Advertisement
Published: October 19th 2010
Edit Blog Post
Lieve vrienden en familie,
wat gaat de tijd toch snel! Ik ben alweer bijna een maand in de States. En het voelt alsof ik thuis ben met een heeeeele grote familie. Als je in community leeft leer je mensen zoveel sneller kennen. Je moet wel, want je bent constant bijelkaar, je deelt alles, letterlijk alles. Zelf op de wc heb je geen privacy. In het begin, vooral voordat ik hier kwam, zag ik daar tegenop. Maar het valt ontzettend mee! Soms kan je ´s ochtens niet douchen op het moment dat jij dat wilt. Maar het scheelt dat ik een ochtendmens ben en de rest van de meiden niet.
Onze ochtend start om 8.30 of 9.00. Om 7.00 is ontbijt en van 7.30-8.20 is stille tijd. Het zal wel Amerikaans zijn, maar ik ben één van de weinigen die ontbijt. En iedereen in Nederland weet dat het ontbijt de belangrijste maaltijd van de dag is! 😊 Ik vind het heelijk om vroeg op te staan, te ontbijten en dan ongeveer 50 minuten buiten in de kou te zitten en te bidden of bijbel lezen. De kou maakt me wakker. Ik vind het verschikkelijk om 's ochtends te haasten of
uitgebreid mijn haar te doen, want dat voelt als tijdsverspilling.
Van 9.10 tot 12.30 hebben we 'les'. De afgelopen week hebben we het uitgebreid over vergeving gehad: wat is vergeving, waarom moeten we vergeven en wie moeten wij vergeven in ons leven? Voor sommigen was dit heel emotioneel, omdat zij verschrikkelijke dingen hebben meegemaakt. Maar toch moeten we vergeven, zodat hetgeen we hebben meegemaakt ons niet langer in de greep houdt. En het was echt moeilijk voor deze mensen, maar zij hebben vergeven en voelen zich zoveel vrijer! Je ziet het gewoon aan hun! Heel bijzonder.
Elke dag van 15.30-17.30 hebben we klusjes. Ik zit in het buitenteam, dus dit betekent onkruid wieden, hout verbranden, het zwembad schoonhouden, hekken bouwen etc. Het scheelt dat het weer kouder wordt, dus het is nu heerlijk om buiten te werken. Hoewel het toch nog lijkt alsof het zomer is. De korte broeken kunnen nog steeds gedragen worden! Omdat ons terrein zo groot is, is het belangrijk dat er dagelijks gewerkt wordt om alles bij te houden. En vooral ook omdat we hier met 25 mensen wonen, moet er veel schoongemaakt worden. Maar het is ook goed voor het groepsgevoel, samen werken maakt
je als team echt hechter.
Behalve werken hebben we ook vrije tijd. Soms wordt er volleybal gespeeld, maar ik heb hier niet zo'n behoefte aan. We doen soms spelletjes, of gaan naar Walmart, hoewel ik geen geld heb om uit te geven. Maar vaak wordt dit gebruikt om huiswerk te maken, nieuwsbrieven te schrijven of bijbel te lezen. Al met al is het een heel druk schema.
Om 22.00 moet het stil zijn en om 22.45 moeten de lichten uit zijn. Dit lijkt alsof we op kinderkamp zijn, en helaas, zo voelt het voor mij soms ook. Met zoveel meiden (11) op 1 kamer moeten er duidelijke regels zijn. Er zijn een aantal meiden die nog niet zoveel discipline hebben en nog steeds denken dat het een kamp is waar je altijd maar lol kan maken. Dus soms zijn ze nog aan het kletsten tot 23.00 of later terwijl ik en een paar anderen al een uur in bed liggen. EN DAT IS HEEL FRUSTREREND! Want ik wil wel graag genoeg slaap krijgen zodat ik de volgende dag genoeg energie heb en niet tijdens de les in slaap val. Maar frustraties kun je niet ontwijken, dus het is
P9300474
Volleybal ook heel leerzaam, vooral voor mij, want ik ontwijk de confrontatie liever.
Ik ben nog steeds heel blij dat ik hier gekomen ben! Ik zit hier echt op mijn plaats. Ik heb nog nooit zoveel geleerd in zo'n korte tijd, ik heb nog nooit zo snel mensen leren kennen. Dit zijn echt 5 maanden van leren, ontdekken, groeien, delen en uitdelen. Er zal waarschijnlijk nooit meer een tijd komen dat ik mij echt op God kan richten en mijzelf kan leren kennen. Het is een soort retraite. Dus daarom wil ik zoveel mogelijk uit deze DTS halen als mogelijk. En dit betekent dus ook dat ik niet veel contact zal hebben met mijn vrienden en familie. Dus voel je aub niet in de steek gelaten als ik niet of niet snel reageer op een mailtje of als ik je verjaardag vergeet. Ik hou nog steeds van jullie, maar heb gewoon letterlijk en figuurlijk de ruimte niet om met iedereeen contact te houden. Sorry hiervoor.
Ik hoop dat alles in Nederland en met jullie goed gaat. Als jullie willen, dan mag je mij schrijven en vertellen hoe het met je gaat. Als je zo ver weg bent voor zo'n
P9300484
Maud, Aly, Casey en Talitha lange tijd, dan is het altijd leuk om post te krijgen! Of een pakketje 😊
Mijn adres is:
DTS/Maud
4150 Beaver Road
30052 Loganville, Georgia
United States
Heel veel liefs vanuit Loganville. I love you!
Maud
Advertisement
Tot: 0.147s; Tpl: 0.016s; cc: 9; qc: 49; dbt: 0.1014s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb