Dag 3: Alcantara kloof-Castiglione di Sicilia

---

Vandaag een actieve ochtend op de Alcantararivier. In eerste instantie willen we graag een canyoningtocht door de Alcantarakloof gaan doen, maar volgens de organisatie 'Acquaterra' staat er in deze tijd van het jaar te weinig water om deze tocht goed te kunnen maken. Het alternatief is een wildwatertubing tocht over de rivier. Ietwat minder spectaculair, maar evengoed leuk om te doen. De afspraak is dat we om 9.00 uur opgehaald worden bij de algemene ingang van de Alcantara Gorges in Motta Camastra. Aangezien we gisteren al even vooronderzoek hebben gedaan, staan wij netjes op tijd op deze afgesproken plek. Het voelt een beetje vreemd, omdat er niet direct een kantoortje van deze organisatie is... Er arriveert echter al snel een busje dat ons enkele kilometers de bergen in netjes afzet bij hun kantoor. We moeten echter nog wel 'even' wachten op een ander stel dat van elders komt. Dat 'even' duurt uiteindelijk een uur, grrr. We maken nog een grapje dat als het Fransen zijn we geen gedag zullen zeggen. En wat blijkt als het koppel arriveert...het zijn Fransen! De man zegt vriendelijk gedag en verontschuldigt zich, dus wij gedragen ons dan ook maar als netjes opgevoede Nederlanders en zeggen hem ook vriendelijk gedag. Zijn wederhelft zegt echter geen woord, dus zeggen wij ook niks. Wij zitten al lang en breed in de geleverde wetsuits en het stel kleedt zich dan ook snel om, dan vertrekken we eindelijk naar de rivier. We dragen de grote banden via de lange trappen naar beneden, waar we het ijskoude water in stappen. De gids vertelt nog in het kort over het ontstaan van deze lava-kloof en stuurt ons een stukje stroomopwaarts. Het water is ondiep, maar door de sterke stroming is het best nog lastig om hier tegenin te lopen. De gids maakt een paar foto's en dan geeft hij de korte instructie over onze tubingtocht. Het is gewoon een kwestie van met je kont in de opening van de band gaan zitten, je benen over de rand laten hangen en met je handen de grepen op de band vasthouden. En dan zo lekker de rivier afdrijven, met her en der wat leuke stroomversnellingen. En je maakt het zo leuk als je zelf wilt, met Ingrid en mij is dat dus sowieso altijd lachen geblazen. Vanwege de aanwezigheid van hele grote rotsblokken moeten we af en toe met de band op het hoofd of onder de arm een stukje langs de oever lopen. Na twee uur is dit avontuur voorbij en keren we terug naar onze agriturismo om even op te frissen en daarna richting Castiglione di Sicilia te rijden. Het is een typisch Siciliaans dorp dat boven op een berg ligt op een hoogte van 621 meter. Het is bekend om het middeleeuws kasteel, het Castel Leone. Het is zeer rustig in het dorp, waar we even moeten zoeken voordat we een 'terrasje' vinden. Op een klein pleintje staan wat plastic stoeltjes en een paar parasolletjes. Het lijkt of het enige koffie/ijstentje gerund wordt door de plaatselijke jeugd, want achter de bar staat een jongeman die alles op z'n dooie akkertje doet. Wanneer hij ons even niet begrijpt als we 3 cappuccino en een cola bestellen (Hoe moeilijk kan het zijn?) kijkt hij ons vragend aan en komt er een nogal onprofessioneel 'EUH?' uit zijn mond. Snel opdrinken maar en verder door naar boven. Het is opvallend hoeveel huisjes er op onze wandelroute naar boven leeg staan of totaal vervallen zijn. Het lijkt of dit dorp is leeggelopen. Boven aangekomen zien we een restaurantje op het plein voor de kerk. Gelukkig is het open en we nemen plaats op het volledig lege terras. De bediening en het eten zijn echter prima. Er komen heerlijke antipasti op tafel en op advies van de gastvrouw bestellen we daarbij ieder een caponata. Dit is een zeer oud gerecht uit Sicilië. Het is een gekookte salade die traditioneel bestaat uit aubergine met bleekselderij en kappertjes in een zoetzure tomatensaus. Dit blijkt een uitstekende keuze en we genieten dan ook volop. Na deze lunch wandelen we verder langs de grote kerk en het kasteel. Vanaf deze hoge plek zien we nog steeds de rookpluimen die we bij aankomst ook al zagen. Een vliegtuig cirkelt erboven om polshoogte te nemen. Er gebeurt verder niets, dus wij zoeken de auto weer op en rijden de heuvel af richting Giardini Naxos. Beneden aangekomen zien we dat het vliegtuig inmiddels laag over vliegt en water over de brandhaard uitstort. Even later volgt een tweede vliegtuig en een helikopter om ondersteuning te bieden. Blijkbaar heeft de brand nu een dusdanige grootte aangenomen dat blussen noodzakelijk wordt. We bekijken deze actie vanaf de weg en rijden dan naar onze volgende bestemming. Daar aangekomen is het eerst ongeveer een half uur zoeken naar een parkeerplaats. Uiteindelijk blijkt er langs de weg voor het dorp een speciaal aangelegde parkeerstrook te zijn. Van daar af is het een klein stukje lopen naar het strand, waar we even een fruitje pakken en de badgasten en bootjes gadeslaan. Tot onze verbazing komen na enkele minuten de twee blusvliegtuigen laag over om water uit zee te 'scheppen'. Bijzonder dat we ook deze actie nog kunnen zien! We struinen wat over de boulevard en belanden dan bij een restaurantje waar we het avondeten gebruiken. Dan weer terug voor onze laatste overnachting bij Fondo Cipollate. Morgen gaan we de Etna op.

---