Noordkaap, een heroïsche tocht

---

Een ware heroïsche tocht was ook ons weggelegd op de laatste kilometers naar de noordkaap. Rukwinden boven 100 km/h, gietende regen en de laatste 20km in dichte mist. Het maakt de tocht natuurlijk helemaal af.

Wat vooraf ging was minder spectaculair, toch zeker zo interessant. Na het bezoek aan het Sami parlement stond er ons nog één noemenswaardige attractie te wachten in Karasjok, Het Sami Culture Park. Nederlandse campingcollega's hadden er al vol lof over gesproken, dus ook wij zouden daar een kijkje gaan nemen. De dag er voor was ik al een tijdschema gaan afhalen, zo wisten we al dat het 'rendierenvoederen' al om 11h gepland stond. Net op tijd arriveerden we, toch het voederen was maar een magere bedoeling. 6 afgeleefde rendieren mochten zich verlekkeren aan gedroogd mos, zelfs de kindjes vonden het maar niets. Het park, relatief klein van omvang stond vol Sami-lavvu (soort tipi). Elks op zijn beurt stond er iets bij geschreven over het leven van de Sami, het nomadisch bestaan, het overleven in barre omstandigheden e.d.. Vrij snel waren we het hele park rond. Maar in afwachting van een sessie Sami-gezangen, konden nog niet meteen vertrekken. De souveniershop bracht soelaas. Om 12h was het dan zo ver, een jonge dame stapte een grote lavvu binnen en entertainde ons met haar onverstaanbare gezangen. Best wel knap om mee te maken. Na het bezoek aan het park reden we terug naar de camping om de kindjes hun middagdutje te laten houden. 's namiddags volgde nog een skypemomentje en 's avonds het traditionele kampvuur in de Lavvu. Ditmaal werden we ook vergezeld door een koppel uit Zemst, een koppel dat we later ook terug op de noordkaap zullen tegenkomen.

's ochtends was de grote dag aangebroken, de finale tocht naar de noordkaap. Een letterlijke koude douche was het regenweer, dat de nacht voordien was komen opsteken. De receptioniste had ons nog gewaarschuwd, "it will rain a lot". Toch vertrokken we op onze tocht, omdat er 's avonds wel eens kans was op opklaringen en dus een middernachtzon. Al vanaf het begin van de rit werd de flora adembenemender, de bomen werden struikjes en grote plekken toendra doken meer en meer op. Niet alleen de flora, maar ook de fauna tijdens de rit was talrijk aanwezig. Zelfs een Eland met haar jong sprongen plotseling voor de auto. Verder waren het natuurlijk de rendieren en schapen die her en der langs de weg stonden de grazen.

De wind werd harder en harder, waardoor het zelfs niet meer comfortabel was om in de caravan de kindjes eten te geven. Langs de weg kwamen we een pizzeria/kebab/hamburgertent tegen zodat ook onze hongerige magen werden voorzien van het nodige voedsel. In een klein plaatsje Olderfjord begint de finale weg richting de kaap. Slechts 1 enkele weg loopt van dit stadje helemaal tot boven. De ene tunnel na de andere passeerden we, wat zeer aangenaam was vermits we zo eens even geen regen en wind voelden.

Nog voor de Nordkapptunnelen was het helemaal gedaan met bomen en struiken, alleen nog rotsen, grassen en mossen bleven over. Het heuvellandschap was mooi groen, voor zover we het door de regen konden zien. 30km voor de kaap kregen de kindjes het moeilijk, het was al 16h gepasseerd dus hun hongerige magen konden niet meer gesust worden. In het stadje Honningsvag doken we een tearoom binnen om de kindjes te voeden en onszelf een beetje op te warmen.

De laatste 20km van de rit maakten het nog lastiger, door een enorme dichte mistbank werd het zicht plotseling beperkt tot een 50m. Samen met de rukwinden, de gietende regen en de bussen die langs ons scheerden was de pret helemaal over.

Eindelijk was het dan zo ver, we passeerden het tolhuisje (de noordkaap is sinds vele jaren geprivatiseerd) en zochten ons een plekje op de parking. Door het entree-geld te betalen mag je 48 uur op de kaap verblijven, hier gingen we dan ook goed gebruik van maken. Na het opstellen van de caravan was het snel tijd om op verkenning te gaan, een bezoek aan het monument en het toeristisch center volgden. In dit center staat een schematische voorstelling van hoe de middernachtzon zijn laagste punt bereikt, dit omstreeks 00h. Het wachten begon. Ikzelf overvallen door een griepje kon me maar moeilijk wakker houden en toen bleek dat de bewolking niet meer ging opentrekken kroop ik om 23h30 onder de wol. Sabrina hielt het tot iets na 12h vol, ook zij ging zonder de gewenste middernachtzon slapen

's ochtends was de teleurstelling enorm enerzijds was de lucht helemaal opengetrokken, anderzijds bleek dat al omstreeks 1h de zon er was doorgebroken. Straffer nog in Noorwegen kennen ze geen zomertijd, dus hadden we wakker gebleven hadden we de zon effectief op zijn laagste punt zien staan. Door het goede weer en een pak minder toeristen als de avond voordien, begonnen we onze dag met het trekken van de traditionele familiefoto's aan het monument van de noordkaap.

---