Dag 50: De wensenlijst begint te krimpen

---

Sorry voor de lange pauze in blog posts. Er is een hoop gebeurd de afgelopen week en ik had weinig tijd om te schrijven. Ik zal de week opbreken in een aantal posts zodat het niet een heel boek in een keer wordt.

Dus de dag nadat we terugkomen in Morelia gaan we gelijk naar het vlinderreservaat. We wilden een tour boeken maar we kwamen de avond ervoor te laat aan om dat nog te doen en de volgende ochtend kon het niet meer. Het Ierse geluk had ons in de steek gelaten. Maar vol goede moed zijn we alsnog met het openbaar vervoer richting het reservaat gegaan. Eerst een bus van 2 uur richting hidalgo stad en daarna nog een bus van een uur om in Angangueo aan te komen een prachtig dorpje dat midden in het bos en in de bergen ligt. Net als voor Pompeii hadden we geen idee wat de volgende stap was. En het plan dat dan het beste werkt is er heel erg uitzien als een verdwaalde toerist tot iemand je komt helpen. Dat was niet moeilijk met een stereotypische Scandinavische, met blond haar en blauwe ogen, erbij. Dus wees een local ons naar een volgende bus die ons richting het reservaat bracht.

Eenmaal aangekomen moesten we nog een uur lopen om boven op de berg te komen waar de vlinders daadwerkelijk waren. Langzaamaan zie je steeds meer vlinders hoog boven je in de lucht vliegen tot er op een gegeven moment een stuk 20 tegelijk over je hoofd vliegen. En dat was nog een slechte dag omdat het bewolkt was. Vervolgens zie je dat de grond bezaaid is met dode en stervende vlinders waardoor je soms op een soort rood-oranje pad van vlinderlijken loopt, wat heel surrealistisch is. En dan pas zag ik dat alle takken helemaal bedolven waren onder vlinders die wat grijzig waren omdat hun vleugels ingeklapt waren. Dat waren in totaal misschien wel een miljoen vlinders die in ongeveer twintig bomen bij elkaar hangen. Vervolgens gaan we terug naar beneden waar we erachter komen dat de bus niet meer terug gaat van de berg naar het dorpje. Een van de straatverkopers ziet dat wij geen manier hebben om beneden te komen dus bied hij om ons te rijden. Hij vraagt echter een belachelijk hoge prijs dus lopen wij weg en halen we het "zie eruit als een verdwaalde toerist plan" weer van stal. We ontmoeten zo twee vriendelijke dames die ons mee naar beneden willen nemen met hun auto in ruil voor een vriendelijk praatje, een veel mooiere prijs.

Terug in angangueo ondernemen we de tocht terug naar Morelia waar we van plan waren om een nachtbus naar León te nemen. Daar was namelijk een luchtballonnenfestival aan de gang. Dus wij halen onze tickets aan de balie en gaan ergens een hapje eten. Toen we naar de bus liepen om in te stappen bleek echter dat we de verkeerde tickets hadden gekregen en de bus zat nu vol. Dus wij gaan terug naar de balie waar we onze tickets gehaald hebben om te klagen. Gelukkig bieden ze gelijk aan om de tickets te ruilen alleen om de een of andere reden konden ze slechts een van de twee tickets ruilen dus wij hadden een verlopen ticket en een ticket voor leon voor een bus die om vijf uur snachts vertrekt. Dat was wel een domper aan het eind van een geweldige dag.

We maakten een nieuw plan en dat was Mexico city, want we waren toch al van plan om daarheen te gaan. Dus nemen we de eerste bus in die richting en komen daardoor rond 7 uur 's ochtends aan in de stad die meer inwoners heeft dan heel Nederland. Het duurde ongeveer drie uur met de bus om van de rand van de stad tot aan het busstation te komen. En vervolgens propten we onszelf met al onze tassen in de metro en gaan naar ons hostel om uit te rusten.

Die avond zitten we op het dakterras aan de rand van wat het grootste plein ter wereld is te genieten van het uitzicht en welverdiende gin tonics. We maken nieuwe vrienden en een heeft het plan om de avond voort te zetten in een bar. Het was alleen wel een gaybar vertelde hij vooraf, of we daar een probleem mee hadden. Aangezien ik nu toch on Mexico ben dacht ik, "ach waarom ook niet". Het werd zelfs een hele gezellige avond want ik heb nog nooit zoveel aandacht gekregen. Uiteindelijk komen we rond 3 uur 's nachts thuis en hebben voor het eerst in 48 uur weer een bed om in te slapen in de nacht.

---