Advertisement
Published: February 2nd 2007
Na onze lange treinreis komen we 's ochtends in Irkutsk aan. Het is 22 graden onder nul, we voelen de kou in onze longen en de snot bevriest in je neus. Normale wegen zijn niet meer zichtbaar, alles is bedekt onder een dikke laag ijs. Kan het nog kouder in Siberie?
Irkutsk is een kleine stad die gesierd wordt door mooie houten huisjes. Vanuit Irkutsk kan je makkelijk het Baikalmeer bereiken. We willen graag naar Baikalsk, een dorpje aan het Baikalmeer waar je ook kan snowboarden. Maar het is af en toe toch lastig om duidelijk te maken waar je heen wilt. Mensen sturen je overal heen en uiteindelijk kom je geen stap verder. Dit kan vermoeiend zijn, maar leidt ook weer tot leuke ervaringen. Zo worden we uitgenodigd om te overnachten bij twee aardige Russen in Irkutsk. Dit dankzij Marina, een meisje die actie voert voor het behoud van de natuur in en rond Lake Baikal (valt onder Unesco).
Dan Baikalsk: Snowboard onder je voeten, dik ingepakt uitkijken over het meer waarvan je je zolang geen voorstelling kon maken. Wit, witter, witst. Het hele meer is bevroren en bedekt onder een dikke laag sneeuw. Het einde zie je
niet, zo groot is het. Met een oppervlakte van 31.500 vierkante kilometer en maximale diepte van 1.637 is dit het grootste zoetwaterreservoir ter wereld. Snowboarden in Siberie is te gek, maar lopen over zo'n uitgestrekt bevroren meer is zo bizar en speciaal.
Krakend ijs zorgt voor een donker diep geluid. Even denken we de enige op het meer te zijn, maar dan zien we een voetspoor verder het ijs opgaan. We volgen het spoor en ontmoeten een oude man die aan het ijsvissen is. Met een klein zelfgemaakt wak en een dobber aan een touwtje als hengel, probeert hij waarschijnlijk omul te vangen. Hij heeft nog niks gevangen en we denken dat hij zegt dat de vis beter bijt in Krasnoyarsk.
Met Platskart reizen we door naar Chita, ooit twee jaar de hoofdstad geweest van Republiek Het Verre Oosten ten tijde van Lenin (onze telefoonprovider heet hier dan ook Far East). Tijdens de Koude Oorlog waren toeristen hier niet welkom. Nu is het een belangrijke kruispunt op de route naar China. Een betaalbare slaapplaats lijkt onvindbaar, maar uiteindelijk belanden we op een studentencampus waar we die nacht mogen blijven. En ja, het kan kouder in Siberie, hier is
het 's ochtends 27 graden onder nul maar onze lichamen worden er niet meer kouder of warmer van. Haha.
Vandaag vertrekken we met DE Rossiya (trein nummer 002) om het allerlaatste stukje van de Transsiberie-express mee te maken! Bizar idee dat we straks bijna 10.000 km met de trein hebben afgelegd.
Advertisement
Tot: 0.06s; Tpl: 0.012s; cc: 11; qc: 30; dbt: 0.0289s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb
Urbano
non-member comment
Zo gaat ie goed..
Hopelijk zijn de augurken in Chita goed gevallen ! Waar gaat dat heen Rossiya Nummer 2 gaat ie nou naar Beying of Wladiwostok, och wat maakt het ook uit . Maar als alles zo snel gaat als nu, zitten jullie over een paar weken in Dehli .... relax... niet zo vlug..ga een eindje lopen...