ik wel blij dat ik de afgelopen twee weken weer in Melbourne heb kunnen doorbrengen. Heidi had wat reacties gekregen op onze sollicitaties, en vorige week dinsdag konden we beide naar een interview gaan voor een sales en marketingbedrijf, waar de naderhand ook aan de slag konden als fundraiser. Nu, ik heb dit thuis gedaan, en alhoewel ik het nog steeds de meest fantastische job ter wereld vind, het is mentaal heel zwaar, en er is een reden dat ik er thuis ook mee gestopt ben. Ik dacht dat het hier wel zou lukken (verandering van omgeving ofzo?)maar na één dag al begon ik me terug te ergeren aan de mensen. Blijkbaar, waar ook ter wereld kijken mensen je aan alsof je ze wilt opeten als je er nog maar gewoon 'hallo' tegen zegt😊 Nadeel aan het systeem in dit bedrijf is dat ze commision based werken. Dit wil zeggen, schrijf je geen mensen in, krijg je ook geen geld. Reden te meer dus om iets anders te zoeken. Dan maar heel Melbourne aflopen om op zoek te gaan naar een horecajobke (wat ik op zich niet erg vind, in tegendeel!). Maar wie de afgelopen weken een beetje het nieuws gevolgd heeft, weet dat de Queensland en de rest van de oostkust met enorme overstromingen te maken gehad heeft. Dit heeft als gevolg gehad dat alle backpackers afzakken naar het zuiden, en dat al het volk momenteel in Melbourne, Tasmanië en Perth zitten, waardoor het nog moeilijker wordt om werk te vinden. I'm starting to run out of options, en ik ben er echt aan het denken om terug naar huis te komen, ik vertik het om nog meer geld te vragen aan mijn mammie. Laatste kans, ik heb een berichtje van Simon gekregen met de vraag of ik samen met hem naar Red Cliffs (dicht bij Mildura) wil gaan. Naar het schijnt veel fruitpluk, en de hostel is goedkoop. Blijkbaar helpt de manager ook effectief naar het zoeken achter werk. Heidi is wel niet echt te vinden voor het idee, dus als ik het zou doen komt ze niet mee. Hmm, beetje schuldgevoel, voelt alsof ik haar achterlaat. Maar aan de andere kant, als ik naar huis ga doe ik dat ook. Dus uiteindelijk beslis ik om met mijn laatse hoop en vooral laatste centjes, de trein te nemen naar Red Cliffs.

---