Advertisement
Published: February 1st 2008
Edit Blog Post
Na Oaxaca ben ik naar San Cristóbal de las Casas gegaan. Dit stadje, dat op ruim 2100 meter hoogte ligt, wordt alom geroemd om de leuke sfeer enzo, maar ik had misschien al wat teveel Mexicaanse plaatsjes met een leuke sfeer gezien. Ik vond het namelijk niet heel speciaal en ben er daarom niet al te lang gebleven (twee nachtjes). Begin al echt de verwende reiziger te worden blijkbaar.
Het wat sombere weer hielp ook niet mee, want er waren veel wolken, mist en regen, waarschijnlijk vanwege de grote hoogte. De attractie van het stadje is volgens de reisgids om er gewoon wat rond te kuieren en de sfeer te proeven, dus dat heb ik dan ook maar gedaan. Op zondag heb ik de markt bezocht; zoals te verwachten een enorm labyrint waar je álles kan krijgen. Tot (nog) levende kippen en kalkoenen aan toe!
Ook was er een theater waar ze een voorstelling hadden die 'Palenque' heette. Ik weet nog steeds niet of het nou een amateur of een professioneel gezelschap was, maar het was best goed! Het verhaal speelde zich af in de tijd van de Maya's en ging o.a. over de strijd tussen twee steden. Het mooiste
waren de acteurs die dieren nadeden, zo was er een krokodil, een aap, een raaf, etc. Al deze dieren werden uitgebeeld met bewegingen die heel goed gekopieerd waren van de echte dieren, dit alles onder begeleiding van een drie man sterke persussiegroep. Het begin van de voorstelling was ook nog noemenswaardig, want nadat ik voor twee mensen langsliep die vervolgens een meter achteruit vielen vanwege een losse rij stoeltjes, kwam er even later een Maya op met een fakkel. Ik vroeg me ten zeerste af of de brandweer dit ook had goedgekeurd, want hij hield zijn fakkel soms secondenlang vlak onder een houten sierlijstje! Helaas mocht je geen foto's maken.
Maandagochtend ben ik doorgereisd naar Quetzaltenango in Guatemala. Ik bevond me in het gezelschap van twee Australische meiden en vanaf de grens ook nog van een Spanjaard (of eigenlijk, volgens eigen zeggen, een Bask) die was 'vergeten' door zijn busje na wat grensproblemen. Vlak na het wegrijden zag je onder je het wolkendek liggen, als ware het een meer onderaan de heuvel. Heel mooi gezicht!
Aan de grens wisselden we van busje en chauffeur en vanaf dat moment beleefden we een interessante rit! De chauffeur die zich nog netjes
had voorgesteld met een beleefd "mijn naam is Jorge" bleek namelijk bijzonder talentvol. Hij bezat het talent om uitsluitend in te halen op momenten dat je het noooit moet doen (bij voorkeur vlak voor een bocht of heuvel). En de weg was een aaneenschakeling van bochten en hoogteverschillen... Tot overmaat van ramp was deze bochtenridder vastbesloten om het busje in te halen waarin de Spanjaard hoorde te zitten, maar nadat dat niet mogelijk bleek, veranderde er maar bar weinig aan zijn rijstijl. In elke bocht moest je je weer schrap zetten en tegenwicht geven. Ik slaagde er toch in om even weg te dommelen, maar toen ik wakker schoot tijdens een narrow escape (van een kop-kop ontmoeting op de verkeerde weghelft zegmaar), adviseerde de Spanjaard: "Ik denk dat je wakker wilt blijven tijdens deze rit." Hij had gelijk. Eenmaal gearriveerd in Quetzaltenango, oftewel 'Xela' moesten we deze arme Iberiër alleen achterlaten in de handen van Jorge, want hij moest nog een stukje verder.
Xela is de tweede stad van Guatemala en deed me (daarom) denken aan Cobán, wat de derde stad is. Dit hield in dat de stad zelf niet heel veel aan is, maar de omgeving des te
meer! Desondanks voelde ik me weer helemaal thuis in Guatemala, het verschil tussen Mexicanen en de Guatemaltecos werd ineens toch wel pijnlijk duidelijk. Hier is men bijna altijd vriendelijk, vrolijk én beleefd! Zo zeggen ze hier dingen als: "Komt u verder" (als je binnenkomt), "Het ga je goed" (als je weer weggaat) en "Dat het je goed mag bekomen" (vóór én ná het eten!). (In El Salvador, waar ik op dit moment zit, doet men er nog een schepje bovenop, door te zeggen: "Het ga je héél goed!").
Gelijk na aankomst regelde ik een uitstapje naar een kratermeer voor de volgende ochtend en 's avonds sprak ik Spaans met een Italiaan die ik ontmoette. Dat ging ondanks zijn sterke accent nog best aardig! De volgende ochtend bevond ik mij in het gezelschap van een bijzonder sympathiek Amerikaans echtpaar en twee Nederlandse meisjes. De Amerikaans vrouw kwam de heuvel (of eigenlijk: vulkaan) echter niet op, zodat zij en haar man er wat langer over deden. Opdat ze niet zouden verdwalen lieten we af en toe aanwijzingen voor ze achter.
Bovenop werden we beloond met een schitterend uitzicht op het kratermeer 'Laguna Chicabal' en op de Santa María en Santiaguito
Zet een kaars voor je raam vannacht!
Maar dan op zijn Mexicaans...
(zie rechtsonder in het venster!) vulkanen. Het kratermeer wordt als heilig beschouwd en als je erin zwemt, loopt het slecht met je af! Vlak voordat we in de krater afdaalden blies Santiaguito na een luide brom nog even een flinke rookwolk uit. Ookal had ik dit in Antigua regelmatig gezien bij vulkaan Fuego, het was een spectaculair gezicht. Dit is volgens de kenners niet voor niets een van de tien gevaarlijkste vulkanen op aarde! Tijdens een wandeling rond het meer, daalde langzaam een wolk af in de krater zodat uiteindelijk heel mistig werd. Dit gaf spookachtige sfeer, die wel paste bij het 'heilige meer'.
Daarna uiteindelijk de beslissing genomen om niet ook nog 's nachts de Santa María te gaan beklimmen. Een unieke mogelijkheid, want dat deden ze namelijk maar eens in de maand met volle maan. Het leek me een fantastische ervaring, maar omdat het te boek staat als een zware klim ook iets teveel van het goede binnen 24 uur. In plaats daarvan ben ik wel midden in de nacht (3 uur was ik wakker...) opgestaan om in één dag naar San Salvador te reizen.
Tot slot...
Voor de liefhebber!
Een tweetal hits die ik hier al 2 maanden hoor:
Nigga (!) met Baby, te quiero Geloof mij, in heel Midden Amerika een knoepert van een hit, compleet met gillende bakvissen. Op straat hoor je mensen dit regelmatig zingen (meisjes vol adoratie, mannen zingen het "wow-wow" vol afgunst...)
Miranda y Julieta Venegas met Perfecta Geen idee waarom dit zo'n knaller van een hit is, vooral na het zien van de clip. Julieta Venegas is hier echt een ster!
en als uitsmijter (voor te lachen!!) deze fijne plaat (mede mogelijk gemaakt door wat speurwerk van Josje):
El Amor Es Asi van Jorge Celedon & Jimmy Zambrano Deze zagen we maar één keer op teevee in Campeche, maar hij liet een blijvende indruk achter. Wat hebben we gelachen om het hoofd van Jorge! Of Jimmy, daar wil ik af zijn. De zanger! Kan niet missen! Je hoort de regisseur bijna zeggen: "Leg er nog íets meer gevoel in!"
Enjoy!
Advertisement
Tot: 0.115s; Tpl: 0.021s; cc: 14; qc: 56; dbt: 0.052s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.2mb
Croma
non-member comment
Mooi
Mooie plaatjes weer, zwager! Die vulkaan moet in het echt ook wel heel mooi zijn. Groetjes!