NEDEN GELDİM İSTANBUL'A ?

---

---

Geo: 41.0245, 28.9881

GÜN 26 Günlerden Çarşamba
Sabah 07:00 de Riga dan yola çıktım.
Şehirden kusursuz fakat endişeli olarak ayrıldım.
Ortada hiç tabela yok .....fakat karine ile fazla zorlanmadan Talinn yolunu buldum.
Hava güneşli.
Riga dan 80 km sonra, kardeşim Turhan dan acı haberi aldım .
Anamı bu sabah kaybettik.
Arabanın içinde, adeta beynime bir yıldırım çarptı.
Vallaha billaha beynim ısındı bunu kesin olarak hatırlıyorum.
En yakın cepe çektim.
Düşünmem gerek fakat düşünemiyorum.
Ayşem beni teselli etmeğe çalışıyor.... ama aslında onu teselli etmek gerekir.
Ayşe ile bir süre sonra durum değerlendirmesi yaptık ve Riga ya dönmeğe karar verdik.
Bir kere, Riga büyük elçimiz Duray ,hem sınıf hem de askerlik arkadaşım.
Bir şey lazım olursa yardımını alacağımıza hükmettik.
İkincisi Riga bildiğimiz yer
Bilmediğimiz bir yere gitmektense ,bildiğimiz yere dönmek daha doğru geldi bize.
Bence çok doğru bir karar vermişiz.
Tekrar kampa yerleştik.
Ayşeciği burada bırakıp gitmeğe karar verdim.
Sevgili Kardeşim Sevgi yi aradım acilen biletimi ayarladı
uçağım 16.20 de.
Haftada sadece 3 gün sefer var ve Büyük Allahım bana istanbul a dönme şansını verdi.
Kara mizah ,anacığını kaybettiğin günde, cenaze için döneceğin ülkeye bilet bulunca seviniyorsun.
Ayşe ile vedalaştım.
Apar topar pazar yerinden bindiğim 22 no lu otobüs beni alana götürdü.
Aslında bu otobüs bizim kampın oradan da geçiyormuş ama nereden bileceksin ?
Alanda uçağı beklerken yaşamımın en ilginç ve tüyleri ürperten olayına tanık oldum.
uçağı beklerken Ipod dinleyeyim dedim.
Benim I pod ta yaklaşık 18000 adet şarkı mevcuttur.
Düğmeye basınca ilk çalan şarkı İbo dan "anam" oldu.
Ben o ana kadar sadece nasıl oldu diye çok şaşkındım.
Şarkı çalmağa başlayınca, o andan itibaren yıkıldım.
Tek başıma uzak bir yerde oturmuşum ve hüngür hüngür ağlıyorum.
Bunun için de Tanrıma teşekkür ediyorum.
Bu olmazsa idi, benim acımın boşalması mümkün değildi.
Ne kadar ağladığımı hatırlamıyorum.
Anons ile kendime geldim.
İstanbul a zamanında indi uçak.
Bir belediye otobüsü beni Göztepe köprü altına uçurdu.
Biraderim Turhan, beni orada bekliyordu.
Doğruca Turhan ın evine gittik.
Kızım Defne ile damadım Aydın bizi orada bekliyorlardı.
Defne yarın ingiltere ye gideceği için üzgündü.
Kendisini teselli ettim .
Nereden baksan hayat devam ediyor.
Anam da böyle olmasını isterdi.
Turhan ile oturup ne yapacağımıza karar verdik .
Anamın ufak tefek mücevherleri torunlara paylaşılacak.
Evin eşyaları mal sahibine bırakılacak.
Sonra Turhan beni evime bıraktı.
Evime gelince büyük sürpriz beni kapıda bekliyordu.
Evin anahtarlarını Riga da unutmuşum.
Allahtan kapıcıda yedek anahtarım var açıp eve girdim.
Gözümü uyku tutmuyor.
Seyahate çıkmadan önce unuttuğum "print" leri hazırlayarak vakit geçireyim dedim .Geç saatte adeta sızmışım.

Bugün katedilen Km :170 Kümülatif :5704

---