Advertisement
Published: April 28th 2010
Edit Blog Post
Moj wspanialy sklep rowerowy. Mam dwa zlokalizowane - w zaleznosci od tego, gdzie akurat peknie mi opona. Ostatnio, poniewaz opona pekla po godzinach pracy sklepiku, wracalam do domu przez pol miasta na dopompowanej oponie. A dzis w sklepiku postanowili nie kasowac mnie za naprawe hamulca. Chyba stwierdzili, ze po tych wszystkich dziurawych oponach jestem juz ich stala klientka. Zobaczymy tylko, jak dlugo stac ich bedzie na taka hojnosc. W sklepiku pracuje taki mlody chlopak, ktory jest tam zawsze. Ale oprocz tego byl dzis jego ojciec (chyba) i babcia, a z zaplecza dodatkowo wychodzily coraz to nowe osoby. Babcia denerwowala sie, bo wnuczek zaparkowal samochod na rogu, zaslaniajac sklep sasiadki, na co sasiadka sie denerwowala. Na zdenerwowana babcie zdenerwowal sie zrzedliwy tata. Kosmos. Na to przyszlo dwoch Hindusow, ktorzy chcieli zamienic kola w rowerach, ale zostali przyjeci niechetnie i odstraszeni cena 10 euro.
Tyle wrazen z dzisiejszego poranka. Jest juz sroda.
W weekend natomiast zwiedzalam jedna z ponad tuzina sabaudzkich rezydencji, ktore znajduja sie w okolicy - Venaria Reale. Wczesniej powiedziano mi, ze przereklamowana, bo niedawno ja odnowili i teraz promuja, i faktycznie - to prawda. Choc z drugiej strony, uroku jej odmowic nie mozna. Poza tym, wygladalo na to, ze
Wlosi daja sie reklamie skusic, bo jak my wychodzilismy, okolo 15.30, o w strone przeciwna ciagnely tlumy.
Venaria podobno stanowila inspiracje dla Wersalu, ale tam przynajmniej ogrody wygladaja elegancko, podczas gdy tu przypominaly troszke pole kapusty. Venaria powstala w latach 1658 - 1679, wedlug projektu architekta Amedeo di Castellamonte, tego samego, ktory pracowal przy Castello Valentino, na zlecenie ksiecia Carlo Emanuele II, ktory zapragnal rezydencji mysliwskiej na turynskich wzgorzach, ktore obfitowaly w dziczyzne.
Wokol ogromnej rezydencji i ogrodu rozroslo sie podgrodzie pelne rzemieslnikow, a z biegiem lat Venaria stala sie miasteczkiem. Calkiem brzydkim miasteczkiem, po srodku ktorego nagle wyrasta przepiekne barokowe centrum. Carlo Emanuele II, decydujac o powstaniu rezydencji, inspirowal sie zamkiem Mirafiori (Miraflores), w ktorym urzedowala zona ksiecia Carlo Emanuele I, Caterina Micaela Hiszpanska. Dzis tego zamku juz nie ma, ale pozostala nazwa dzielnicy Turynu.
Rezydencja cierpiala na skutek licznych francuskich najazdow. Po tym, jak w roku 1693 Francuzi zniszczyli czesc budowli, Vittorio Amedeo II nakazal jej przebudowe na nowoczesniejsza modle, wlasnie francuska. Podczas oblezenia Turynu w 1706 roku, Francuzi pod wodza Louis'a d'Aubusson de la Feuillade rozlokowali sie w palacu, sila rzeczy wiele rzeczy niszczac. Ksiaze piemoncki zlecil odbudowe architektowi Filippo Juvarra - obok Castelamonte,
kolejnemu 'star architect' owych czasow. Podczas wojen napoleonskich ulegly zniszczeniu glownie ogrody, w ktorych stacjonowalo i cwiczylo wojsko. I potem az do roku 1978 nadal bawilo tam wojsko. Po remoncie, kompleks otwarto ponownie w roku 2009, ale w ogrodach do dzis trwaja wykopki.
Czesc kompleksu stanowi tez kosciol - jak przystalo na rezydencji mysliwska - sw. Huberta, wcisniety miedyz zabudowania do tego stopnia, ze nie dalo sie wybudowac kopuly - trzeba bylo ja stworzyc jako trompe-l'oeil wewnatrz... Ostatnie prace wykonano na poczatku XVIII wieku, ale zaraz potem palac zostal opuszczony na rzecz Palacyku Stupinigi, ktory stylem bardziej odpowiadal trendom panujacym na europejskich dworach.
Z Venaria graniczy park Mandria - caly otoczony murem w XIX wieku przez Vittorio Emanuele II, ktory ma 35 kilometrow dlugosci, co czyni go najwiekszym zamknietym parkiem Europy, z powierzchnia 3000 hetarow. Mur mial za zadanie chronic tereny lowieckie krola, ale rowniez jego zycie prywatne, z morganatyczna zona, imieniem Rosa Vercellana, zwana tez Piekna Rosina.
Rosa urodzila sie w Nicei, ktora wowczas stanowila czesc krolestwa Sardynii, w 1833 roku. Jej ojciec byl zawodowym wojskowym, ktory w 1814 roku odmowil udania sie za Napoleonem, ktory uciekl z Elby i wstapil do sluzby u krola Karola
Alberta. Rosa i krol spotkali sie po raz pierwszy na zamku Racconigi - ona miala 14 lat i byla analfabetka, a on mial lat 27 i czworke dzieci. Ich zwiazek trwal cale zycie, choc krol mial tez liczne inne kochanki. Dwor natomiast ten akurat zwiazek uznawal za skandaliczny, z uwagi na niskie pochodzenie i brak wyksztalcenia oblubienicy. Krol zaradzil jednak przynajmniej temu pierwszemu problemowi, tytulujac Rosine w 1858 roku hrabina Mirafiori e Fontanafredda. W Mandrii zamieszkali w 1863 roku, z dwojka dzieci. Rezydencja nie nalezala do korony, tylko do majatku prywatnego wladcy, przez co unikneli czesci chociaz zarzutow.
Pobrali sie w roku 1869, gdy krol zachorowal i bliski byl smierci. Przezyl jednak i ceremonia koscielna odbyla sie osiem lat pozniej, w Rzymie. Krol umarl trzy miesiace pozniej. Rosa ostatnie lata zycia spedzila w Pizie, z corka. Jako ze nigdy nie byla krolowa, rodzina krolewska nie zgodzila sie na jej pochowek w rzymskim Panteonie. W zwiazku z tym, jej syn wybudowal dla niej w Turynie mini Panteon - Mauzoleum Pieknej Rosiny.
W ten weekend bylo rowniez we Wloszech swieto. Kontrowersyjne. Cos, jak u nas 8 i 9 maja. Tu jest to 25 kwietnia. Swieto wyzwolenia, bo tego dnia w
1945 roku wyzwolono Turyn i Mediolan. Z uwagi na skomplikowana historie wloskiego udzialu w drugiej wojnie swiatowej, swieto przez dlugi czas bylo uwazane za lewicowe i prawica odmawiala jego swietowania. Do dnia dzisiejszego wzbudza zainteresowanie - Berlusconi po raz pierwszy uczestniczyl w obchodach w ubieglym roku. A w tym roku powiedzial w tv, ze to swieto wolnosci, a nie wyzwolenia. Na co w Turynie byla demonstracja lewicy, bo uwazaja, ze tylko oni maja prawo do tego swieta. To ciekawe, ale mam wrazenie, ze tutaj partie polityczne maja o wiele wyrazniej zarysowane kontury swiatopogladowe, niz w Polsce. Ci ciekawe tez, wydawaloby sie, ze nie ma bardziej obiektywnej przyczyny do swietowania niz zakonczenie II wojny swiatowej. A jednak, niektorzy Wlosi maja inne zdanie.
Advertisement
Tot: 0.062s; Tpl: 0.013s; cc: 11; qc: 28; dbt: 0.0333s; 1; m:domysql w:travelblog (10.17.0.13); sld: 1;
; mem: 1.1mb